Kan ik je helpen? (Het vervolg)

Hoofdstuk 23

Charlotte:

Opzich heb ik absoluut geen spijt van wat ik gedaan heb. Ik maak men droom waar en zie delen van de wereld die ik anders nooit zou zien. Omdat ik veel research had gedaan was ik een groep tegengekomen die van plan was om deze reis te maken en kreeg ik de kans om met hun mee te gaan. Maar langs de andere kant mis ik iedereen al echt super hard en dan vooral Samuel. Maar teruggaan doe ik niet deze kans krijg ik maar een keer en ik kan die echt niet laten schieten door heimwee. Trouwens ik ben echt in een super groep terechtgekomen de mensen hier zijn echt super gezellig en hebben ieder wel een reden om hier te zijn de ene al wat positiever als de ander maar dat maakt het alleen maar leuker. Ik hou gewoon van het luisteren naar andermans verhalen en ervaringen als ik terug ben van deze hopelijk geweldige reis wil ik daar echt iets mee gaan doen al weet ik nog niet goed wat. Maar dat zijn zorgen voor later eerst maar is kijken hoe het in twitterland vergaat, gelukkig heb ik op sommige plaatsen internet zodat ik toch een beetje in contact blijf bij het thuisfront. Hoezo krijg ik verschillende tweets met de vraag of Samuel en ik uit elkaar zijn? En dat hij weer terug bij Ellie is? Wat is dit voor bullshit allemaal? Ik sluit Twitter weer af ik hoef dit niet te lezen, ik weet gewoon dat Sam zoiets nooit zou doen. "Plannen zijn gewijzigd!" Roept lennert, een van de jongens van de groep opeens en iedereen inclusief mezelf loopt naar hem toe. "Er is wat fout gelopen dus gaat de trip door Azië niet door en reizen we meteen door naar Amerika om te beginnen Californië!" Zegt hij. Best wel spijtig, ik had graag naar Azië geweest en dan vooral waar Jai zijn familie vandaan komt. Man wat mis ik die rare Aziaat, hij was echt men maatje geworden in korte tijd en die vriendschap is echt alleen maar hechter geworden. Ik mis eigelijk gewoon echt iedereen.

Maar dus binnen twee weken naar Amerika, haha wie weet kom ik nog wel super bekende mensen tegen ofzo! Zou toch geweldig zijn, dan weet ik meteen hoe braviours zich voelen! Zelfs hun mis ik, er echt zulke lieve meisjes tussen niet normaal gewoon. Ik voel een traan over men wang rollen. "Gaat het wel?" Vraagt lennert en slaat een arm om me heen. Ik knik maar naar hem en veeg de traan weg "en nu de waarheid?" "Ik mis thuis gewoon, men familie, men vrienden, Samuel" zeg ik en zucht "en Samuel is je vriendje veronderstel ik" zegt lennert dan en ik knik. "Wel hij mag blij zijn met zo een mooie vriendin als jou" zegt hij dan en ik begin te blozen "en dan vooral omdat ze zo een prachtige glimlach heeft en schattig is als ze bloost" "jaja het is al goed, ik ga nog even de stad in" zeg ik dan "zou je dat wel doen het is best al laat en zo alleen, die mannen hier zijn opgepept van de drugs en shit" "kom dan met me mee" zeg ik tegen lennert en hij knikt.

Na een tijdje gewandeld te hebben besluiten we terug te gaan, ik wil even checken hoe laat het is als ik merk dat mijn telefoon niet meer in men tasje zit. Wel dat worden twee hele lange weken denk ik dan, gelukkig had ik men portefeuille niet meegenomen en die gewoon bij de rest van de groep gelaten. Anders was ik die waarschijnlijk ook kwijt geweest. Thuis zou ik nu al aan het flippen zijn dat hij weg was maar hier is alles zo rustig en chill dat ik daar zelfs niet aan denk. Als we terug aan komen bij de rest ga ik naar mijn kamer in de soort van herberg geen idee hoe ik het anders moet noemen want een echt hotel is het ook weer niet. Ik kleed me om en ga in men bed liggen. Ik begin weer met nadenken over alles, over Samuel, over men toekomst al dan niet met hem, over die barbiepop van een Ellie. Over alles begin ik gewoon na te denken en te piekeren. Ik word er gewoon zo gek van dat er tranen over men wangen vloeien. Waarom huil ik eigelijk? Ik heb een geweldig leven, een vriendje dat van me houd dat denk ik dan toch, geweldige vrienden en ik mag deze geweldige ervaring opdoen. Mijn leven is super maar om een of andere reden heb ik het gevoel dat het geluk niet blijft aan mijn kant staan.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nog een hoofdstukje! Omdat het kan en omdat ik morgen geen tijd heb :)

Byeee byeeee