Kan ik je helpen? (Het vervolg)

Hoofdstuk 37

Samuel:

Zelfs voor optredens heb ik nog nooit zoveel zenuwen gehad. Vandaag is zover, vandaag mag ik Charlotte voor altijd de mijne noemen. 'Charlotte leijten' al zeg ik het zelf, het klinkt best goed. Maar dat is voor straks, eerst moet ik nog proberen die strik goed vast te maken en geloof mij met bibberende handen is dat alles behalve makkelijk. En hulp krijgen is nogal moeilijk als je alleen in je appartement zit. Want Charlotte wou het doen zoals het moet en is dus bij haar moeder slapen. Ik kan haar pas zien het moment dat ze naar me toe loopt richting het altaar. Die trouwens staat aan de vijver waar we elkaar ontmoet hebben gewoon voor het romantische erin te houden. Ook het feest geven we op het domein van de b&b van haar moeder. Gisteren hebben we de hele dag versierd van de inrit tot bijna heel de weide. Beide hadden we niet bepaald zin in een gigantisch feest dus houden we het bescheiden met familie en vrienden. Na nog wat proberen is het me toch gelukt om de strik iets wat deftig te krijgen en leg ik de laatste plukjes van men haar nog in model. Ik kijk naar het uur en merk dat het tijd is om te vertrekken. Ik bekijk mezelf nog is goed in de spiegel en verlaat dan het appartement.

Charlotte:

De kapster doet nog de laatste dingen aan mijn haar en dan ben ik bijna klaar alleen moet ik me nog in dat kleed wurmen. De ultieme test of ik ben aangekomen of niet. Raar genoeg ben ik best rustig in tegenstelling tot mijn moeder die zoals een kip zonder hoofd rondloopt en David die haar probeert te kalmeren maar natuurlijk tevergeefs. "Oke, klaar voor het grote werk?" Vraagt Louise en staat voor me met het kleed. Ik heb gevraagd aan Louise of ze ook bleef logeren. Nog een keer zoals vroeger, en ook misschien omdat ik wist dat mijn moeder zo ging doen en ik iemand kon gebruiken om mij te helpen. Ik knik naar der en loop samen met haar naar boven.

Na een half uur worstelen ben ik eindelijk klaar. "Mijn kleine meid wordt groot" hoor ik iemand zeggen ik draai me om en zie men vader met tranen in zijn ogen staan. Ik glimlach naar hem en probeer een rondje te maken. "Net een prinsesje" zegt hij en komt naar me toe en geeft me een knuffel. "Sam gaat niet weten wat hij ziet" ik voel dat ik begin te blozen en bekijk me nog is goed in de grote spiegel. Langzamerhand tikt de klok verder en is het bijna tijd om Samuel terug te zien. Ik zie hem pas terug aan het 'altaar' en om eerlijk te zijn ben ik best wel zenuwachtig. Wat als hij men jurk toch niet zo mooi vindt, of wat als hij opeens toch niet wilt trouwen. Dit zijn eerder vragen waar ik beter niet aan denk.

Eindelijk is het dan zover, alle genodigden zijn aangekomen en zitten op de stoelen aan de vijver. Net als Samuel die ik heel toevallig heb zien aankomen toen ik door het raam keek. Ja toevallig, ik heb heus niet zitten staren uit het raam tot hij er was. Ik loop de trap naar beneden en zie Noah en Kiano voor me staan met daarachter men ouders en broer en zus. Ze kijken me allemaal bewonderend aan waardoor ik verlegen word en het liefst terug naar boven vlucht. Maar dat zou nogal dom zijn want naar beneden komen was al een hele klus. Dus met naar boven gaan breek ik sowieso iets.

We wandelen te samen naar de vijver en als iedereen zit begint dat typische bruiloftsmuziekje te spelen. Meteen draaien alle hoofden zich en kijken ze naar Noah die rozenblaadjes werpt en Kiano die met de ringen naar voor wandelt. En dan moet ik naar voor, ik haak in met men vader die me weggeeft en rustig stappen we naar voor. Ik voel de ogen op me branden maar eigelijk besteed ik er weinig aandacht aan. Het enige wat ik nu zie is Samuel die me met een super grote glimlach aankijkt. Het gevoel dat nu door men lichaam stroomt is gewoon puur geluk. Als we eindelijk van voor staan geef ik men vader nog een kus op zijn wang en ga dan naast Samuel staan. "Je ziet er stralend uit" fluistert hij en ik voel dat ik moet blozen. Voor ik nog kan antwoorden begint de ceremoniemeester te praten.

"Beste familie, vrienden, kennissen we zijn hier vandaag samengekomen ..."

Om eerlijk te zijn ik heb niet veel verstaan van wat hij allemaal zei.

Hij blijft doorpraten tot op een gegeven moment hij vraagt: "is er iemand die bezwaar heeft tegen dit huwelijk spreek nu of zwijg voor eeuwig"

En toen gebeurde het: "IK HEB BEZWAAR" hoor ik iemand roepen en draai me om...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heej iedereen,

Ik wou even melden dat ik stilaan aan het einde van dit boek ben aan het komen :(

Geen nood er komen nog een paar hoofdstukken maar gewoon niet meer veel

Of ik nog ga schrijven aan andere boeken die los staan weet ik nog niet zo goed maar wat ik wel weet is dat ik met heel veel plezier dit boek heb geschreven

Greeetttzzzz ;)