Chapter 22

68 5 0
                                    

"Raymond's POV"

🎶🎶It's been a long day, without you my friend
And I'll tell you all about it, when I see you again
We've come a long way, from where we began
And I tell you all about it, when I see you again.... 🎶🎶

Tandang-tanda ko pa ang mga panahong kami'y nagkasama.
Ang taong unang nagibg kaibigan ko, ang taong unang nakilala ko, ang taong kinupkop ako.

I was little back then noong nakita niya ako together with lola Tansyang. They are the richest family in Albay. The Maceda Family.

They saw me shaking and starving beside the big trash can. Without any clothes. Totally naked.

They asked me who am I, Where are my parents, why am I here?
But I can't understand even a single word coming from their mouth.

They brought me home na walang katakot-takot kung sino ako o kung ANO ako.

That guy, John Victor Maceda, the first creation I saw when I open my eyes.

He became my friend and we treated each other like real brothers. He tought me how to speak and to how to act modesty as what his mother and father tought him. He was just 9-year old back then when his mother and father died due to a chaos cast by a demons.

-------past, 5 years from now-------

"John Victor's POV"

"Raymond, punta tayo sa park", ang asik ko kay Raymond habang hinihila ko ang kamay niya. Tumatakbo kaming dalawa ng nakangiti, wala kasi si lola kaya chance na naming maglaro maghapon. Hindi niya kasi kami pinapalaro, dahil natatakot daw siya sa mha demons kuno. Wala naman kaming naiingkuwentro sa tinagal-tagal naming pagtakas tuwing wala si lola.

It's been a year na mula noong kinupkop namin si Raymond, mula noong nakita namin siya sa lansangang naka hubo't-hubad.

Marami kaming naging kaibigan sa lugar namin dahil sa madalas naming paglalaro sa park. Mabait kasi si Raymond, palakausap, maingay na bata at higit sa lahat ay palangiti.

"Mag laro ulit tayo sa slides at swings." ang sabi ni Raymond sa'kin. Paborito niya kasi ang slides at swing. Di ko nga alam kung bakit gusto niyang mag-swing nang malakas.

Pareho na kaming pawis sa paglalaro kasama ang ibang bata sa park. Sa hindi inaasahang pangyayari ay biglang may dumating na tatlong lalake at isang babae na naka-itim. Pareho silang mayhawak na tungkod na parang ewan, creepy tingnan ehh.

"Ayan na ang bata, hulihin niyo siya!", ang utos ng babae sa tatlong lalake habang nakaturo kay Raymond.

"Saan niyo siya dadalhin!?", ang sigaw naming magkakaibigan. "Bitawan niyo siya!", habang sinusuntok ng aming isang kaibigan ang lalakeng humihila kay Raymond.

"Tumigil ka bata, kung ayaw mong madamay.", ang sabi ng lalake habang nakatitig ng masama sa kaibigan namin.

Pero hindi nagpatinag ang kaibigan namin at patuloy pa ring sinusuntok ang masasamang lalake kahit halata namang hindi sila nasasaktan.

"Bitawan mo po ako!", angbpagmamakaawa ni Raymond sa tatlo. "Bitawan? Para saan? Para tumakas na naman? Oras na para bumalik ka.", ang sagot ng babae kay Raymond.

The Mystery Of A Nerdy Boy (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon