Kan ik je helpen? (Het vervolg)

Hoofdstuk 11

Samuel:

"Zijn we er nog niet? Je weet hoe hard ik verassingen haat! Wat gaan we doen? Sam, negeer me niet!" Al heel de rit zit Charlotte aan men hoofd te zeuren precies of ik ga zeggen wat we gaan doen. "Babe hoe meer je zeurt hoe langer dat het gaat duren" ik hoor een diepe zucht naast me waarvan ik moet grinniken. "Je negeert me alleszins al niet meer" zegt Charlotte dan "ik zou jou nooit negeren" "jawel deed je wel je hebt op geen enkele vraag die ik stelde geantwoord!" gaat ze in de tegenaanval waardoor ik moet lachen "tuurlijk niet anders weet je het al" zeg ik en stop de auto want we zijn aangekomen. Ik stap uit en loop naar de andere kant om Charlotte te helpen uitstappen. Ik leid haar naar de juiste zaal en ga achter haar staan. Ik haal de blinddoek van haar ogen en laat haar wennen aan het licht. "omg dit meen je niet? Is dit..." "De bioscoopzaal van onze eerste date? Yes it is" onderbreek ik haar en ik zie dat ze straalt. "Je bent gek, leijten" zegt ze met een glimlach en knuffelt me. "Gek van jou" antwoord ik haar en geef haar een kus op der lippen. Ik begeleid haar naar het tafeltje dat er speciaal voor ons staat en laat haar zitten op een stoel. "Hoe heb je dit allemaal kunnen regelen?" Vraagt ze als ik tegenover haar ga zitten "ik heb zo mijn connecties" zeg ik met een knipoog en haal de stolp van de tafel en haal zo een hele schotel sushi tevoorschijn. "Tast toe zou ik zeggen" zeg ik en begin met eten.

"En was alles naar wens?" Vraag ik als we alles op hebben "het was fantastisch" antwoordt Charlotte op men vraag en ik glimlach naar der. Ik sta recht en steek een hand naar me uit. Ze kijkt me niet begrijpend aan "Wat? Je dacht toch niet dat ik je naar een bioscoop zou meesleuren zonder dat we een film hebben gekeken" zeg ik en trek haar recht en ga naar dezelfde stoelen waar we de vorige keer zaten. Ik laat haar voor gaan en ze stopt net voor de twee stoelen. Ze pakt de roos die ik voor haar heb gelegd en kijkt me vol ongeloof aan "is die voor mij?" "Nee hoe komt die daar nu?" Zeg ik en ze kijkt me teleurgesteld aan "haha tuurlijk is die voor jou, voor wie zou die anders zijn?" Zeg ik en plant een kus op der voorhoofd waarvan ze weer moet glimlachen. We gaan zitten en ik laat de 'film'starten.

Met de roos in haar handen kijkt ze aandachtig naar het beginstukje. Ik heb ervoor gezorgd dat het het beginstuk dezelfde is als de eerste film die we samen keken. "Dit meen je niet" fluistert ze als opeens als de film veranderd en allemaal foto's en filmpjes laat zien, met als achtergrond muziek 'roses' van James Arthur een van de eerste liedjes dat we samen zongen. Omdat ze zo aandachtig aan het kijken is heeft ze niet door dat ik weer naar beneden sluip. Ik neem snel de rest van het boeket rozen die naast de tafel liggen, dat ze die niet opgemerkt heeft is me een raadsel en dan is filmpje gedaan en springen de lichten weer op. Ik merk dat ze me zoekt, als ze me heeft gezien met de rozen in men handen slaat ze haar hand voor der mond en loopt ze zachtjes naar me toe. Als ze voor me staat zie ik tranen in der ogen, ik hoop maar dat die van blijdschap zijn want anders was al die moeite voor niets. "Waarom doe je dit?" Vraagt ze met een glimlach. Ik leg de rozen even op de tafel en pak haar handen vast. Ik zucht diep en begin dan te praten:

"Omdat ik weet hoe hard je cliché dingen haat maar ze wel kunt waarderen als ze van mij komen. Omdat door jou heel mijn leven een nieuwe wending heeft gekregen, een wending waar ik nog geen moment spijt van heb gehad. Het moment dat ik je daar aan die vijver zag had ik nooit gedacht dat jij zo een grote rol in mijn leven zou gaan spelen maar ik had mij geen beter leven kunnen voorstellen dan met jou aan mijn zij."

Hoe meer ik praat hoe meer tranen ze in haar ogen krijgt en zelf vind ik het ook moeilijk om niet te gaan huilen maar ik hou me sterk want dit moet gebeuren en wel nu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wie weet straks nog een hoofdstuk! Who knows ;)