လူသားကဲ့သို႔ေသာ..

အပိုင္း-၉

လူသားကဲ့သို႔ေသာ.. (အပိုင္း-၉)
×××××××××××××××××××

'တကယ္ပါဆို ဂစ္တာက ေလထဲမွာ ဒီလို.. ဒီလို ဝဲေနတာ.. ျခဴးေနရာမွာ ႀကီးျမဆိုရင္.. ေမ့လဲသြားေလာက္တယ္'

လက္ဟန္ ေျခဟန္ေတြပါ ပါၿပီး ေျပာျပေနေသာ္လည္း ႀကီးျမက အလုပ္လုပ္ရာက တစ္ခ်က္မၽွသာ ေမာ့ၾကည့္၏။

'ေအးပါ ျခဴးေလးရယ္.. ေအးပါ ႀကီးျမ ဟင္းခ်က္ လိုက္အံုးမယ္ေနာ္..'

'ဟြန္႔!.. ျခဴးေျပာျပေနတာ ဘယ္သူမွလည္း မယံုၾကဘူး..'

'မယံုတာ မဟုတ္ပါဘူး ျခဴးေလးရယ္.. ႀကီးျမမအားလို႔ပါ..'

မီးဖိုခန္းထဲကေန စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထြက္လာၿပီး.. ေျပာျပဖို႔ ဘယ္သူက်န္ေသးလဲ ဆိုတာကို လိုက္ရွာ.. မိ၏။
ဦးခန္႔ရဲ႕တူ ရွိေသးတာပဲ..၊ သူဆိုရင္ေတာ့ ေျပာျပတာကို ယံုေလာက္တယ္..၊

အိမ္ကို တစ္ပတ္ပတ္ၿပီးတဲ့ အထိ သူ႔ကို မေတြ႕ေသး..၊ ဘယ္သြားလိုက္တာ ပါလိမ့္..၊

တစ္မနက္လံုး.. ညတုန္းက အေၾကာင္းကို လိုက္ေျပာရင္း.. စိတ္ညစ္သလိုေလး ျဖစ္သြားလိုက္ ခဏေန ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ျပန္ေျပာျပလိုက္ လုပ္ေနသည့္ သူမက အခုေတာ့.. သူ႔ကို ပတ္ရွာေန၏။

ဒီေကာင္မေလးကို အၾကာႀကီး ပုန္းမေနခ်င္တာမို႔.. ျခံထဲသို႔ လွမ္းဝင္လာသလို ျဖင့္.. ျခံထဲသို႔ ေျခလွမ္းခ်လိုက္၏။ သူမက သူ႔နားကိုေျပးလာရင္း.. လွမ္းေအာ္ေျပာ၏။

'ေဟ့!.. မနက္အေစာႀကီး ဘယ္သြားေနတာလဲ.. ျခဴး နင့္ကိုလိုက္ရွာေနတာ..'

'သိတယ္..'

'ဘာ!..'

မဟုတ္ဘူးေလ ထင္ရွား..၊ ဘာလို႔ သိတယ္လို႔ သြားေျပာလိုက္တလဲ..၊ မမွားေအာင္ ေနရမွာပါဆို ဘယ္လိုလုပ္ သိတယ္ ျဖစ္သြားရတာပဲ..၊

သူမက သူ႔ကို မ်က္လံုးျပဴးေလးႏွင့္ ၾကည့္လာၿပီး.. ဆံပင္ေခြေခြေလးေတြ ယမ္းခါသြားတဲ့ အထိ.. ေခါင္းေလးကို လႈပ္ရွားလိုက္ကာ..

'ဘယ္လိုသိတာလဲ..'

ေျဖစမ္း ထင္ရွား..၊ ဘယ္လို သိတာလဲတဲ့..၊

'မင္းရဲ႕ အမူအရာက ငါလာေတာ့ ဝမ္းသာအားရျဖစ္ေနလို႔ပါ..'

'ဟီး.. အဲ့လိုလား.. အဲ့လိုႀကီး ျဖစ္ေနတာလား..'