Let Me Be One Star From Your Sky |CHANGLIX|

#65

Felix POV

Przebudziłem się rano przez padające na moją twarz promienie słońca. Chciałem się obrócić i przytulić moją miłość lecz kiedy wyciągnąłem rękę by to uczynić ta spotkała się z materacem, na którym nikogo oprócz mnie nie było.

Podniosłem się i rozejrzałem dookoła. Nikogo nie było. Postanowiłem wyjść z pokoju i sprawdzić czy Changbin może nie poszedł do łazienki. Jednak w niej też go nie było. Zszedłem na dół z nadzieją, że znajdę go w kuchni lub w salonie jednak tam też go nie było.

Zostawił mnie. Samego. Wykorzystał i zostawił. Mówiłem sam do siebie. Wróciłem do pokoju cały zalany łzami. Nie spodziewałem się, że Changbin będzie w stanie zrobić coś takiego. Przecież w nocy mówił, że mnie kocha i mnie nie zostawi.

Rzuciłem się na łóżko i wlepiłem swój wzrok w sufit. Nie wiedziałem o czym mam myśleć. Postanowiłem, że napiszę do niego i zapytam dlaczego mnie zostawił tak bez żadnego słowa wyjaśnienia.

Wstałem z łóżka i zacząłem rozglądać się za moim telefonem. Nie zauważyłem go w pierwszej chwili jednak przypomniało mi się, że położyłem go na stoliku. Zwróciłem się w stronę stolika zauważając swój telefon. Jednak no tylko on znajdował się na nim. Leżała na nim również karteczka z moim imieniem.

Podszedłem bliżej i zacząłem przyglądać się kartce. Po chwili zastanowienia wziąłem kartkę do ręki i otworzyłem ją. W środku znajdowała się wiadomość od Changbina.

Przepraszam Cię Felix, że musiałem zostawić Cię samego. Musiałem być dzisiaj bardzo wcześnie w pracy. Przepraszam jeszcze raz i mam nadzieję, że mi wybaczysz.

Kocham Cię, Twój Changbin

Aż mi się zrobiło cieplutko na serduszku. Jednak Changbin mnie nie wykorzystał. Ale ja jestem głupi.