Our Unfortunate Marriage

Epilogue

Epilogue

__________*__________
Jel Arthur Sy POV

Love fade, but it never fail. This is my lesson on how to accept new things and accept the challenges once you open you're heart to someone again.

Love can always move mountains, because when I am so broken, you gave me light to accept that I am not the only person who is miserable in the whole world.

Love is so understanding, even if I fail you in everything and gave you a mis-understanding and pain but once you are in love, everything will be better and good.

Love is you. Nadine, you once said to me how unlucky you are because you are always the shadow of a person, but for me you are not . You in all are the best gift, the best miracle and I want to be a shadow of you for the rest of our life.

I've always said to you that "Lets live" but the truth is, I want you to live and smile so that I can also do it, because seeing you smile makes me forget how painful I was. You're smile and clumsiness made me to smile again.

Ilang beses akong napapatingin saaking orasan habang hinihintay ka, pinalibutan ako nila Raiden, Jasper and Rio ng makita nila ang kakaibang kaba na nararamdaman ko.

"Dont worry, darating yun." Tinap ni Raiden ang balikat ko. Umalis na din sa harap ko si Jasper at Rio at nagtungo sa pamilya nilang naghihintay.

"You will be graduating to being a single, wala ka bang pinagsisisihan?" Mapanuksong tanong ni Raiden saakin.

Napakunot noo ako sakanya at ngumiti. "W-Wala. " napalunok akong pinagmasdan siya "I realized that this woman that I'm going to marry is not really involved with you." Bulalas ko sa harap niya.

Wala siyang emosyong tumingin saakin. "Why? Are you afraid that she will fall in love with me? Is this the reason why you want to rush this marriage?" Bigla akong natawa sa sinabi niya. Tinitigan niya lang ako ng seryoso dahilan para manahimik ako.

Hindi nagtagal ay nagsidatingan ang aking mga staff na inimbita ni Nadine. Nakangiti silang lumapit saakin na para bang hindi makapaniwala sa nangyare.

Iniwan na ako ni Raiden doon at nagtungo na ito kila Cheska.

I clear my throat. "Omygod Sir, hindi namin inexpect na ikakasal kayo ni Nadine I mean Ma'am Nadine. Omygod." Halos magtititili si Crell dahil sa tuwa.

"Congrats Sir." Isa-isa nilang bati saakin.

"You are in good hands." Ngumiti lamang ako sa harap nila at hinila na nila si Crell na hindi parin mawala-wala ang pagka-shock sa nalaman.

I smiled, ganun ba kami kalupit magtago? they didnt even realize.

Sunod na lumapit saakin si Dad.

"Hindi ba dapat, nagpasalamat ka saakin dahil kung hindi dahil saakin, you are not in this church right now." Nakakaloko kong inirapan si Dad.

"Okay, thank you." Bigay ko ng gusto niya.

Napahalakhak na lamang siya sa akin at bigla akong namawis ng malamig ng makita ko ang kanyang sasakyan sa labas ng simbahan.

Naramdaman ko na ang pagtayuan ng mga tao at pagaabang, naririnig ko na rin ang mga salita sa paligid pero ang mata ko ay nakafocus lamang sa sasakyan.

Hinihintay ang mga paa niyang lumabas dito. Biglang nagbalik saaking ala-ala ang mga panahong naiwan ako sa simbahan, labis labis na kaba ang nararamdaman ko ngayon dahil baka maulit ang nangyare noon, ang dami-daming pumapasok na tanong sa isip ko habang inaantay ko ang kanyang paa para makompirmang narito ka at hindi ako tatakbuhan.

Tuluyang pumatak ang luha sa mga mata ko ng makita ko ang iyong paang walang alinlangan humakabang saakin, hawak ng iyong mga magulang ang iyong kamay at ang napakalapad mong ngiti ang nagpapabusog ng puso ko.

Nadine, you truly are the best woman in the whole world.

Nasa harap na kita, ibinibigay na ng iyong mga magulang ang iyong kamay saakin. Nasa harap ko na ang magbibigay buhay saakin, and you are crying again.

Did you know how much I hate seeing you cry? But for now I just love it, really love it.

Dalawa na tayong nakaharap sa altar ng mapanukso kang lumapit saakin at nakakalokong lumingon. "Are you afraid na baka hindi kita siputin? I already see Mr. Raiden, ang gwapo niya sa ayos niya ngayon." Natatawa niya'ng sambit saakin.

Napangiti ako sa panunukso niya at hindi na hinintay ang napakahabang seremonya ng pari, hinalikan ko na kaagad siya ng walang abiso.

How can I resist this woman? How?

Napuno ng hiyawan ang buong simbahan as I said my biggest I. DO in front of God and every one else.

Maybe Our Unfortunate Marriage, take us to our forever, this broken heart of us introduce us to be with each other, to be the comfort of one another.

And I love you to infinity and beyond, Ms, Nadine Medina Sy.

~*~

"Did you really think they can handle you as much as I do" inis na sambit niya habang inaayos ang aking neck tie. Kaagad nalipat sa batang tumatakbo ang atensyon niya.

"Yah, Neil, stop it. You're going to your Grandma house. Stop playing around." Natawa ako sa sigaw niya kay Neil, our 4 years old child.

"But Mom-" pinandilatan na niya ito ng mata at nanahimik. Nagpakawala siya ng malalim na paghinga at seryosong tumingin saakin.

"Ang hirap naman magpalaki ng dalawang lalaking to." Kaagad siya nakatanggap ng yakap saakin.

"I know and I love you." Bulong ko sakanya. Kaagad namula ang pisngi niya sa sinabi ko. We've been married for 4 years and I want to say to her, that everyday I am deeply in love with her.

Matapos naming ihatid si Neil kila Mama ay nagtungo na din kami patungong opisina. Ang dami niyang ibinigay na mga papeles saakin habang nire-remind niya ako sa schedule ko for today.

After we've been married she decided to help me in my job, mukhang hindi niya talaga ako kayang hindi makita sa buong maghapon thats why she choose to be my secretary again.

She help me in everything and maybe raising our child together was the best and not tiring moments of our life, seeing him grow up everyday is living to the world without condition.

Mahigpit kong hinawakan ang kanyang kamay habang papasok kami sa loob ng opisina, at mabilis na sinakop ang kanyang mukha at hinalikan siya sa labi.

"You forgot my good morning kiss." Sabi ko.

Kaagad lumapad ang kanyang ngiti at mahinang hinampas ang aking siko.

Maya-maya ay huminto na din siya sa paglalakad at maagap akong hinalikan saaking labi. "You also forgot my goodnight kiss yesterday." Nakangiting sambit niya at sabay kaming napatawa sa mga kalokohan naming dalawa.

Love gives us hope and be the world of together.

THE END