"...เฮ้ย..."
เสียงต่ำๆที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจทำให้ทั้งสองผละออกจากกันในทันที พวกเขาหันไปมองต้นเสียงที่วงกบประตู เห็นแดเนียลยืนถือแก้วนมร้อน ทำหน้าถมึงทึง ไซม่อนหันหน้าแดงๆหลบน้องชาย ส่วนชายผิวสีแทนกระแอมเบาๆ แล้วลุกขึ้นยืน
"ฉันดันนายไม่ได้แปลว่านายจะมาจูบพี่ชายฉันบนเตียงของเรา หลังจากที่เขาผ่านเรื่องแย่ๆมาได้นะ"
แดเนียลทำหน้าเหมือนจะแยกเขี้ยวใส่ ร่างกำยำยกมือยอมแพ้
"โอเค ฉันผิดเอง... งั้นก็... ราตรีสวัสดิ์นะ ผมกลับก่อนนะ ไซม่อน"
มาร์คัสกล่าวราตรีสวัสดิ์กับแฝดคนน้อง แล้วหันไปบอกแฝดคนพี่ ครูใหญ่กลั้นยิ้มขวยเขิน
"ฝันดีนะครับ"
"คุณก็เหมือนกัน"
แล้วผู้นำเจริโกก็เดินตีวงห่างจากแดเนียลไปเกือบชิดกำแพงเพื่อออกจากห้อง ทันทีที่ได้ยินเสียงประตูหน้าปิดลง น้องชายก็กอดอก ยิ้มมุมปากให้พี่ชายที่หน้าแห้ง
"ขอแบบละเอียดเลยนะ พี่ชาย"
:
...ขอให้คุณกลับมาแข็งแรงไวๆนะครับ...
เธอได้ยินเสียงที่อ่อนโยน มันก้องกังวาน เหมือนเสียงทูตสวรรค์ และสัมผัสอบอุ่นนุ่มนวลบางอย่างบนหน้าผาก ราวกับว่าเพียงสัมผัสแผ่วเบานั่น บาปก็ถูกชำระล้างไปหมดสิ้น ร่างกายเธอเบาดุจขนนก และเธอก็คิดว่าคงไปถึงดินแดนของพระเจ้าแล้ว...
"อาจจะเกิดภาวะแทรกซ้อนหลังการจมน้ำได้หลายอย่างเลยนะคะ ทั้งปอดบวม ไตวาย สมองบวม แต่เท่าที่ถามจอช เหมือนเขาจะไปถึงตอนที่น้ำเพิ่งพ้นจมูกเธอมาได้ไม่นาน เท่าที่ฉันตรวจดูตอนนี้ก็ไม่มีอะไรน่าห่วง แค่รอเธอฟื้นเท่านั้นแหละค่ะ"
...แต่ดินแดนของพระเจ้าคงไม่มีเสียงหมอลูซี่มาพูดอะไรแบบนี้...
นอร์ธได้ยินเสียงของหมอลูซี่ ดูเหมือนบาปของหล่อนจะยังไม่ถูกชำระดี หล่อนยังไม่ตาย ยังรู้สึกถึงมือและเท้า รู้สึกถึงความอ่อนนุ่มของเตียงนอน และรู้สึกปวดหัวมากๆเหมือนมีภูเขาไฟกำลังปะทุอยู่ในนั้น
VOCÊ ESTÁ LENDO
DBH Fanfic : ยามเมื่อโลกาดับแสง
Fanficหลังสงครามโลกครั้งที่ 3 โลกก็เข้าสู่หายนะ มนุษย์ที่เหลือน้อยนิดต้องดิ้นรนเอาตัวรอดจากมนุษย์ด้วยกันเอง มาร์คัส อดีตนายทหารที่เป็นอัลฟ่า ผู้นำกลุ่มเจริโกพา300กว่าชีวิตมุ่งสู่ดินแดนในแมกไม้ แต่ทันทีที่เขาไปถึงที่หมาย กลับพบว่าอาคารที่ตนต้องการมี ไซม่อน...
