Kan ik je helpen? (Het vervolg)

Hoofdstuk 31

Samuel:

Met geen enkel idee waar Charlotte uithangt sta ik op de luchthaven te wachten tot we het vliegtuig op kunnen richting huis. Ik heb haar nog een tal van keren proberen te bellen maar ik kreeg geen gehoor. Net voor ik vertrok zijn zelfs febe en lize komen vragen of ik haar gezien had want ook aan hun had ze niets laten weten. Ik maak me best wel zorgen want wie weet waar is ze maar ik kan niet hier blijven dat is het probleem. Misschien ben ik echt wel te ver gegaan door zo tegen haar uit te vliegen maar ik denk dat ik niet de enigste zou zijn die zo zou reageren toch? Niet veel later zitten we eindelijk op het vliegtuig richting Nederland, ik kijk wat om me heen en zie verschillende mensen met dezelfde bestemming als mij. Van zakenmensen tot families allemaal hebben ze een reden om in dit vliegtuig te zitten. Ik kijk nog wat verder en zie naast een man in een strak pak en een laptop voor zich een silhouet zitten die ik herken, ik kan alleen niet zo goed zien wie het is omdat de persoon zich verstopt in haar jas. Ik besteed er geen aandacht aan en pak men telefoon om naar men muziek te kunnen luisteren. Ik zeg dan wel dat ik er geen aandacht aan besteed maar het blijft wel in mijn hoofd rondspoken wie de persoon zou kunnen zijn.

Charlotte:

Ik had het eigelijk wel al kunnen verwachten. Ik wist dat ze vandaag terug zouden keren naar Nederland dus klinkt het best wel logisch om te zeggen dat ze in hetzelfde vliegtuig zitten als mij. Ja ik keer terug en nee ik weet nog niet zeker of ik wel naar het appartement terugkeer. Ik heb gewoon bang, bang om Samuel zijn reactie, bang over onze toekomst samen want zoals het er nu uitziet, is die er denk ik zelfs niet. Ik zie de jongens naast elkaar zitten de een al wat uitbundiger dan de andere. Aan Kaj zie je dat hij blij is dat ze terugkeren zodat hij Arienne weer kan zien, nu ik daaraan denk eigelijk weet ik niets over haar toestand en ik denk kaj ook niet anders had hij daar toch wel al iets over gezegd. Jai is zoals altijd veel te hyper precies of hij eet iedere ochtend een kilo suiker voor de energie plus nog is het feit dat hij Bieke weer gaat zien dat zal er ook wel aan helpen. Dioni zijn gezicht staat best wel gespannen misschien omdat hij zich afvraagt of Louise aan de luchthaven hem zou opwachten. Ik hoop voor hem van wel maar zoals ik Louise ken is ze heel onvoorspelbaar en weet je dat dus nooit met zekerheid. En ja Cassius daar zie je gewoon aan dat hij blij is om Luna weer in zijn armen te kunnen houden. Naar Samuel durf ik zelfs niet te kijken, ik schaam me voor wat ik gedaan heb ook al kon ik er eigelijk niets aan doen. Lennert was degene die mij kuste, zeer tegen mijn zin in. Om nog maar van die foto te zwijgen. Ik schaam me ook tegenover febe en lize, ik ben zomaar weggegaan zonder iets te zeggen daarom heb ik voor ik in het vliegtuig stapte een berichtje gestuurd om te zeggen dat ik wegging maar dat ik later wel is zou uitleggen waarom precies.

We zweven al een tijdje door de lucht en ik probeer wat te slapen tot ik een stomp tegen men arm krijg. Ik open men ogen en zie de man naast me nors kijken met daarachter Cassius. "Sam wilt met je praten" zegt hij "dat betwijfel ik" zeg ik zacht "doe niet moeilijk en wissel van plaats met deze jongen zodat ik eindelijk kan doorwerken" klaagt de man naast mij die blijkbaar Nederlander is. Ik sta dus maar recht en laat Cassius op mijn plaats zitten. Ik loop naar de plaats naast Sam "mag ik?" vraag ik onzeker en hij kijkt me een lange tijd aan maar knikt dan. Ik ga naast hem zitten en staar net als Samuel voor me uit. Na een lange tijd besluit ik toch maar om te beginnen met praten "die foto betekende echt niets" "waarom is hij er dan?" Onderbreekt Samuel mij "misschien is het handig om eerst te luisteren voor je me onderbreekt en conclusies trekt" zeg ik en kijk hem aan. "Die foto was een momentopname, ik wou het helemaal niet maar voor ik het wist plakten zijn lippen al tegen de mijne. Ik heb hem toen van me afgeduwd en ik ben weggelopen. Maar blijkbaar had hij een foto genomen toen hij me kuste zonder dat ik het wist en die heeft hij waarschijnlijk op Twitter gezet. Ik zou nooit uit mezelf iemand anders dan jou kussen Samuel, jij bent degene waar ik van hou en niemand anders." Zeg ik aan een stuk door en kijk weer voor me, bang voor Samuel zijn reactie. Vijf minuten lang zegt hij of doet hij niets, hij blijft maar voor zich uit staren. Ik voel zijn hand zachtjes de mijne pakken en ik kijk hem verwachtingsvol aan. "Je hebt geluk dat ik zoveel van je hou en gewoon niet zonder je kan" zegt hij, hij legt zijn andere hand op men wang en trekt me zachtjes naar hem toe. Wat daarna volgt is een zoen waarvan ik een gevoel krijg die alleen Samuel me kan geven.

Ik leg men hoofd op zijn schouder met nog steeds onze vingers in elkaar verstrengeld. Ik weet dat nog niet alle plooien zijn glad gestreken maar dit is al een goed begin en ik weet dat we hier sterker gaan uitkomen hoeveel tegenslagen we ook nog gaan meemaken mijn liefde voor Samuel blijft sterk wat er ook gebeurt.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hellooowwwtjes lieve mensen, lezers en weet ik veel wat nog

Het vorige "kan ik je helpen?" Deel heeft al de 10 k bereikt 😱 nooit gedacht en nooit verwacht! Jullie zijn stuk voor stuk super zo super dat jullie tijd maken om mijn onzin te lezen 😁 maar goed ik had gezegd bij de 15k doe ik iets 'speciaal' heb je ideeën stuur ze mij door want ik heb geen flauw benul waar ik jullie mee blij zou kunnen maken.

En wat ik ook nog wil zeggen is dat ik gewoon niet kan beschrijven hoe lief ik jullie vind voor al die votes en comments die jullie geven (ik weet het ik zeg het vaak maar het is echt waar) jullie geven me echt zin om steeds een nieuw hoofdstuk te schrijven.

Zo dat was het gezeur van het moment weer hopelijk vonden jullie het hoofdstuk leuk :)

En voor degene die het zich afvragen ik ga weer uit de andere rollen beginnen schrijven!

Greeeeettttzzzzzzz _justkeeponsmiling_