The Mission

Παιχνίδια επιδεξιότητας

"Παράνοια... πράξεις λέξεις και αισθήματα γεμάτα με το απόλυτο χάος. Το παιχνίδι που φτιάχνεις χαλάει.  Σπάει.  Φθείρεται και βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το δίλλημα"

Η δήλωση του έφερε ανάμεικτα συναισθήματα μέσα της. Αν υπέκυπτε στον Λουκ θα το μετάνιωνε και το ήξερε. Αν πάλι ακολουθούσε την πρόταση του καθηγητή της θα  φαινόταν αδύναμη στα μάτια του. Ο προβληματισμός της ήταν αρκετά μεγάλος και η κάψα στο κορμί της μεγάλωνε  . Ένιωθε συνεχώς το μόριο του να την πιέζει και τα χεριά του στη μέση της δεν βοηθούσαν καθόλου.

Το βλέμμα της λάγνο , έβρισκε το δικό του που την κοιτούσε ανέκφραστο. Αναρωτιόταν πως γίνεται να μπορεί να κρύβει τόσο καλά τον πραγματικό του εαυτό πίσω από την μάσκα του καθηγητή και πίσω από τα ψέματα που της είπε λίγα λεπτά πριν. Δεν θα πίστευε ποτέ της πως έχει ξεφύγει από τους Πετροφσκι και πως δεν έχει καμιά σχέση πλέον μαζί τους.

Σήκωσε τα χεριά της και έπιασε την λευκή της ρόμπα. Την άφησε να πέσει απαλά προς τα κάτω, τα μαλλιά της έπεσαν πάνω στα στήθη της κι εκείνη τα τράβηξε στο πλάι χαρίζοντας του την απολυτή εικόνα. Κουνήθηκε.... ολόκληρο το κορμί του αντίδρασε στην κίνηση αυτή άλλα τα μάτια του, αυτά τα μάτια που στόχευαν τα δικά της παρέμεναν ακόμα νεκρά... κενά και παγωμένα σε αντίθεση με το κορμί του που έκαιγε  ολόκληρο.

Ένιωσε την πίεση από τα δάχτυλα του στη γυμνή της μέση και ικανοποιήθηκε.  Έσκυψε προς το μέρος του , πέρασε την γλωσσά της πάνω στα χείλη του και αφήνοντας μικρά απαλά φιλιά κατευθύνθηκε προς το λαιμό του. Δάγκωσε ελαφρά το δέρμα του και αμέσως άρχισε να τον ρουφάει. Ο Λουκ είχε φτάσει στο υπέρτατο σημείο . Το μόνο που είχε στο μυαλό του ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα μπει μέσα της . Έβλεπε το παντελόνι του σαν εμπόδιο , εκείνη ρουφούσε δυνατά άλλα την άφηνε . Ήξερε πως αφήνει τα σημάδια της πάνω του άλλα δεν τον ενοχλούσε καθόλου. Δεν είχε καμιά γυναικά πλάι του και δεν ήταν από τους άντρες που και να είχε θα έδινε λογαριασμό. Η Κλάρα δεν αποτελούσε ποτέ τίποτα παραπάνω από ωμό καθαρό σεξ. Την έφερε για λίγο στο μυαλό του και επιτόπου έκανε την σύγκριση μέσα στο κεφάλι του. Όλα ήταν τόσο διαφορετικά . Δεν είχε καμιά σχέση με εκείνη. Η Κλάρα έμοιαζε πάντα τόσο υποταγμένη ,τόσο βαρετή σε σχέση με την Λιλιθ η οποία ήταν τόσο ατίθαση... σαν ένα άγριο θηρίο... σαν μια αγριόγατα που δεν θα δίσταζε να μπήξει μέσα σου τα νυχιά της... του προκαλούσε πληθώρα πρωτόγνωρων συναισθημάτων άλλα είχε καταφέρει να κρατήσει καλά τον έλεγχο.