The Mission

Κανόνες συμπεριφοράς

"για ολα υπαρχει πρωτη φορα... "

Έσφιξε κι άλλο τα χεριά του γύρω από τον λαιμό της κι εκείνη μόρφασε. Ένιωθε τον σφυγμό της να πάλλεται στην παλάμη του και γέμισε ολόκληρος. Ίσως ήταν άρρωστο άλλα βαθειά μέσα του τον ικανοποιούσε η ένταση που υπήρχε ανάμεσα τους.

«Πάρε τα γαμημένα τα χεριά σου! » Του είπε κι εκείνος την περιφρόνησε και γέλασε. Έπαψε να παίρνει τις μετρητής τα λογία της και αφοσιώθηκε στον σφυγμό της. Πίεζε συνεχώς ... ο Λουκ είχε ξυπνήσει για τα καλά και ο Αλέν είχε πεθάνει. Δεν υπήρχε γυρισμός. Με τα χεριά της να προσπαθούν να απελευθερώσουν το λαιμό της ξεφώνισε δυνατά. Ταν σαφώς πιο δυνατός. Η αναπνοή της χανόταν και τα βλέφαρα της έκλειναν σιγά σιγά.

«Στα... σταμάτα...» είπε σιγανά και χάνοντας τις αισθήσεις της λιποθύμησε.

το επόμενο πρωί

Η δυσφορία έφερε τον βήχα και ο βήχας την επανέφερε στην πραγματικότητα. Άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε γύρω της. Βρισκόταν στο δωμάτιο της, στο κρεβάτι... στο σπίτι της. Εκείνος δεν υπήρχε πουθενά . Διστακτικά σηκώθηκε και έπιασε τον λαιμό της. Δεν χρειαζόταν καν να κοιτάξει στον καθρέφτη. Ήξερε πως θα είναι γεμάτος μελανιές. Πάγε στο μπάνιο αποφεύγοντας την οπτική επαφή μαζί του και έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο της. Έκανε ένα γρήγορο μπάνιο και βγήκε στο δωμάτιο. Δεν την σκότωσε και αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να την κάνει να υποψιάζεται πως υπάρχει κάτι μεγαλύτερο πίσω από όλα αυτά.

Άνοιξε την ντουλάπα και διάλεξε ένα ανοιχτό σκισμένο τζιν και ένα λευκό τοπάκι. Ο λαιμός ήταν σε κοινή θεά όπως ακριβώς το ήθελε. Έλυσε τα μαζεμένα μαλλιά της και αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να αντικρίσει το αντίκτυπο της χθεσινής του πράξης. Πλησίασε στον καθρέφτη και γέλασε. Οι μελανιές ήταν τεράστιες. Κάτι όμως δεν ήταν σωστό. Κάτι έλειπε από την εικόνα της. Η καρδιά της έχασε ένα χτύπο και έτρεξε γρήγορα στο σαλόνι. Όταν η πόρτα της είχε χτυπήσει δεν γνώριζε την κατάληξη και έβγαλε το μενταγιόν της. Το έβαλε πίσω από τα μαξιλάρια με την ελπίδα πως ότι και να συμβεί τουλάχιστον δεν θα το έχει πάνω της. Άρχισε μανιωδώς να τα πετάει δεξιά και αριστερά ώσπου η η αλυσίδα φάνηκε χωμένη στο κάτω μέρος του καναπέ ανάμεσα στο χώρισμα. Ανακουφισμένη την τράβηξε προσεκτικά και την φόρεσε. Δεν έπρεπε να την βγάλει άλλα από την άλλη μετά από όσα έγιναν ίσως ήταν καλύτερο . Θα τραβούσε σίγουρα την προσοχή του.