PSİKOPAT LİSELİ 2!

FINAL

Defne'nin ağzından;

2 ay sonra;

Beril öleli iki ay olmuştu. Hiçbirimiz toparlanamamıştık. O olaydan sonra Kuzey Batuhan'ı öldüresiye dövmüştü ve polis Levent'e vermişti. Ama bu hiçbirimiz için tatmin edici değildi. Beril geri gelmedi. Kuzey her yeni güne uyandığında Beril'in mezarına ziyarete gidiyordu. Bense en yakın arkadaşımı kaybetmiştim. Her akşam çatıya çıkıp öylece yıldızlara bakıyordum. Kısacası Beril kurtulsaydı Kuzeyle evlenecekti, ben Selimle, Atakan da Ekimle, ama Beril'i kaybettik. Ardından da nikah yapmak saçmalık olurdu. Selim fikrime saygı duymuştu. Atakanla Ekim iyi durumdaydılar. Araları eskisinden iyiydi artık. Ama Kuzey kotüydü. Bazen aklını kaçırdığını felan bile düşündüğümüz oluyordu. Ona çok değer verdiği belliydi. Ama kendi kendine konuşup kendisini resime vermek beni şaşırtmıştı. Üstesinden gelmesi için biraz fazla zamana ihtiyacı vardı. Tek onun değil hepimizin...

Üstüme bir yelek alıp üst kata odaya çıkacakken Kuzey'i gördüm odasında. Onlarca tablo yapmıştı. Kendi kendisine konuşurken kulak misafiri olmuştum.

*Evet güzelim sen gittin. Evet... Evet tam olarak gittin ortalıklarda yoksun ve iki ay oldu.
diyerek elindeki kırmızı boyayı bırakıp siyah boyayı aldı ve konuşmasına devam etti.

*Seni çok özledim. Ve sensiz hayatıma bir türlü devam edemiyorum. Yasını tutuyorum. Bana bir söz vermiştin. Evlenecektik. Öyle kolay bırakıp gitmemeliydin. Benim için fazla değerliydin ve özür dilerim seni koruyamadım. Sana göz kulak olmam lazımdı seni yanımdan ayırmamalıydım.
diyip bu sefer mavi boyayı almıştı ve yine devam etti.

*Burada kalan son 1 ayımı da senin yasını tutmakla geçireceğim. Ve sonra buralardan uzaklaşacağım. Sen yoksun ve burada kalmamın da artık bir anlamı yok. Ama yine de sana ziyarete geleceğim merak etme. Selim de senin gidişine üzüldü özellikle de en yakın arkadaşın Defne. O da seni çok özledi. Hayatımızın geri kalanını nasıl geçirebiliriz hâlâ daha bir fikrim yok. Evliliğini bile senin için erteledi. Ekimle Atakan yine eskiye devam. Ama Ekim'i böyle bir konuda kesinlikle affedebileceğimi sanmıyorum. Bize Batuhan'dan bahsetmeliydi. Ama sakladı ve bedeli de ağır oldu.
dediğinde gözümden akan yaşı elimin tersiyle sildiğim anda Selim yanıma gelip;

- Bir sorun mu var?
diye sorduğunda "hayır" anlamında başımı sallayıp odaya geçtiğimde Selim de arkamdan gelmişti. Pencerenin önüne gidip oturdum.

-Bir sorun olmadığına emin misin ?

+Kuzey gidiyor. Sadece bir ayı kaldı. Buradan ve bizden uzaklara.

-Hayır buna izin vermem.
diyip tam kalkacağı anda kolundan tuttum.

+Bekle.
dediğimde kolunu tutan elime sonra da bana baktı.

+Benim daha iyi bir fikrim var. Düğün için 2 ay durduk. Yarından sonra yapalım. Beraber hazırlıklara başlayın. Kafasını dağıtmasına yardımcı ol.
diyip kolunu bıraktım başıyla beni onaylayıp odadan çıktı. Kendimi yorgun hissediyordum biraz dinlenmek için yatağa uzandım.

2 saat sonra;

Bir patlama sesiyle uyandım, yataktan kalkıp pencereden baktığımda aşağıda Kuzey konfeti patlatmıştı. Galiba nasıl patlatılacağına felan bakıyorlardı. Pencereyi açıp seslendim.

+Biraz daha yavaş olamaz mıydınız?

*Ne o? Uykun mu bölündü yoksa ?
demişti Kuzey.

+Evet nikah öncesi uyku güzel olur.

-Tamam sen uyu biraz daha.
dedi Selim. Tam pencereyi kapatacağım anda Selim balonun birine bastığında beraberindeki tüm balonlarda aynı anda patlayınca gülerek tekrar pencereyi açtım.