Kan ik je helpen? (Het vervolg)

Hoofdstuk 22

Samuel:

Eindelijk weer thuis na een super lange autorit, vooral als je zelf moet rijden omdat bepaalde andere mensen met name Dioni en Jai nog een veel te erge kater van de avond ervoor hadden om te rijden. Het heeft me wel deugd gedaan, ik heb men zinnen kunnen verzetten en even niet aan Charlotte hoeven denken. Veel meer als drinken hebben we ook niet gedaan, buiten het rondlopen door de winkelstraten dan. Ik steekt de sleutel in het sleutelgat van mijn voordeur en draai hem open. "What the..." Fluister ik als ik in de woonkamer kom en zie dat alle meubels op een ander plaatst staan en dan nog is super onlogisch ook. Ik zet men tas neer en kijk rond in het appartement. Er staan bloemen op de tafel en koekjes op het aanrecht. Wie is hier in godsnaam binnen geweest? Oke het eerste wat ik zometeen doe is de slotenmaker bellen want dit is gewoon creepy. Ik loop terug naar men tas, pak hem op en ga hem in de slaapkamer zetten. "THE FUCK ELLIE HOE KOM JIJ HIER!" Roep ik als ik haar zie liggen in sexy lingerie op mijn bed. "Verassing" zegt ze met een grijns en loopt naar me toe "ik heb gehoord wat er gebeurd is met Charlotte, dus dacht ik laat ik sammie wat gezelschap houden" zegt ze dan terwijl ze ringetjes tekent op men borstkasen en waarna ze men nek begint te kussen. Ik duw der ruw van me af "oke ik heb echt geen gezelschap van jou nodig en please doe je kleren aan! Je ziet eruit als een ordinaire hoer gewoon!" Zeg ik bot en gooi haar kleding die ze blijkbaar op de grond heeft gegooid naar haar. "Ik geef je vijf minuten en dan ben je hier buiten begrepen!" Zeg ik en loop weg uit de kamer. Met een diepe zucht zak ik neer op de bank en leg ik men hoofd in men handen. Van een ontvangst gesproken! Ik haal men handen door men haar en kijk voor me. "Ben je nu nog niet aangekleed en weg!" Zeg ik als Ellie nog altijd even schaars gekleed voor me staat. "Kom op sammie wat houd je tegen? Je vriendin is er niet meer want die heeft je laten stikken! Stop toch met dat hard to get, we weten beide dat dat maar gespeeld is" en terwijl ze dat zegt komt ze op men schoot zitten met haar gezicht naar me toe en begint ze weer zachtjes te kussen in men nek richting men kaaklijn. Even geniet ik er zelfs van tot ik besef wat er aan het gebeuren is.

Van zodra ik dat besef duw ik Ellie van me af en sta recht. Ik grijp haar pols en loop naar de slaapkamer. "Ik wist wel dat je van gedachte zou veranderen" probeert ze verleidelijk te zeggen wat grandioos mislukt. Ik pak opnieuw Ellie haar kleren en loop terug de slaapkamer uit. Ik duw haar de voordeur uit en gooi haar kleren naar haar hoofd waarna ik de deur met een grote klap toesla. "HIER GA JE SPIJT VAN KRIJGEN SAMUEL LAURENS LEIJTEN! WACHT MAAR JE ZULT SNEL WEER BIJ ME ZIJN!" Roept Ellie van achter de deur "ZOU ER MAAR NIET OP HOPEN!" Roep ik terug en bel ineens naar de slotenmaker zodat die gek hier niet meer binnen kan. Die meid spoort gewoon niet, nog minder als toen ik bij der was toch op het einde dan. Op het einde van onze relatie gebruikte ze mijn bekendheid van b-brave om in de media te komen. Het werd zo erg dat ze gewoon in een instelling werd geplaatst en daar dacht ze dat ze in Hollywood zat en dat ze de nieuwe Linday Lohan was. Een paar maanden na onze breuk heb ik Charlotte leren kennen. Ik heb haar nooit verteld over Ellie, wat ik denk ik beter wel had gedaan dan zou ze misschien niet zo gereageerd hebben en was ze niet vertrokken. En had ik misschien wel contact met haar want het laatste wat ze me stuurde was drie dagen geleden om te zeggen dat ze in Afrika zit. Blijkbaar had ze alles al op voorhand gepland volgens Louise, ze zocht gewoon een goed moment om het te vertellen en te vertrekken en blijkbaar vond ze deze drama goed genoeg om me te verlaten. Ik snap gewoon niet dat ik niets gemerkt heb. Louise had gezegd dat ze eerst naar Afrika ging om de cultuur op te snuiven. En daarna naar Azië ging om te eindigen in Amerika. Alles had ze geregeld van verblijf tot vervoer. En toch had ik niets door. De reis zou een half jaar tot een jaar duren misschien zelfs langer als de reis haar beviel zei Louise. Ik kan gewoon niet geloven dat ik haar zolang ga moeten missen.

Ik voel weer tranen over mijn wangen glijden. Hoe meer ik aan haar denk hoe meer ik besef hoeveel ik van haar hou, hoe hard ik haar mis en hoe graag ik haar weer in men armen wil hebben. Het liefst zou ik me nu willen lam drinken maar dat is ook geen oplossing. Het word toch al best laat en ik ben doodmoe van die autorit dus kan ik maar beter men bed ingaan. Ik kleed me uit en ga onder de dekens liggen. Ik staar naar de lege plaats naast me en neem het kussen dat nog naar Charlotte ruikt in men armen. Ik ben echt een super groot mietje op het moment maar er is toch niemand die het kan zien. Dus kunnen de tranen de vrije loop gaan en hoef ik me nergens voor te schamen. Als snel val ik inslaap door de extra vermoeidheid van het huilen met het kussen nog steeds in men armen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~