The Mission

φευγουμε...

«πρόσεχε γιατί μπορεί να σε κοιτάζω στα μάτια και να πιστεύεις ότι δεν βλέπω τον πραγματικό σου εαυτό αλλα δεν με ξέρεις καλα...»

Την έβαλε στο αυτοκίνητο του υπό την απειλή του όπλου κι εκείνη υπάκουσε μόνο και μόνο για να μην θέσει σε κίνδυνο κάποια αθώα ζωή στο πανεπιστήμιο. Έκατσε στην θέση του συνοδηγού κι εκείνος πηρε θέση διπλά της. Ξεκούμπωσε την γραβάτα του και πέταξε πίσω τα γυαλιά. Δεν ειχε νόημα να της κρύβεται πλέον μετά απο όλα αυτά που ειχε στο μυαλό του. Απο την στιγμή που η Κάρλα θα καταλάβαινε πως εκείνος δεν θα πήγαινε ποτέ όλα θα έπαιρναν διαφορετική τροπή και θα ηταν φυγάς. Θα αποκάλυπτε στον πάτερα της τα πάντα και θα τον έψαχναν. Αυτο που θα αγνόησε όμως ηταν πως μαζί του θα έπαιρνε και την Λιλιθ. Έπαιξε καλα το θέατρο του μπροστα της για να την βγαλει έκτος παιχνιδιού και κατάφερε να πάρει απο εκείνη και τον πολυπόθητο φάκελο. Μεσα σε αυτόν υπήρχαν όλα όσα χρειαζόταν για να κινηθεί. Τον ειχε δει άπειρες φορες στο γραφείο του πάτερα της. Ποτέ όμως δεν θεωρούσε ότι κάποια στιγμή θα του ηταν χρήσιμος. Έκρυβε μεσα του συμβόλαια θανάτου. Συμβόλαια οπως το δικό του και αρκετών άλλων πληρωμένων δολοφόνων. Έκτος απο όλα αυτά όμως ηταν ο φάκελος που ειχε τα δικα του προσωπικά αρχεία. Υποκλοπές και φορτία με ναρκωτικά. Στοιχειά και τραπεζικούς λογαριασμούς για τα πάντα.

Ο Πετροφσκι έκανε το λάθος να πειστεί ότι μεσα στο ίδιο του το σπιτι σε ένα καλα κλειδωμένο συρτάρι έπρεπε να κρατήσει κάθε απαραίτητο έγγραφο που θα έκαιγε και τον ίδιο. Παρουσιαζόταν σαν ιδιοκτήτης κλαμπ αλλα η αλήθεια ηταν αρκετά διαφορετική καταβλητέος. Πίσω στην πατρίδα του ειχε στήσει μια καλοσχεδιασμένη επιχείρηση . Έχτισε γύρω απο το όνομα του τον απόλυτο μύθο και με ψεύτικα στοιχειά διακινούσε παράνομα ναρκωτικά σε ολόκληρη την χωρά. Ο Λουκ ηταν απο τους ελάχιστους που το γνώριζαν αυτο φυσικά αφού ηταν το δεξί του χέρι. Ο άνθρωπος εμπιστοσύνης οπως τον κατονόμαζε.

«Δεν μιλάς;» την ρώτησε αφού είχαν φτάσει πλέον στον μεγάλο αυτοκινητόδρομο που οδηγούσε έκτος πόλης. Μπροστα τους είχαν μεγάλο ταξίδι. Θα περνούσε απο 7 πολιτείες μέχρι να φτάσουν στο τεξας και να περασουν τα συνορα. Η διαρκεια υπολογίστηκε στις 24 ωρες περιπου και ηταν ηδη εφοδιασμένος με τα παντα. Το πορτμπαγκάζ ηταν γεματο . Χρήματα ειχε αρκετά και η επομένη στάση θα ηταν στη Βιρτζίνια όπου και απείχαν περιπου 4 ωρες.

«δεν έχω να σου πω κάτι. Σταμάτα κάπου να κατέβω !» του είπε και εκείνος γέλασε δυνατά.