The Badass Girl in Boys Town (Badass Trilogy #1)

Chapter 18

Chapter 18
Born

Lumipas ang mga araw nagdaan ang mga buwan, pare-parehas lang ang mga nangyayari sa akin.

Pare-parehas lang din ang nasa isip ko. Kahit saan ako mag punta nandoon pa rin ang mga taong ayaw kong makita na parang sinasabi ni Tadhana na wala akong matatakasan kahit hindi ko naman kagustuhan ang pumunta rito.

"Ate Dex, ano ba kasi pumasok sa isip mo at ginawa mo 'yun?", bata palang si Brysen pero kaya niya ng maglinis ng sugat. Remember he's just a 10 years old little boy but he already knows how to clean a wound.

"Hindi pa ba tapos 'yan?", pag-iiba ko ng usapan.

Napangiwi ako ng maramdaman ko ang hapdi ng sugat ko matapos niyang idampi ang bulak.

"Can you just slow it down? Masakit alam mo 'yun?", napayuko naman siya. Alam kong naging harsh ako sa kaniya nitong mga araw. I don't know why but I just found my self being like this. Siguro nadadala ko sa kaniya ang galit ko sa mundo. "Okay Brysen, sorry. Masakit kasi talaga," pinigilan ko na ang balak niyang pagdampi ulit.

"Okay, ate Dex, just tell me bakit ka nagbago? You aren't like this, right? I don't know you anymore," bago niya pa maiiwas sakin ang mga mata niya nasilayan ko na agad ang nagbabadyang luha roon and it makes me insane.

'Hindi ko rin alam Brysen, I am sorry , umabot tayo sa puntong ganito.'

"Magpapahangin lang ako," hindi ko na siya nilingon pa basta nag-dire-diretso na lang ako palabas.

Lumalayo na 'yung loob ko sa kanila. Hindi ko alam basta simula ng araw na iyon.

Simula nung araw na iyon hindi ko na nakita pa ulit ang stalker ko and I didn't expect that it would be him.

Flashback

"Bakit kailangan dito pa sa lugar na 'to mismo tayo, magtatagpo? And you even disguised as my stalker," 

"Hey!" Nagulat ako ng bigla itong tumakbo kaya sinundan ko siya. Hindi ko pa masiyadong nakikita ang mukha niya but I probably know him! Literally know!

"Argh! Darn it!" Paglabas ko ng cr nawala na siya sa paningin ko.

How could that man can easily dissappear in a short period of time? Darn!

End of Flashback

See? Bihasa talaga sa pagtatago.

It's Sunday, and for all the past few months na namalagi ako rito wala pa rin akong mahuthot na dahilan bakit ako nandito?

Unti-unti akong nagbabago, yes I know I wasn't that super spoiled brat just a little bit pero nasa ayos iyon.

Lumaki ako na may takot sa Diyos at pamilya that was my rule to not fight against them but know their situation.

And in a snap I just found my self losing my life, iba na ako I became that trouble maker and even burned up an convenience store.

Galit na galit na ako sa mundo ngayon, lalo na ng unti-unting nagsisipaglabasan ang mga taong kinamumuhian ko noon.

Maybe there's an advantage being here that is to not be frighten to others, but to fight back when you think it wasn't fair.

"Darn it!" Napasapo ako sa labi ko ng may tumama rito na bola. Ngayon ko lang napansin na naglalakad na pala ako sa gitna ng court.

God sake! Paano ako nakapunta rito? Ganon na ba ako kalutang?

It wasn't a big basketball court katamtaman lang sa mga tambay na hilig ang paglalaro ng basketball.