Shout out sa mga nadukutan diyan! Hayaan mo na yan. Isipin mo na lang ligtas ka. Ang nanakaw sayo mapapalitan pa yan pero ang buhay mo hindi na. Kung mapapalitan man manghihiram ka pa ng mukha sa aso. Mahirap yan. Isasama ka ng boyfriend mo sa bahay nila pero iiwan ka lang sa may gate. Ginawa kang doberman. HAHAHAHAHA! Cheer up na. Ang mahalaga buhay ka.
Dear Basha,
Hndi ko sure kung pwede ba itong ibibigay ko na letter kasi sinend ko lng naman 'to para i-share kung paano ko nameet ang crush ko. But anyways, i'll share it anyway.
Na-meet ko siya last school year sa school malamang. Nung una akala ko, nakakairita siya kasi maingay tapos ang kulitz pa.
Pero one time, I talked to him and I don't know why I'm kinikilig that time. Para talaga akong ewan nun pero syempre hindi ko yun pinakita. Then da next few days, naging seatmate ko siya kasi pinapalit kami ni miss ng seats. Lagi ko syang nakakausap kasi nga seatmates kami. Then when time pass by, na realize ko na talagang crush ko na siya. Kasi magaling siya makisama. Masarap siyang makausap and at the same time, mabait at gentleman pa.
Kasu nga lang, this school year, hindi ko na sya classmate. Sa other room na sya.. Huhuhu so sad. Pero ok lang. Kasi atleast nakasama ko naman siya last year ng matagal at seatmate pa. And I'm nahihiya to make amin sa kanya that's why I will buhos na lang all here. I'm really thankful na naging seatmate ko siya. Cuz' he made my school year happy. So bye bye nalang sayu crush.
Letting Go,
blue_kyla20
* * *
Awww... Ang cuute naman ng letter mo. Naalala ko tuloy yung crush ko noong highschool. HAHAHAHA! Okay lang yan kahit hindi mo na siya classmate crush mo pa naman siya. Ayieee! Aminin mo habang binabasa mo itong reply ko sayo nag-iimagine ka ng moments niyo bilang seatmate. Iniimagine mo yung time na naghihiraman kayo ng ballpen tapos yung ballpen na yun nagtatae pa. Tapos humihingi pa siya ng papel sayo. Ayieeee!
BINABASA MO ANG
Mailbox
RandomHindi po ito story. Compilation ito ng mga letters na ipinadala sa akin. Yep, papalitan ko na si Ate Charo pero duh maliit ang nunal ko. :)