"
Για κάποιο λόγο
σε συνάντησα και τώρα σε έχω χάσει,
ούτε δάκρυ μου σε έχει ξεθωριάσει
σαν μελάνι στο βρεγμένο μου χαρτί.Για κάποιο λόγο
πιο πολύ βαραίνουν όσα μας πονάνε
ποιον αγάπησες απ' όσους σ' αγαπάμε,
στα βαθιά σου πες μου έχεις κοιταχτεί
με λίγο φως, με λίγο φως.Ποιος να ξέρει ποιους μαγεύεις,
ποιες ζωές πατάς έτσι που κοιτάς.Για κάποιο λόγο 'γιναν όλα
ήταν φαίνεται μοιραίο να μ' αφήσεις,
σε αγάπησα για να με τραυματίσεις
και στην γη να με γκρεμίσεις ουρανέ.Για κάποιο λόγο 'γιναν όλα
κι ίσως κάποτε θελήσεις να τα βρούμε.
Για ένα λόγο μας συμβαίνουν όσα ζούμε
και μπορεί και να μην μάθουμε ποτέ
αυτόν τον λόγο, για κάποιο λόγο.«Ολα για καποιο λογο γινονται ματια μου, κι αν μεσα απο τα ατελειωτα ταξιδια σου ψαχνεις αυτο που καποτε εχασες σταματα! Σταματα και κοιτα γυρω σου... ισως σε εχει ηδη βρει και σε κοιταζει... ισως , ισως μια μερα να μπορεις να ονειρευτεις ξανα... »
2 χρονιά μετά
Σκεπτικός, γεμάτος με ανάμεικτα συναισθήματα και αρκετο πονο κοίταξε το σκούρο μπλε κοστούμι που υπήρχε πάνω στο κρεβάτι του. 2 χρονιά... Είχαν περάσει δυο ολόκληρα χρονιά κι εκείνη πουθενα. Ειχε βγει αμέτρητες φορες σε όλα εκείνα τα σκοτεινά και δυσοίωνα μέρη που πλεον δεν πήγαινε. Ειχε προσπαθήσει να μαθει κάτι αλλα κάθε φορά κατέληγε στο ίδιο συμπέρασμα... Ηταν νεκρή...
Ειχε γίνει ντόρος στις ειδήσεις ενα χρόνο πριν ο θάνατος του Αντονι Ντάριο σε διαπληκτισμό που ειχε με τον Τζεικομπ Πετροφσκι μεσα στο ίδιο του το κλαμπ την ημέρα των εγκαινίων... Δεν υπήρξε κανένας ζωντανός απο την συμπλοκή, και οι δυο έπεσαν νεκροί απο τα πυρά που αντάλλαξαν. Ο Λουκ απο την ημέρα που ξύπνησε έψαξε, αλλα οι πόρτες ηταν όλες κλειστές. Πήγε στο σπιτι του Ντάριο αλλα δεν υπήρχε κάνεις , ηταν έρημος τόπος . Στα Κλαμπ του δεν τον ειχε δει κανένας και το ίδιο εγινε και με τον Πετροφσκι. Είχαν εξαφανιστεί και οι δυο. Με τον καιρό να περνάει ειχε κομματιαστεί . Έβλεπε το παρελθον να μένει ατιμώρητο, έβαλε κάθε γνωστό που ειχε σε συστήματα να ψάξει και να εντοπίσει κάποιον απο αυτούς αλλα έπεφτε συνεχώς στο κενό. Κουράστηκε να προσπαθεί αλλα δεν το έβαλε ποτέ κάτω...
YOU ARE READING
The Mission
AdventureΤύλιξε τα μακρια της δάχτυλα γύρω από το ύφασμα της γραβάτας του , σίγουρα θα κερδιζε το στοίχημα... Έβλεπε στο μυστηριο βλέμμα του τον πόθο και αυτό της ηταν αρκετό... Τον τράβηξε προς το μέρος της, έκατσε πανω στο γραφείο και άνοιξε τα πόδια της...