The Mission

Ο επιμένων.....

The moonlight plays upon your skin
A kiss that lingers takes me in
I fall asleep inside of you
There are no words
There's only truth
Breathe in Breathe out
There is no sound
We move together up and down
We levitate our bodies soar
Our feet don't even touch the floor
And nobody knows you like I do
The world doesn't understand
But I grow stronger in your hands

"Προσπάθησα ρε γαμωτο ... προσπάθησα να φύγω και απέτυχα οικτρά..."

Το απογευματινό αεράκι που έμπαινε από το παράθυρο συνοδευόμενο από τον ήχο της πόρτας την ξύπνησε.  Κοίταξε δίπλα στην θέση του αλλά εκείνος δεν ήταν πουθενά. Συνηδητοποιησε πως είχε σταματήσει σε ένα μοτελ.  Κοίταξε έξω από το παράθυρο και τον εντόπισε να μιλάει με μια κυρία στην υποδοχή. Ήταν ακριβώς όσα ήθελε..  Έπιασε το χερούλι της πόρτας . Κοιταξε τον ουρανό και αναστέναξε. Έκανε να ανοίξει την πόρτα αλλά όπως ακριβώς το φαντάστηκε ήταν κλειδωμένη.  Εγυρε απογοητευμένη προς τα πίσω και περίμενε. Δεν θυμόταν καν πότε την πήρε ο ύπνος από την στιγμή που μπήκε ξανά στο αυτοκίνητο.  Εκείνος σιωπηλός δεν της είπε ούτε μια λέξη. Ξεφυσουσε που και που αλλά καμία άλλη ένδειξη ότι υπάρχει δίπλα της.

Την κοίταξε , είχε ήδη φτάσει κοντά στο αυτοκίνητο και όπως ήταν φυσικό κατάλαβε ότι προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα από το ύφος της. Ξεκλειδώσε και μπήκε μέσα.

"Κατέβα! Θα περάσουμε εδώ τη νύχτα. Αύριο το ξημέρωμα φεύγουμε."δήλωσε και Δίχως να την περιμένει βγήκε και άνοιξε το πορτ-μπαγκάζ.  Πήρε έναν μαύρο σάκο που είχε τα απαραίτητα χωρίς να την χάσει από τα κάτι του και την πλησίασε.

Η Λίλιθ προτίμησε να σκεφτεί έξυπνα.θα παρατηρούσε κάθε του κίνηση και στο τέλος όταν εκείνος κοιμόταν θα έφευγε... Θα του έπαιρνε και τα κλειδιά του αυτοκινήτου για να είναι σίγουρη.  Του χαμογέλασε. 

"Ελπίζω να έκλεισες δωμάτιο με δύο κρεβάτια μέσα αλλιώς σε βλέπω να κοιμάσαι έξω!" Του είπε κι εκείνος την κοίταξε νοσηρά. Μέσα στο κεφάλι του είχε ήδη κάνει πράξη την εικόνα που είχε στο μυαλό του καθ'όλη την διάρκεια του ταξιδιού. Ένα σχοινί περασμένο όμορφα στο λαιμό της να την σφίγγει μέχρι να χάσει την ανάσα της και την ζωή. 

"Καθυστερημένος είσαι και γελάς έτσι;" τον ρώτησε όταν τον είδε να χάνεται σε σκέψεις. 

"Βουλωσε το και περπατά. Το 404 είμαστε..." αποκρίθηκε και σκοτείνιασε ολόκληρος.

"Αααα για να σου πω! Πρόσεχε πως μου μιλάς μην τα κάνω όλα πουτανα ! "Νευριασμένη άρπαξε τα κλειδιά από τα χέρια του και τον παράτησε πίσω. Πήγε στο δωμάτιο και άνοιξε. Ο χώρος μέσα θύμιζε το κλασικό μοτελ που έβλεπε στις ταινίες.  Ένα διπλό κρεβάτι παλιό , με μια μολυσματική Πράσινη ξεθωριασμένη κουβέρτα πάνω του της έφερε αναγούλα. Μια καρέκλα και ένα σκονισμένο κομοδίνο παραδίπλα κοσμούσαν το δωμάτιο κανωντας το ανατριχιαστικό.  Δεν ήθελε καν να φανταστεί σε τι κατάσταση θα ήταν το μπάνιο. Αν και δεν είχε κολλήματα το έδαφος  έκανε το μερος πρόσφορο για γκρίνια..