လူသားကဲ့သို႔ေသာ..

အပိုင္း-၁၁

လူသားကဲ့သို႔ေသာ.. (အပိုင္း-၁၁)
××××××××××××××××××××

ပစၥည္းေတြ သိမ္းဆည္း စုပံုထားဖို႔က သူ႔အတြက္ဆိုရင္ အခ်ိန္ေကာ လုပ္အားေကာ ေခၽြတာလို႔ရေပမယ့္.. ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတဲ့ လူေတြ ေရွ႕မွာ အထူးသျဖင့္ အနားကပ္ေနတဲ့ ကေလးမဟုတ္ ဘာမဟုတ္ ေကာင္မေလး ေရွ႕၌ သူ႔မွာ ေခၽြးထြက္ေအာင္ လုပ္ေနရ၏။

'ထင္ရွား..'

ေခၚၿပီး ရပ္သြားတာကို ငဲ့ၾကည့္ေတာ့ သူမက အျပစ္ကင္းတဲ့ အျပံဳးေလးနဲ႔ ရယ္ျပ၏။

'ဒီအိမ္မွာ ရွိတဲ့ သရဲကေလ..'

သရဲကေလလို႔ ေျပာလိုက္တိုင္း.. တြန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားတတ္တာလည္း အက်င့္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီလား မသိ..၊

သရဲဆိုတာ ငါပဲလို႔ မေျပာႏိုင္ ေသးသ၍ေတာ့ သူမေျပာေနသမၽွ.. သရဲဆိုတာကို နားေထာင္ ေပးဖို႔ေတြလည္း ရွိေနရကာ..၊

'ေမာင္ေလးကို အားနာေပမယ့္ ျခဴးေလးကို နည္းနည္း သည္းခံေပးပါေနာ္.. သူက ကေလးမို႔ပါ' ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္က တစ္မ်ိဳး..၊ 'သူ႔ကိုေတာ့ သည္းခံေပးပါ ညီေလးရာ.. သူက ကေလးလို ဆိုးရံုေလးပါ..' ေနာက္ထပ္ တစ္ဦးက တစ္ဖံု.. ေတာင္းဆို ထားသူေတြ ၾကား ျငင္းပစ္ဖို႔ မတတ္ႏိုင္ ခဲ့ေလေတာ့.. ေျပာသမၽွ နားေထာင္.. ေမးသမၽွ အင္း.. လုပ္လိုက္ အဲ.. လုပ္လိုက္..၊

'အဲ့သရဲက ေသြးေတြ ဘာေတြ စုပ္တတ္လား..'

လာျပန္ၿပီ ေသြးစုပ္တဲ့ ကိစၥ..၊ ေသြးစုပ္ဖို႔ မေျပာနဲ႔.. အစားစားေနရတာေတာင္ မျဖစ္သာလြန္းလို႔ စားေန ဝါးေန မ်ိဳခ်ရတာ..၊

'မစုပ္တတ္ဘူး..'

'နင္က ဘယ္လို သိတာလဲ..'

သူမစိတ္ထဲမွာ စူးစမ္းသလိုေလး ျဖစ္သြားလိုက္.. ျပန္ေလ်ာ့သြားလိုက္နဲ႔.. မ်က္ေမွာင္ကုတ္ သြားတာလည္းရွိ.. ခ်က္ခ်င္း ရယ္လိုက္တာလည္းရွိ..၊
သူမကို စိတ္ထဲထိ လိုက္ဖတ္စရာ မလိုပဲ မ်က္ႏွာေလး ၾကည့္ရံုနဲ႔.. သူမစိတ္ထဲက အရာမွန္သမၽွက မကြယ္မဝွက္တမ္း သိႏိုင္၏။

'ေမးၿပီးရင္ ေျဖတာကို လက္ခံ.. လက္မခံႏိုင္ရင္ မေမးနဲ႔..'

'အဲ့သရဲက နင္တို႔ အမ်ိဳးထဲကပဲလား..'