Errors ahead
(Ito ay hindi pa naaayos. I wrote the first 3 chapters when I was 13 years old, so bare with me if some of it has grammatical errors.)
***
Homeworks here, homeworks there, haysss. I'm too tired tapos walang ibang ginawa kundi dada kung hindi ako magsisikap. They want me to achieve what I wanted.
Nandito ako gumagawa na naman sa malamang ng homeworks at projects. Kahit mahirap pero titiisin kasi...Nainis ako nang biglang may kumatok.
"Kainis naman, istorbo. Gumagawa kaya ako ng projects at homeworks dito."
"Sino yan!?" Malakas na sigaw ko. Nakakatamad pagbuksan madami na ngang school works e!
"This is Mommy, sweetie. Punta ka sa dining area we have an important matters to talk to," malambing ang pagkabigkas ni Mommy pero 'di pa 'ko tapos sa projects namin. Ipagmamaya ko nalang 'to baka nga importante 'yung pag-uusapan namin, minsan lang kasi kung mag usap kami.
"Yes, I'll be there!"
Nag-ayos muna ako ng mga kalat ko bago pumunta sa dining area. I think this is all about business discussion.
Matapos kong ayusin ang kalat, dumiretso ako sa dining area at do'n ko nakita si Mom and Dad, but with an unfamiliar man. Naka black na hoodie jacket and black pants. Who is he?
"I'm here," walang gana kong bati. Nakakatamad naman kasi eh tungkol sa business na naman ito.
"Okay, have a seat," maotoridad na sabi ni Dad.
So, gaya nga nang sabi ng Daddy ko umupo ako kaharap niya and nakita ko rin ang lalaki pero 'di ko kilala kailangan pa ba 'yun?
"Business matter?" Wala sa mood na tanong ko kay Mom pero 'di ako pinansin. Kanina kalambing ngayon naman snobber!
"Mom," tawag ko ulit at 'yun nilingon naman ako.
"Yes, sweetie?" Lambing na naman hindi na ko bata duh! Matanda na ako pero ang tawag parin sa akin 'sweetie'. Nakakahiya lalo na 'pag nandiyan mga friends ko.
"Is this all about business?" Taas kilay kong tanong.
"No, sweetie," seryoso na ngayon si Mom pero hindi pa rin ako titigil 'cause I believe it's about business.
"So why did you call me here?" Sarkastikong tanong ko. Minsan lang ako mag-ganito pero hindi ko talaga matiis kaya sumabog na naman ang kamalditahan ko. 'Di ko napansin masama na pala ang tingin sakin ni Dad at ang lalaki naman ay parang diring-diri ang tingin sakin.
"Watch your word, lady," seryosong banta ni Dad na animong papatayin ako ng tingin niya pero dahil takot akong mapahiya dito sa guy kaya pinili kong 'di nalang magsalita.
So, tumagal siguro ng 1 and a half hour ang pag-uusap nila na wala akong naintindihan. Basta about business wala ako diyan.
"Pack your things Dexie, and you need to cooperate." maotoridad na utos ni Dad. Kahit na magmukha akong bastos dito sa impukritong lalaki na 'to kokontrahin ko na si Dad.
"What if...I don't?" hamon ko kay Dad at nakipaglaban sa mga matatalim na tingin niya.
"Just pack your things or no car, no money bahala ka sa buhay mo?" Banta ulit ni Dad at ayun 'di na 'ko pumalag.
May magagawa ba ako? Sila 'yung kumo-kontrol ng buhay ko. Lahat sila 'yung nasusunod kung pwede lang siguro magrebelde nagawa ko na. Siguro rebeldeng anak na ako kung hindi ko sila sinusunod pero wala eh takot ako sa parents ko kasi lumaki ako na may takot sa kanila.
Hindi ko na sinagot si Dad. Napagpasyahan ko nalang na mag-impake ng gamit ko. Umabot din siguro ng 1 hour or more ang pag-i-impake ko. Nagsuot nalang ako ng fitted blue dress na above the knee and a 5 inches black stiletto. Well, sa totoo lang masama ang kutob ko sa pupuntahan namin. May nararamdaman akong kakaiba na baka hindi ko magustuhan.
Pumunta na ko sa sala namin at ready na rin sila Dad and Mom pero ang pinagtataka ko lang ay wala silang dalang gamit. Ako lang? It's impossible! 'Di ko pinahalata na nagtataka ako.
"Dexie, kung nagtataka ka kung wala kaming gamit, well, may gamit na kami sa pupuntahan natin."'Di na ako umimik hinayaan ko nalang.
Sumunod ako sa kanila papunta sa garage. Kasama pa din pala namin 'yung guy but this time hindi na siya naka hoodie jacket. He's now wearing white t-shirt with printed na mukha ni Cookie Monster. Duh! Weird!
"Mom, can we bring my Car?" Yeah I have my car pero ayoko ng pinapagamit kahit na kanino except my Dad and Mom no more. Only the two of them!
"Yeah, but Giro will drive that," What!? Kasasabi ko lang ayoko ng pinapagamit kahit kanino 'yan!
"What!? Mom alam mo naman na ayaw kong pinapagamit 'yung car ko kahit kanino?" Inis na sabi ko pero nandoon na naman ang mapagbantang tingin ni Dad.
"Dexie, if you want to bring that car hayaan mong i-drive 'yan ni Giro." maotoridad na sabi ni Dad at nakita ko naman sa peripheral view ko 'yung Giro na ngingiti-ngiti ng nakakaloko.
"Hmmpp!" dabog ko pero hinila ko papunta sa sasakyan ko 'yung Giro.
"After mong i-drive yan make sure WALANG mga gamit ang matitira diyan!" banta ko kay sa kaniya. I hate him! Siya palang ang first stranger na hahawak at gagamit sa sasakyan ko!
"And wait, ipa-car wash mo na rin after." saka ko siya nilisan.
Subukan niyang hindi linisan yan matitikman niya ang lasa ng takong nitong stiletto ko! Pero bago pa ko makarating kila dad nagsalita siya.
"Yes, lilinisin ko gusto mo pati 'yang bibig mo linisan ko." mapanglokong sabi niya na nagpakulo ng dugo ko!
"Damn you! MAN!" Sigaw ko sa kaniya. Akala niya magpapatalo 'ko. Tsk! Akala niya lang! I have my moves man! Just wait! Saka ko siya nilapitan at ginawa ang PINAKA maganda kong moves.
Magdusa ka!
******************
Hope you like it at sana ipagpatuloy niyo ang pagsubaybay niyo rito lablots <33For more updates reach for my social media accounts.
Facebook: DonyaBebe Wp
Twitter: DonyaBebe Wp
Youtube Channel: Aesthetic Arya
Don't forget to vote, comment and share!
-DonyaBebe
All rights reserved
-Copyrights (2018)
BINABASA MO ANG
The Badass Girl in Boys Town (Badass Trilogy #1)
Roman pour AdolescentsThe Badass Girl in Boys Town | Badass Trilogy #1 When her family decided to take her to a mysterious place, Dexie lost her one goal. She believes that no matter what level you are in our society, you still need to work hard. At that moment, she bec...