DBH Fanfic : ยามเมื่อโลกาดับแสง

บทที่ 15 ทัณฑ์ไถ่บาป

          'ถูกปลดออกจากการเป็นแกนนำอย่างไม่มีกำหนด ห้ามอยู่บริเวณชั้น 2 อันเป็นชั้นของไซม่อน ให้ใช้เป็นเพียงทางผ่านสำหรับขึ้นไปห้องตัวเองเท่านั้น ห้ามเข้าใกล้เขาเกิน 3 เมตร ห้ามดื่มแอลกอฮอลล์ และห้ามออกจากห้องหลัง 4 ทุ่ม' ทั้งหมดนั่นคือบทลงโทษของนอร์ธ ซึ่งตัวหล่อนเองยังคิดว่ามันเบาไปด้วยซ้ำสำหรับสิ่งที่หล่อนทำ แต่ครูใหญ่เองก็ไม่ติดใจเอาความอะไรแล้ว แถมก่อนหล่อนจะออกจากห้อง ยังมีบอกด้วยว่า 'ดื่มมากไปไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ' ยิ่งทำให้คนอื่นหัวเสีย และคนผิดอย่างหล่อนรู้สึกแย่เข้าไปอีก

          และเพื่อป้องกันคนของพวกเขาเสื่อมศรัทธา ไซม่อนจึงขอร้องให้ทุกคนบอกกับคนอื่นหากมีใครถามว่านอร์ธเมาแล้วเข้ามาทำร้ายเขาแทนที่จะบอกความจริง ทุกคนก็ยอมตกลง แม้มาร์คัสกับแดเนียล และพ่อหนุ่มลูกศิษย์ของเขาทั้ง 3 จะแสดงออกว่าไม่พอใจเลยก็ตาม หลังมาร์คัสกระฟัดกระเฟียดเดินออกไป จอชเป็นคนพานอร์ธไปส่งที่ห้อง คงกลัวมาร์คัสตามไปเล่นงานต่อ ไม่รู้ว่าจะโดนสวดอะไรอีกรึเปล่า แต่ถ้าเป็นจอชเขาค่อนข้างวางใจว่าจะไม่มีการลงไม้ลงมือ ในที่สุดทั้งห้องก็เหลือเขากับน้องชาย และลูกศิษย์ทั้ง 3 ที่ยังยืนตัวแข็งก้มหน้าก้มตากันอยู่

"ผมน่าจะอยู่กับพี่...ผมควรจะอยู่กับพี่..."

          แดเนียลทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา น้ำตาตีตื้นรื้นขึ้นมาอีกครั้ง พี่ชายลงไปนั่งข้างๆ โอบไหล่เขาไว้

"อย่าโทษตัวเองเลย เอมม่าต้องการคนดูแล นายไปอยู่ดูเธอน่ะถูกแล้ว"

"มันคุ้มกันที่ไหนกับที่พี่ต้องมาเจอแบบนี้!"

          ไซม่อนหลับตารับเสียงตวาด น้องชายเห็นดังนั้นยิ่งใจเสีย เขาละล่ำละลักขอโทษ

"พี่...ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจ..."

"ไม่เป็นไร... พี่รู้นายกำลังอารมณ์เสีย..."

          ครูใหญ่ลูบขาน้องเบาๆ ก่อนจะกวักมือเรียกเด็กๆที่ยืนเงียบอยู่