DBH Fanfic : ยามเมื่อโลกาดับแสง

บทที่ 3 สองร่างวิญญาณเดียว

ไซม่อนตื่นขึ้นมาตอนที่มีลมร้อนๆเป่ารดต้นคอ ชายหนุ่มสะดุ้งตื่น ความคิดแล่นไปในทางร้ายอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเขาหมุนศีรษะหันไปมองที่มาของลมนั้นก็โล่งใจ เมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนตนเองไม่ผิดเพี้ยนวางอยู่บนหมอน

          เมื่อวานเกิดเรื่องขึ้นเยอะ ไม่น่าเชื่อว่าหลายเรื่องวุ่นวายจะเกิดขึ้นในวันเดียว เขาเจอน้องชายแล้ว นั่นเป็นเรื่องที่ดีมาก ชีวิตเขาเหมือนพระเจ้าสาปส่งตั้งแต่โลกพินาศ เขาเกือบจะเลิกหวังไปแล้ว จนได้เห็นแดเนียลเมื่อวาน วิญญาณอีกครึ่งดวงกลับมาหาเขาแล้ว เขาบอกไม่ถูกเลยว่าปลื้มใจแค่ไหน แต่ดีใจได้ไม่สุดนัก เมื่อฝาแฝดพาเพื่อนมาด้วย แถมเป็นอัลฟ่าเสียตั้ง 3 คน (ไซม่อนไม่คิดโทษน้องหรอก แต่จะโทษพระเจ้าก็กลัวโดนสาปซ้ำ) เขามีประสบการณ์ไม่ดีกับอัลฟ่า... ใช่... เหมือนตกนรกทั้งเป็น จากเหตุการณ์นั้นเขาลุกจากเตียงเองไม่ได้เป็นสัปดาห์ แล้วยังต้องเห็นเด็กๆที่เขาเลี้ยงดูมาร้องไห้... บรรยายไม่ถูกเลยว่ามันแย่แค่ไหน

          แดเนียลสัญญากับเขาเป็นมั่นเป็นเหมาะเมื่อวานว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องร้ายขึ้นอีก เขาเชื่อใจน้องชาย แต่ไม่ใช่กับพวกอัลฟ่า ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกนั้นทุกคนปฏิบัติกับเขาค่อนข้างดี แต่เรื่องฝังใจก็ใช่จะหายง่ายๆ ในบรรดาแกนนำเจริโก คนที่เขาสบายใจจะคุยด้วยก็คงเป็นคอนเนอร์ คนที่เป็นโอเมก้าเหมือนเขา แล้วก็จอช เขาค่อนข้างชอบนายคนนี้ทีเดียว สุภาพ แล้วก็คุยสนุก ทำให้เขาไม่อึดอัด ส่วนคนที่ทำให้อึดอัดสุดก็คงเป็น มาร์คัส ผู้นำคณะนั่นแหละ สายตาดุดันนั่นหันไปทีไรก็จ้องเขาอยู่เสมอ เขาตั้งใจจะอยู่ห่างๆชายตาสองสีคนนั้นเอาไว้ ในเมื่อไม่อยากถูกขืนใจอีกเป็นครั้งที่สอง

"อึ๊ก..."

          เขาเผลอร้องออกมา เมื่อเจ้าตัวน้อยในท้องดิ้นแรง และนั่นทำให้แดเนียลที่นอนข้างๆตื่น

"พี่... เป็นอะไรรึเปล่า?"

          น้องชายขยับตัวลุกขึ้นนั่ง จับไหล่เขาด้วยความเป็นห่วง คนพี่ส่ายหน้า