Last Hope

Rozdział 11

Aktualnie wszyscy mieszkańcy strefy zbierają się wokół złączonych ze sobą stołów, tworzących jeden wielki. Panuję cisza. Przyjemna cisza. Nie słychać ani szmeru. Wszystkie radosne oczy skierowane są na naszego przywódcę. To on rozpocznie wspólny poczęstunek.

- Witam Was wszystkich, moi drodzy na pierwszej strefowej Wigilii. Jest mi niezmiernie miło widzieć Was wszystkich po raz pierwszy od dawna, tak radosnych i uśmiechniętych. Mam nadzieję, że to spotkanie będzie niezapomniane dla każdego z nas. Smacznego - Alby wygłosił piękną przemowę, która sprawiła, że w moim sercu zrobiło się cieplutko. Wszyscy jak na zawołanie usiedli do stołu i zabrali się za nakładanie na swoje puste talerze różnego rodzaju potraw. Tak naprawdę nikt z nas nie bardzo pamiętał, jakie dania serwuje się na Wigilii, ale jedno kojarzyło nam się z tym najbardziej. Ryba. Tak jakoś. Akurat to pierwsze przyszło nam na myśl. Inne pokaźne potrawy to naprzykład właśnie ryba, zupa, wydaje mi się, że to jest barszcz, kapusta zasmażana, kanapki z karpiem, kwaśnica oraz tym podobne. Jak już mówiłam, nie wszystkie potrawy są takie, jakie powinny być. Ważne jest to, że jesteśmy wszyscy razem, dobrze się tak czujemy i nazywamy to, co robimy Wigilią. Niestety nie wiemy, jakie jeszcze święta i kiedy się obchodzi, a stwórcy poinformowali nas tylko o tym, lecz ważne, że choć to możemy spełnić. Nie jest za głośno, ale słychać rozmowy, śmiech i tą radość. To takie cudowne uczucie. Teraz przydałaby się jeszcze jakaś świąteczna piosenka lub kolęda. I chyba to właśnie jest idealnym pomysłem. Zaczęłam po cichu, potem coraz głośniej. Rozmowy ucichły, a wszystkie pary oczu wlepione były z ciekawością w moją drobną osobę.

I don't want a lot for Christmas
There is just one thing I need
And I don't care about the presents
Underneath the Christmas tree

I don't need to hang my stocking
There upon the fireplace
Santa Claus won't make me happy
With a toy on Christmas Day

I just want you for my own
More than you could ever know
Make my wish come true
All I want for Christmas is you

Nawet nie pamiętam, w którym momencie wszyscy zaczęli śpiewać ze mną. Jak dobrze nam to szło. Każda barwa głosu zgrała się ze sobą niesamowicie. Śpiewaliśmy równo i przepięknie. Uśmiechnięci od ucha do ucha. To była przecudowna chwila. Tak bardzo nie chciałam, żeby się skończyła.

All I want for Christmas is you baby
All I want for Christmas is you baby
All I want for Christmas is you baby...

Ostatnia linijka była wolna i chyba najładniejsza ze wszystkich zaśpiewanych do tej pory. Po niej śpiewaliśmy jeszcze dwie inne piosenki, choć nawet nie wiem, skąd my je znamy. Poprostu mamy je wyryte w głowie. I to dobra wiadomość, ponieważ to znaczy, że inne wspomnienia też może da się po wysileniu mózgu przywołać. Chociaż nie, nie będę teraz o tym myśleć. To zbyt piękna chwila, żeby się głowić.

- Kochani, myślę, że nadszedł odpowiedni czas na prezenty! - zawołał rozradowany Alby. Pierwszy raz widzę go w tak błogim stanie. Może on nie jest taki zły? W końcu teraz wydaję się świetnym przyjacielem. Może poprostu tego mu było trzeba, aby wydobyć z niego choć trochę życia?

- A z racji tego, że nasza mała Di - i tutaj popatrzył się uśmiechnięty na mnie - wprowadziła tak rozśpiewany i chyba najbardziej radosny stan, ona pierwsza rozda swoje prezenty - popatrzyłam na niego zdziwiona, a on tylko puścił mi oczko i gestem ręki przywołał do siebie. Chwilę mi zajęło zanim się ruszyłam, bo wprost nie mogłam uwierzyć w jego tak pozytywną przemianę, zwłaszcza w stosunku do mnie. Na moją twarz wpłynął leniwy uśmiech. Naprawdę nie mogłam doczekać się, aż rozdam swoje prezenty, przez które od wczoraj mam problem z kręgosłupem, ale warto było. Podekscytowana na samą myśl, szłam powolnie w jego stronę po drodze zastanawiając się, czy moim przyjaciołom spodoba się to, co ode mnie dostaną. Mam taką nadzieję. Stanęłam na przeciwko sterty kolorowych pudełek, wygrzebałam swoje i stanęłam przodem do streferów.