လူသားကဲ့သို႔ေသာ..

အပိုင္း-၆

လူသားကဲ့သို႔ေသာ.. (အပိုင္း-၆)
×××××××××××××××××××

ရွပ္အက်ႌအျဖဴေပၚမွာ သိုးေမြးျဖင့္ထိုးထားေသာ လက္ျပတ္တစ္ထည္ကို ထပ္လ်က္ ဝတ္ထား၏။ ေဘာင္းဘီရွည္က စတိုင္ပဲန္ ဆိုေပမယ့္ ဖိနပ္က်ေတာ့ မစီးထားေပ..၊
ဆံပင္ ပံုစံက ေရွးေခတ္ သူႀကီးသားေတြရဲ႕ ပံုစံမ်ိဳးေပမယ့္.. အသားေတြ ျဖဴဆြတ္ေနေတာ့.. ၾကည့္ရမဆိုးပဲ လိုက္ဖက္ေန၏။ ေယာက်္ားေလးေတြထဲမွာ ဒီေလာက္ အသားအေရ ၾကည္စင္ေနတာ ရွားရွားပါးပါး..၊ ေလးကိုင္းသဏၭာန္ ပိပိရိရိေစ့ပိတ္ထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ျဖဴေဖ်ာ့ေနတာကလည္း အစားမစားရတဲ့ သူေတြ လိုမ်ိဳး..၊ မ်က္လံုးအေရာင္ ကေတာ့ ညိဳညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ မဟုတ္ပဲ နက္ေမွာင္ လက္ေတာက္ ေန၏။

အထူးဆန္းဆံုးက စဝင္လာကတည္းက ဦးေလးက လာခိုင္းလို႔ပါ ဘာညာ တစ္ခြန္းမွ မေျပာပဲ ကိုယ္အိမ္ ကိုယ့္ယာလို ဝင္လာၿပီး.. စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာပဲ ထိုင္ခံုမွာ ဝင္ထိုင္ေန၏။

ရုပ္ေလး ၾကည့္ေတာ့ အသက္က ႏွစ္ဆယ္ ဝန္းက်င္ေလာက္ေလးနဲ႔.. လူႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္က ဘာညာ ဆိုၿပီးလည္း မရွိ..၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ လူႀကီးအရြယ္မို႔ လူႀကီးပီပီသသ မလိုလား သြားတာကို မ်က္ႏွာေပၚ မထင္ဟပ္ေစပဲ..

'ဦးခန္႔ကေတာ့ မေန႔က ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာပါတယ္.. သူ႔တူကို ပစၥည္းေတြ အေရြ႕အေျပာင္း လုပ္ခိုင္းထားတယ္ဆိုလို႔ မေန႔ကတည္းက မႏြယ္က ေမၽွာ္ေနတာ'

ရင္ထဲကမပါတဲ့ စကားေတြ ေျပာၿပီး.. အျပံဳးေတြ ရြန္းရြန္းေဝေနေပမယ့္ သူမစိတ္ထဲက မလိုလားျခင္းေတြကို သူၾကားေနရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုင္ေနရင္းနဲ႔ ျပံဳးလိုက္မိသည္။

ကိုယ္က စကားအေကာင္းေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားေနစဥ္ ရုတ္တရက္ ျပံဳးလိုက္ေတာ့.. စိတ္ထဲမွာ နင္သြားမိ၏။ ဘာလဲ.. ဒီေကာင္ေလးက..

'နာမည္ေတာ့ ဦးခန္႔က မေျပာျပလိုက္ဘူး.. ေမာင္ေလး နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ..'

အသက္ သံုးဆယ္ ေက်ာ္ လူသားက သူ႔ကို ေမာင္ေလး ဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ျပံဳးမိေပမယ့္ အေရွ႕က သူမက မ်က္ေမွာင္ ကုတ္သြားေတာ့ ျပန္ထိန္းလိုက္ရသည္။
လူသားေတြက သူတို႔သာ ျပံဳးခ်င္ ျပံဳးမည္ တျခားသူက ျပံဳးရင္.. မႏွစ္သက္ ၾကတာလည္း သူတို႔သဘာဝပဲကိုး..၊