DBH Fanfic : ยามเมื่อโลกาดับแสง

บทที่ 11 กลเกมเกี้ยว

กว่ากลุ่มที่ออกไปหาวัตถุดิบจะกลับมาก็อีก 2 วันให้หลัง พวกเขาออกไปไกลมากเพื่อหาเหล็กเส้นที่ยังเหลืออยู่ในโรงงานร้างหรือตามซากร้านเชื่อมโลหะต่างๆจนมากพอเอามาทำโดมได้ แม้แต่นอร์ธคนแกร่งก็ยังกลับมาสลบเหมือด คนอื่นๆไม่ต้องพูดถึง แฮงค์กับลูกชายคนเล็กเดินขึ้นห้องเหมือนวิญญาณหลุด เดือดร้อนลูกคนโตต้องมาช่วยพยุงขึ้นไป จอชหลับไป 14 ชั่วโมงได้ แถมถ้าไม่ได้พวกที่อยู่เฝ้าฐานช่วยแบกกลับขึ้นห้องเขาคงนอนหมดสภาพอยู่ตรงล็อบบี้จนบ่ายของอีกวันนั่นแหละ

จอชตื่นมาก็เห็นว่าบ่ายแล้ว เขางัวเงียลงไปหาอะไรกินในครัว ระหว่างเขากำลังจัดการไข่ต้มเย็นๆกับซุปกะหล่ำนั้น แดเนียลก็เดินเข้ามาหา

"จอช กินเสร็จแล้วฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหม?"

ชายผิวเข้มเงยหน้าขึ้น ดูจะเป็นเรื่องซีเรียสทีเดียว

"ได้สิ"

เรื่องอะไรก็ไม่รู้ล่ะ แต่เขาเองก็ชินกับการเป็นที่ปรึกษาเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้กับคนอื่นๆอยู่แล้ว

"งั้น กินเสร็จแล้วเดี๋ยวไปเจอฉันที่เรือนกระจกทีนะ"

...ท่าทางจะซีเรียสจริงๆแฮะ...

:

มาร์คัสคุมงานเชื่อมโดมเหล็กครอบเรือนกระจกทั้งวัน คนของเขาราว 30 คนมาช่วยกันทำงานนี้ และมีการสลับกะกันเพื่อให้มันเสร็จเร็วที่สุด นอร์ธบอกเขาว่าได้เหล้าดีๆมาหลายขวดเป็นผลพลอยได้จากการเดินทาง หล่อนเอามาให้เขา 2 ขวด เขาว่าหลังจากเสร็จงานนี้จะดื่มให้สบายใจเสียหน่อย หลังจากสลับกะการคุมงานช่วงกลางคืนให้กับนายช่างใหญ่คนหนึ่ง เขาก็ขึ้นห้องเลยโดยไม่สนใจมื้อเย็น เขาเหนื่อยเกินกว่าจะนั่งรวมกับคนอื่นๆแล้วทนฟังเสียงดังรอบตัว แต่พอขึ้นไปถึงห้อง ก็เจอแดเนียลกับจอชดักรออยู่หน้าประตู

...เอาแล้วไง...

"แดเนียล... อย่าบอกนะว่านาย..."