Kan ik je helpen? (Het vervolg)

Hoofdstuk 34

-2 weken later-

Jai:

Met knikkende knieën sta ik voor de deur van Bieke omdat ik weet dat De kans dat haar vader er ook is zeer groot is. Niet verwonderlijk ook de vorige keer dat ik hier was, was niet bepaald een succes. Ik druk op de deurbel en niet veel later komt haar moeder de deur openen. Haar moeder is best aardig en ik had ook al gemerkt dat ze me eigelijk wel mag want als Bieke haar vader niet thuis was kwam ik wel vaker langs en dan kwam ik ze wel is tegen. "Hej Jai kom erin, Bieke is boven op haar kamer" zegt ze vriendelijk en doet de deur wat meer open zodat ik naar binnen kan gaan. Ik bedank haar en stap naar binnen. Ik trek men schoenen uit en loop de trap op. Zachtjes open ik haar kamerdeur en zie ze liggen op haar bed met muziek in der oren. Bieke heeft haar ogen gesloten dus merkt ze niet dat ik de kamer binnenkom. Ik sluit de deur weer achter me en loop naar der toe en met een kusje op der neus opent ze haar ogen en kijkt ze me verbaast aan. "Jai, wat doe je hier?" "Je verrassen, SUPRISE" zeg ik met een glimlach en maak jazz-hands waardoor ze moet lachen. "Je weet dat mijn vader ieder moment kan thuiskomen" "het word maar is tijd dat ik de confrontatie met hem aanga denk ik" zeg ik en ga naast der zitten. "Wat hij ook nu weer gaat zeggen, ik ben en blijf bij je" zegt Bieke en drukt een kus op men wang. "Ik hou van je en wat men vader ook zegt kan me gestolen worden want jij bent degene die mij gelukkig maakt." Gaat ze verder en kijkt me aan. Er ontstaat een grote glimlach op men gezicht en ik kijk in haar ogen. "Ik zal er alles aan doen zodat je vader me gaat mogen en zal zien dat ik zielsveel van je hou" zeg ik en leg men hand op der wang en trek der dichter naar me toe waarna ik der zachte lippen tegen de mijne aanvoel. Onze kus wordt onderbroken door een luid gekuch. We laten elkaar snel los en kijken beide naar de deuropening waar haar vader staat met gekruiste armen.

Charlotte:

"Sam pas op, zometeen laat je die vaas vallen en kan ik het weer opkuisen." "No worries, ik laat hem heus niet vallen" zegt Sam en gooit de vaas nog een keer in de lucht en zoals ik voorspeld had ligt hij twee seconde erna op de grond. "Wat zei ik je! Maar je mag het mooi vergeten dat ik het opkuis hoor." Zeg ik en ga verder met de dingen weer te zetten zoals ze stonden. Want door Samuel die te lui was om alles weer te zetten zoals normaal en die Ellie die alles verplaatst heeft is dat de bezigheid van vandaag geworden. Na een tijdje alles weer normaal te hebben staan en ik zelfs de kracht nog vond om alles te poetsen plof ik languit neer op de bank. Het grote nadeel van alleen wonen je moet zelf al het huishouden doen en laat dat nu net iets zijn wat ik absoluut niet graag doe. "Ja en waar moet ik nu zitten?" Vraagt Sam "Stoelen en grond genoeg" antwoord ik hem droog terug en sluit men ogen. Al snel voel ik een gewicht op me liggen en open ik weer men ogen en kijk ik recht in die van Sam. "Of ik doe gewoon dit" zegt hij met een grijns en drukt een kusje op mijn neus. "Is natuurlijk ook een oplossing" antwoord ik hem en druk mijn lippen op de zijne.

Na een behendige beweging van Sam liggen we nu naast elkaar en lig ik in zijn armen. "Heb jij eigelijk al nagedacht over heel ons huwelijk, ik bedoel het feest enzo?" Vraag ik aan Samuel na een tijdje stilte "waarom vraag je dat?" "Ik vroeg het me gewoon af" zeg ik eerlijk en ik kijk hem aan. "Al trouwen we op een vuilnisbelt, als ik bij jou ben maakt het me niet veel uit" zegt Samuel en drukt een kusje op men voorhoofd. "Ik haal het vuilnisbelt gedeelte maar even weg en hou het erop dat het heel lief is wat je net hebt gezegd" zeg ik al lachend en geef hem een kus op zijn mond.

Cassius:

Samen met Luna pas ik op haar nichtje van 5 jaar. Ze vroeg of ik haar wou helpen en tja hoe kan ik daar nu nee op zeggen. "Zullen we anders naar de speeltuin gaan?" Stel ik voor en Jamie knikt hevig waarna ze haar schoenen gaat aandoen. "Blijkbaar gaan we naar de speeltuin" zegt Luna lachend en gaat nu ook haar schoenen aandoen. Als we alle drie ook onze jas aanhebben lopen we naar buiten. Eenmaal aan de speeltuin aangekomen gaan Luna en ik zitten op een bankje en gaat Jamie spelen met andere kindjes. "Hoe gaat het eigelijk met je been?" Vraagt Luna opeens zonder iets te zeggen sta ik recht en begin ik een dansje voor haar te doen en steek mijn hand naar der uit "Goed zo te zien" zegt ze lachend waarna ze haar hand op de mijne legt. Ik trek Luna van het bankje af en laat haar een soort pirouette draaien. Als ze helemaal rond haar as is gedraaid trek ik haar dicht tegen me aan en kijk diep in haar ogen. Onze gezichten gaan dichter naar elkaar toe en net op het moment dat onze lippen elkaar bijna raken voel ik iemand aan men been trekken. Ik kijk omlaag en zie Jamie staan met betraande oogjes. Ik ga op men hurk zitten en ik laat haar zitten op mijn been. "Wat is er gebeurt?" Vraag ik bezorgd en ze toont haar knie "gevallen" zegt ze zacht en ik merk dat ze ieder moment weer kan gaan beginnen huilen. Luna hurkt naast me neer en pakt een pleister uit haar tas. Net als ze de pleister op Jamie haar schaafwonden wil doen protesteert Jamie "nee cass moet het doen" zegt ze en houd Luna tegen. Ze geeft de pleister aan mij en ik plak hem op de schaafwond. Van zodra de ze de pleister op haar been heeft loopt Jamie al weg en gaat ze weer verder spelen.

"Nee cass moet het doen" zegt Luna met een kinderachtig stemmetje dat zou moeten lijken op die van Jamie en gaat weer zitten op het bankje. "Zijn we een beetje jaloers?" Vraag ik met een grijns en ga naast der zitten. "Op mijn vijf-jarige nichtje? Wat denk je zelf?" "Ik denk dat jij verschrikkelijk jaloers bent" zeg ik nog steeds met diezelfde grijns en geef Luna een kus op der wang. "Waarom zou ik jaloers zijn? Ik kan dingen doen wat zij niet kan" "oohja wat dan?" Vraag ik verward, "dit" zegt ze en drukt haar lippen op de mijne.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~