Kan ik je helpen? (Het vervolg)

Hoofdstuk 25

Samuel:

Eindelijk is het zover het eerste optreden van de promotietour. Ik ben best wel zenuwachtig, er zijn wel al een paar fans had ik gemerkt op Twitter maar er zijn ook heel veel mensen die ons nog niet kennen dus ofwel haten ze ons ofwel hebben we der heel veel fans bij. Ik hoop natuurlijk op het tweede maar dat weet je natuurlijk nooit. Voor hetzelfde geld gooien ze tomaten naar je ofzo. Ik mag er niet aan denken mocht er zo iets gebeuren. Vandaag hadden we al een beetje op straat gezongen om ons 'bekender' te maken. En zodat de kans dat we publiek hebben straks toch al wat groter word.

Toen we dat gedaan hadden hebben we nog even gerepeteerd voor het optreden zodat alles hopelijk goed verloopt. Nee ik weet dat het goed verloopt, we hebben er hard en lang genoeg voor gewerkt en nu gaat onze droom hopelijk waarheid worden. "Niet te geloven dat we hier zijn eigelijk hè?" Zegt kaj terwijl we nog wat chillen backstage voor we op moeten. Iedereen knikt maar voor de rest is het best stil. Iedereen is super zenuwachtig dat merk je gewoon. Ik begin dan maar met wat stemoefeningen en iets daarna doet de rest mee met me tot we geroepen worden omdat we op moeten.

Charlotte:

"Komop het word vast leuk! Volgens de affiche is het een groepje uit Nederland alleen ben ik de naam vergeten en als we het toch niet leuk vinden gaan we gewoon een of andere club binnen en zuipen we tot we er bij neervallen om het te kunnen vergeten" probeert lize me te overtuigen om toch mee binnen te gaan "oke oke je krijgt je zin, ik ga wel mee naar binnen" zeg ik om van haar gezeur af te zijn en ik loop achter haar aan de ingang door. Wauw hoeveel tienermeisjes staan hier wel niet en dat voor een Nederlands groepje waarvan ik dus niet weet wie. We gaan zitten aan de bar want daar is het minder druk en bestellen iets te drinken. Het is nog vroeg dus hou ik het maar op water alcohol kan nog altijd. In tegenstelling tot de andere die zitten al aan de alcohol. Ik drink wat en dan kolt er een presentator op maar ik kan hem niet verstaan dus besteed ik er geen aandacht aan ik draai me om en kijk naar de barman die cocktails aan het maken is. Ik neem nog een slok van mijn water en dan hoor ik het deuntje, het deuntje dat me zoveel herinneringen geeft. Door het water dat ik doorslik verslik ik me en begin ik te hoesten. Ik draai me om en zie ze staan en dan vooral een persoon. Een persoon die men leven compleet maakt en ik laten zitten heb voor deze reis. Ik sla een hand voor men mond en voel men ogen vochtig worden. Dit kan gewoon niet waar zijn, dat kan gewoon niet. "Wat is er" vraagt febe bezorgd en wrijft over men rug. "Dat is men vriendje" zeg ik nog steeds verbaast "dat meen je niet welke van de vijf?" "Die met het korte blonde haar" zeg ik en ik voel gewoon dat er een glimlach op men gezicht tevoorschijn komt "zohe jij hebt een lekkertje uitgekozen" zegt lize dan en ik begin te lachen. "Wist je niet dat hij hier was dan?" Vraagt febe dan en ik schud men hoofd "hij weet ook niet dat ik hier ben" zeg ik en begin te genieten van de stem van Sam, de lieve stel die ik super hard gemist heb. Opeens word ik door Mike, ook een van de jongens van de groep de bar op getild en begint heel de groep verschrikkelijk veel lawaai te maken waardoor ik me super hard begin te schamen. "Stop ermee"zeg ik lachend en verstop men gezicht achter men handen terwijl ik probeer van de bar af te gaan. Maar natuurlijk lukt dat langs geen kanten want febe en lize houden me langs beide kanten vast "nee hij moet je zien" zeggen ze en beginnen weer met kabaal te maken.

Samuel:

Tijdens het nummer hoor ik de hele tijd kabaal, ik weet niet vanwaar het komt dus geef ik er niet echt aandacht aan. "Dude kijk daar achter bij de bar is" fluistert Kaj in men oor en ik doe dus maar wat hij zegt. Ik zie een paar meisjes die onze aandacht proberen te trekken en dan zie ik wat Kaj bedoelt. Daar staat ze, na zolang zie ik haar terug. Maar dat kan toch niet ze ging toch naar Azië of ben ik dan zo fout. Ik vergeet een deel van mijn stukje te zingen door mijn gedachtes maar herpak me snel en zing verder.

De show is gedaan en ik ren naar de zaal toe richting de bar. Daar zie ik ze staan met haar rug naar me toe gericht. "Charlotte?" Zeg ik zacht want wie weet ben ik toch helemaal verkeerd en is ze het toch niet. Het meisje draait zich om en rent naar me toe om me te omhelzen. "Het spijt me zo Sam, het spijt me zo dat ik ben weggegaan" zegt ze huilend en ik sla me armen nu ook om der heen. Niet te geloven dat ze het echt is, niet te geloven dat ik men meisje weer in men armen kan houden. Ik leg men hoofd in der nek en druk haar nog steviger tegen me aan. "Het is oke" fluister ik en duw haar iets van me af. Ik neem haar gezicht tussen men handen en blijf zo een tijdje staan "ga je me nog kussen of blijf je daar zo staren?" "Het uitzicht bevalt me dus ja ik blijf zo nog even staan" antwoord ik haar met een grijns. Charlotte legt haar handen in men nek en trekt me naar haar toe en drukt haar lippen op de mijne. Nooit gedacht dat ik een paar lippen zo kon missen. Ik hoor verschillende 'awh's' rondom ons maar dat laat ik maar gebeuren. Nu is het alleen Charlotte en ik en niemand die daar tussenkomt.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~