The Mission

Πρωινές ανησυχίες

" Είσαι καλός... αλλά εγώ είμαι ακόμα καλύτερη..."

.
Το επομενο πρωι ξυπνησε γεματη ενεργεια. Εβαλε τη μουσικη στο τερμα και γεμισε τη μπανιερα νερο. Θα του εκανε το βιο αβιωτο στο πανεπιστημιο μεχρι να παρει αυτο που θελει. Ανοιξε την ντουλαπα της και κοιταξε για κατι που θα του τραβουσε την προσοχη. Σαν Λιλιθ δεν θα του συγχωρουσε ποτε το χαστουκι που της εδωσε. Ισα ισα ηταν αποφασισμενη να κανει τα παντα για να παρει αυτο που θελει και να βρει εναν τροπο να μαθει για εκεινον οτι μπορει και να τον διαλυσει.

Το ματι της επεσε σε ενα χιλιοσκισμενο μπλε τζιν. Θα τραβουσε σιγουρα το επικριτικο του βλεμμα σκεφτηκε και το πεταξε πανω στο κρεβατι. Το σπιτι της ηταν σε γενικες γραμμες μικρο. Ο Αντονι ειχε προσπαθησει να την πεισει να μεινει σε ενα μεγαλυτερο αλλα εκεινη αρνηθηκε. Εκτος αυτου τωρα τελευταια ηταν και περιεργος. Την ρωτουσε συνεχως μηπως ειχε θυμηθει κατι για το που μπορει να εβαλε ο πατερας της τις πληροφοριες . Σκεφτηκε πως ισως ειχε ερθει η ωρα να δει τι κρυβει μεσα η καρτα μνημης αλλα απο την αλλη ισως ηταν και το μοναδικο πραγμα που την φοβιζε. Η γνωση για κατι που ολοι θελουν και κανεις δεν ξερει που βρισκεται ισως την εβαζε σε μπελαδες.

Εβγαλε τα ρουχα της και βυθίστηκε στο νερο. Καθαριζε σχολαστικα καθε σημειο του κορμιου της και μαζι με αυτο και το μυαλο της. Επρεπε να σκεφτεται καθαρα . Επρεπε να ειχε απαντησεις σε οτι και να της ελεγε . Το κινητο της χτυπησε αλλα αρνηθηκε να βγει απο την γλυκεια θαλπωρή που της προσφερε η θέρμη του νερου και το αγνοησε.

15 λεπτα αργοτερα τυλιξε μια πετσετα γυρω της. Βγηκε και κοιταξε το αχρωμο δωματιο της. Σε ολο το σπιτι θα εβλεπες χρωματα παντου. Στον προσωπικο ναο της ομως κυριαρχουσαν αποχρωσεις του γκρι του λευκου και του μαυρου. Προτιμουσε να τους δινει εκεινη το χρωμα που επιθυμούσε νοερά καθε φορα κι εκείνα παντα καταφερναν να μεταμορφωθούν στα ματια της.

Εβαλε το τζιν της και κοιταξε τα αμετρητα μπλουζακια της. Ο καιρος εδειχνε καλος και γιατι οχι σκεφτηκε να βαλει κατι που θα τον προκαλούσε ακομα περισσότερο . Το μαυρο αμανικο της αναδείκνυε αψογα τα γυμνασμενα της χερια και το τατουάζ της. Απο μικρη ηθελε να κανει ενα και απαξ και αρχισε δεν ειχε σταματημο. Αν την εβλεπες γυμνη θα κοιτούσες με δέος το κορμι της ... Ηταν ενας καμβας και ο καλλιτέχνης ειχε καταφερει να αποτυπώσει πανω της καθε κρυφή της σκεψη με εξαιρετική μαεστρία.