DAHIL SAYO ( Complete )

CHAPTER FOURTY ONE

December 13,2015

XIANDER'S POV

Nagising ako sa alog sa akin ni mommy.

" anak gising na pupuntahan natin ang doctor na nirecommend ng lolo mo." Pukaw ni mommy sa akin

"Maghanda kana ha preapare lang ako ng breakfast natin" dagdag niya saka tumayo para lumabas ng kwarto ko tango lang ang naging tugon ko kay mommy. Mamaya ko nalang din ichat si ganda baka tulog pa yun

Pagkatapos kong magprepare lumabas na ako para kumain

" are you excited?" Nakangiting tanong ni mommy

" nervously excited" kibit balikat kong sagot dahil ang totoo kinakabahan naman talaga  ako na naeexcite at the same time.
" Don't be anak kasi magkasama naman tayo." Positibong sabi ni mommy saka hinawakan ang kamay ko at ngumiti

" naniniwala po ba kayong makakalakad ako uli?" Pah-aalala kong tanong

" Anak,sa simula pa lang naniwala na ako na makakalakad ka pa ulit kaya dapat magtiwala ka din.Fighting anak!" Masiglang sabi ni mommy na tinaas pa ang ang kamao sa pagkasabi ng fighting. I'm very thankful to God for giving me a mom like her napakapositive sa buhay.

" Fighting! Para sa kinabukasan!" Masigla kong sabi

Matapos naming kumain  diretso na kami sa seoul Hospital to meet Dr.Kim Jung Min one of the best orthopedic specialist in seoul Hostpital pagkadating namin sa hospital ay agad kaming sinalubong ng ilang staff para dalhin kay Dr. Kim hindi ko alam na ganito pala ang treatment dito may pan PSG ang peg.pumasok kami sa isang silid habang naiwan naman si mommy sa labas dahil ayon sa isang nurse ko bawal daw.

"Anyeong haseyo sasaengnim " nakangiti kong bati sa doctor na nakapoker face sa harap ko ngayon iniabot ko ang aking kanang kamay para makipag shake hands nakita ko naman ang bahagya nyang pagngiti

" Jeonun Xiander Alcantaraz imnida " pagpapakilala ko

Anyeong haseyo" bati nya na may kasama pang bow sa harap ko ang pormal nakakatuwa.

" would you like something to drink like coffe?juice or teA? "

" No thanks " saad ko ngumiti naman siya saka tumayo at nagtungo palapit sa akin na may dalang maliit na hammer hindi ko alam ano medical name nun sa kanila basta maliit siya na hammer parang laruan bahagya siyang yumuko sapat para maabot nya ang mga paa ko at marahan nyang pinalo ang bawat parte ng binti ko at tuhod.

" do you feel it?" Tanong nya

" A little bit" sagot ko naramdaman ko naman kahit paano na pinalo nya pero hindi masyado at nagpatuloy lang siya sa ginagawa nya at tanging yes or no lang naman ang nasasagot ko ng matapos ang physical examination na ginawa nya sa akin bumalik siya sa table nya.

" so,is it bad doc?" Tanong ko

" your condition is not that bad all you need for now is take your medicine regularly " saad nya

"That's all?" Tanong ko hindi kasi ako satisfied na ganun lang yun nga lang i stopped taking medicine 2 years ago dahil pakiramdam ko yun ang nahpapahina lalo sa akin.

" also therapy is needed and i'll be there every session to check on you i will do my very best to help you for your fast recovery " paliwanag nya natuwa naman ako sa sobrang excitement gusto ko na talagang makalakad para sa asawa ko at sa mga magiging anak ko sa sobrang saya hindi ko na namalayang naluha na pala ako.