လူသားကဲ့သို႔ေသာ..

အပိုင္း-၃

လူသားကဲ့သို႔ေသာ.. (အပိုင္း-၃)
×××××××××××××××××××

အေရွ႕မွာ ရွိတဲ့ေရကန္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေလမွာပါလာတဲ့ ေမႊးေသာ ခ်ိဳေသာ အနံ႔ေတြကို ရႈရွိုက္လိုက္မိသည္။ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ အံု႔ဆိုင္းေန၏။ ေနထိုးလို႔မရတဲ့ သစ္ပင္ရိပ္ေတြ ေအာက္မွာ ေရာက္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ေရထဲသို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။

ဒီေနရာက လူသူမေရာက္ႏိုင္တဲ့ ေတာတြင္း တစ္ေနရာ..၊ လူသူ မေရာက္ႏိုင္ဘူး ဆိုေပမယ့္ သူကေတာ့ အျမဲတမ္း ေရာက္ေလ့ ရွိတဲ့ ေနရာပါ..၊ အထူးသျဖင့္ အိပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေအးၿငိမ္း တိတ္ဆိတ္စြာ အိပ္ဖို႔အတြက္ ေရကန္တစ္ခုေတာ့ သူ႔အတြက္ လိုအပ္သည္ေလ။ အျမင္အာရံုက မ်က္စိမွိတ္လိုက္တာနဲ႔ ေလ်ာ့ပါး သြားႏိုင္ေပမယ့္ အၾကားအာရံုအတြက္ ေရကန္ထဲမွာ စိမ္ဝင္ၿပီးမွသာ အပူအပင္မရွိ အိပ္စက္ႏိုင္မည္။
ေရက သူအတြက္ ဒီလိုေနရာမွာ အသံုးတည့္ ႏိုင္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေသာ အေျခေနေတြမွာ ဆိုရင္ေတာ့ အႏၲာရာယ္မ်ားသည္ လို႔ဆိုရမည္။

ေရထဲကို တစ္ကိုယ္လံုးနစ္ဝင္ လိုက္ျခင္းမွာ ေအးစိမ့္မႈႏွင့္အတူ ၾကားေနရသည့္အသံေတြ မၾကားရေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္သြားျခင္းကို သေဘာတက် ျပံဳးမိရင္း.. အေတြးတို႔က ငယ္ဘဝသို႔ အလည္ ေရာက္သြား၏။

ငယ္စဥ္တုန္းက လို႔ ေျပာရင္ သူ႔အသက္ ဆယ္ႏွစ္မေက်ာ္ခင္က ကာလေတြကို ရည္ညႊန္း ရမည္သာ..၊ အိမ္မွာေနရင္း.. အလုပ္သမား ဒါမွမဟုတ္ တျခား တစ္ေယာက္ေယာက္ကို တစ္ခုခု "ျဖစ္ေစ!.." လို႔ေတြးလိုက္တာနဲ႔ ဆႏၵ ျပည့္ဝ သြားတာကို ေက်နပ္မိေသးတဲ့ ဘဝ..၊ "ျဖစ္ေစ!.. ဆိုတဲ့ ဆႏၵေတြ ျပည့္ဝေနတာကို ေက်နပ္မိေပမယ့္ သူမ်ား မျမင္ႏိုင္တာ သူမ်ား မၾကားႏိုင္တာေတြ ၾကားရ ျမင္ရမွန္း သိလာေတာ့ အေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ က်ဴက်ဴပါေအာင္ ငိုဖူးေသး၏။ လူေတြၾကားထဲ သြားလာရင္ေတာင္ မေတာ္တဆ သူ႔ကို သူမ်ားေတြ ရိပ္မိေလမလား ဆိုၿပီး အားငယ္မိခဲ့ေသးတာ..၊

လူတစ္ေယာက္ကို အာရံုစိုက္လိုက္ရံုေလးနဲ႔ အဲ့လူရဲ႕ အေတြးေတြကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း သိလာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ထင္မိတာက ေမြးရာပါ စုန္း.. ဒါမွမဟုတ္.. ကေဝ..၊ စုန္းအေၾကာင္းကို ထဲထဲဝင္ဝင္ ေလ့လာမိေတာ့ သူက စုန္းမဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး လက္ခံ မိလာသည္။ သူ႔အသက္ ႏွစ္ဆယ္ငါး သံုးဆယ္မွာ စၿပီး သတိထားမိလာတာက ေျပာင္းလဲျခင္းေတြ ရင့္ေရာ္ျခင္းေတြ ရပ္တန္႔သြားတဲ့ ရုပ္ရည္ကို ျဖစ္ကာ အဲ့တုန္းက သူႀကီးသား ထင္ရွား ဆိုတဲ့ဘဝမွာ အလြန္တရာ ေမြ႕ေလၽွာ္မိေနတုန္း..၊