Restraint Heart (Eligible Heiress #1)

Chapter 19

Humiram ako ng spare key card sa reception para makapasok sa aming suite. I don't know where else to go kaya minabuti ko nalang na magkulong sa aking kwarto.

What I did back there was uncalled for. I should have acted a bit more mature.

We're not even together yet, pero I've already acted like a clingy jealous girlfriend.

Ughh!! I hate myself.

I will apologize again later but for now, I need to get myself sorted out.

May narinig akong baritonong boses sa aking gilid, at minulat ko ang aking mga mata and I instantly saw a pair of brown eyes staring at me.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako kakaisip kanina.

Napapikit ako ulit at dumapa. Inilayo ko ang aking ulo sa kanyang banda.

"Hey... " His voice is deep but soft.

Naramdaman ko ang paghagod niya sa aking mahabang buhok.

"Hmm? What time is it?" I asked, my voice still sounded sleepy.

"It's 1:45 in the afternoon. You didn't go out on your room to have lunch. So, I decide to check on you."

Ganoon ako katagal nakatulog? At hindi ko man lang naramdaman ang pagpasok niya sa kwarto.

The bed dipped on the right side, at kahit hindi ko siya tignan, alam kong umupo siya sa aking tabi habang ako ay nakadapa pa rin kama.

I turned my head to him.

Nakasandal siya sa headboard at napansin ko na nagpalit na siya ng kanyang damit. He is now wearing a black board shorts with maroon ties and a light red tank top that has a two dark blue horizontal line below his chest.

Nag-swimming na kaya siya while I was sleeping? Hindi naman basa ang kanyang buhok or baka naman natuyo nalang.

Umiiling ako at naalala ang nangyari kanina.

Bumuntong hininga ako at nagsalita. I need to do this now. Ayaw ko na masira pa lalo ang natitirang oras sa araw na ito.

"I'm sorry for what I did earlier. I wasn't thinking."

Lumamlam ang kanyang mga mata. Inangat niya ang kanyang kamay at inilayo ang ilang hibla sa aking mukha.

"That was so childish of me. I'm sorry." Dagdag ko pa.

"Just don't walk out on me. I hate it. Please, don't walk out again." His voice is still soft but it sounded like he is pain.

Lalo tuloy akong na-guilty sa ginawa ko kaya nag-isip ako kung paano makakabawi sa kanya.

Umayos ako at umupo sa gitna ng kama sabay harap sa kanya.

"Did you go swim in the beach already?" I asked curiously, gazing at his attire.

Umiling siya. "No, not yet. I just changed."

I smiled at that.

Mabilis akong umalis sa kama at tumayo para kumuha ng damit sa closet at mag-palit.

My denim shorts and a shirt will do. Wala naman sigurong bawal sa beach hindi ba?

"What are you doing?" Enzo asked, confused.

"Uhh. Finding something I can wear on the beach so we can take a swim."

Lumingon ako sa kanya at nahagip ng aking mga mata ang travel pouch na pinadala ni Serene kanina sa gilid ng kama.

Kumunot ang aking noo. Now, I'm curious. Ano ba ang laman ng pouch na 'yun? Sabi niya I will need it.

Lumakad ako pabalik sa kama at kinuha iyon.