လူသားကဲ့သို႔ေသာ..

အပိုင္း-၂

လူသားကဲ့သို႔ေသာ.. အပိုင္း(၂)
××××××××××××××××××

ႏွစ္မ်ားစြာတိုင္ေအာင္ သူစုေဆာင္းလာခဲ့ရတဲ့ သူ႔စာအုပ္ေတြကို ေသတၱာထဲထည့္ကာ ေသာ့ခတ္ၿပီး.. စတိုခန္းထဲ ထည့္လိုက္တာကို ေငးၾကည့္ ေနမိေပမယ့္ ဘယ္အရာကိုမွ သူ မတားဆီး မိေသးသလို လုပ္သမၽွသာ လိုက္ၾကည့္ ေနမိ၏။
သူဆြဲထားသည့္ ပန္းခ်ီကားေတြကိုလည္း.. အိတ္ေတြနဲ႔ ထည့္ကာ အမွိုက္ပံုသို႔ ပစ္ထား လိုက္ၾက၏။ လူသားေတြနဲ႔ မပတ္သတ္ခ်င္ဘူး ဆိုတာ အဲ့လို အေၾကာင္းရင္းေတြ ေၾကာင့္မို႔.. လူေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက သူတို႔ပစၥည္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာနဲ႔ ဖ်က္စီးလိုၾကေသာ စိတ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ ထားၾကသည္။

သူေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ မွန္တင္ခုံေတြ.. အရုပ္ေတြ.. တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ေရာက္လာတာကိုလည္း ေငးရံုသာ ေငးေနၿပီး.. တစ္ခုခု လုပ္ပစ္ခ်င္ေသာ စိတ္ေတြ ေပၚလာေပမယ့္ အသက္ဝင္ေနတဲ့ အရုပ္မေလးကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ၾကည့္ေနရသည္။

ျခဴးရဲ႕ ေက်ာေနာက္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ၾကည့္ေနသလို ခံစားေနရၿပီး.. ကိုယ့္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈ တိုင္းကို လိုက္ၾကည့္ေနမွန္း သိေနတာကလည္း ခံရခက္ ဆိုးဝါးေန၏။

'လူရွိလား..'

လာျပန္ၿပီ ဒီေမးခြန္း..၊ သူမဘာေတြ ခံစားေနရတာလဲ..၊
သူမစိတ္ထဲ ဝင္ဖို႔ အာရံုစိုက္လိုက္ေတာ့.. ရွင့္ကို ေၾကာက္တယ္..တဲ့..၊ ဒါလည္း မထူးဆန္းတဲ့ အေတြး တစ္ခုပါပဲ..၊ လူေတြက မျမင္ႏိုင္ မသိႏိုင္.. နားမလည္ႏိုင္ တာကို ေၾကာက္တတ္ၾကတာ သူတို႔ သဘာဝပါ။

'တစ္ေယာက္ေယာက္ ရွိေနတာ ျခဴးသိတယ္ေနာ္..'

အသံတုန္တုန္ေလးနဲ႔.. ၿခိမ္းေျခာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနေသး၏။
သို႔ေသာ္.. ဒါကိုေတာ့ နည္းနည္း အံဩသြားၿပီး ျပတင္းေပါက္ ေဘာင္မွာ ထိုင္ေနရာက ထရပ္လိုက္သည္။
သူရွိေနတာကို မျမင္ရပဲ သိတယ္ ဆိုတာ အေမပဲ ရွိဖူးေသးတာ..၊
သူမနားသို႔ တိုးသြားေတာ့ သူမက ေၾကာက္ကန္ကန္သည့္ ပံုစံေလးနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္ သြားသည္။
သူမတကယ္ ျမင္ေနရတာလား..၊ သူမ်ားေတြ အံ့ဩေအာင္ လုပ္ဖူးသမၽွ အခုမွ ကိုယ္အံ့ဩရမယ့္ အလွည့္ ျဖစ္ေနၿပီလား..၊