Kan ik je helpen? (Het vervolg)

Hoofdstuk 27

Kaj:

Samen met de andere jongens lopen ik wat rond door de winkelstraten. Sam kon niet omdat hij 'druk bezig was'. Daar hoef je al gewoon geen uitleg meer bij van wat hij aan het doen is en al helemaal niet nu hij Charlotte terug heeft. Ach ik neem het hem niet kwalijk, ik ga waarschijnlijk net hetzelfde doen als ik Arienne weer zie. Net op dat moment voel ik dat men telefoon gaat. Ik neem hem uit men broekzak en kijk wie me belt 'onbekend', ik zal maar opnemen wie weet is het belangrijk. "Met Kaj Van Der Voort" kan ik er nog net uitbrengen of ik word al onderbroken door degene aan de andere kant van de lijn. "Kaj, met Ellemyn hier Arienne is aangereden door een of andere gek en ligt in het ziekenhuis" zegt ze helemaal overstuur "Ellemyn over zulke dingen maak je geen grapjes" "denk je nu echt serieus dat ik hier een grapje over maak? Arienne ligt hier half dood en jij denkt dat ik een grapje maak?" Zegt Ellemyn op een licht boze toon en ik weet even niet meer wat doen en wat te zeggen. "Kaj ben je daar nog?" Hoor ik vaag door de telefoon en ik verman me weer. "Hoe is haar toestand?" Vraag ik dan nog steeds in shock. "Ik weet het niet ze zijn haar nu nog aan het onderzoeken en aan het kijken hoe het met de baby gaat, maar ik moet nu gaan Arienne haar ouders zijn net hier. Ik hou je op de hoogte van zodra ik iets weet oke? En oja waag het niet om naar hier te komen jou plaats is nu daar bij de andere het komt allemaal wel weer goed, denk maar dat Arienne super boos zou zijn op je als je zo een kans zou laten schieten om naar haar te komen!" Zegt Ellemyn en voor ik nog iets kan terug zeggen legt ze af.

Ik blijf maar staren naar men telefoon en terwijl komen de andere al rond me staan en kijken ze me niet begrijpend aan. "Wie was dat?" Vraagt Jai dan "Ellemyn" zeg ik en ga op het dichtstbijzijnde bankje zitten want ik heb het gevoel dat ik ieder moment kan neer vallen. "Waarom belde ze je?" Vraagt Dioni aan me en komt naast me zitten "Arienne is aangereden" zeg ik kort en besef dan wat ik net heb gezegd 'arienne is aangereden, men vriendin is aangereden terwijl ik duizenden kilometers van haar verwijderd ben "ik moet naar der toe" zeg ik dan en ga weer recht staan "en wat ga je daar dan doen? Gast we hebben je hier nodig! We hebben nog een show te gaan en die is morgen en dan keren we de dag erna weer terug! En dan kun je naar haar toe gaan!" Zegt Dioni dan en duwt me weer op het bankje. "Als het Louise was zou jij toch ook naar haar toe willen niet dan?" Roep ik boos en loop weg richting het hotel. Wat kan mij die show schelen ik wil naar Arienne toe! Met dat in men gedachten loop ik nog sneller en in een mum van tijd kom ik in de hotelkamer aan. Ik neem men koffer en begin met men spullen in te pakken. Als bijna alles in men koffer zit word er op de deur geklopt.

Charlotte:

Nadat Cassius Sam had gebeld om te zeggen wat er gebeurt was ben ik als een gek in men kleren gesprongen en naar kaj toe gegaan. "Kaj alsjeblieft doe open!" Smeek ik aan de deur na een tal van keren geklopt te hebben. Na een tijdje doet hij dan toch wat ik vraag en opent de deur voor me en laat me binnen. Als ik op zijn bed kijk zie ik dat zijn koffer al zo goed als ingepakt is, klaar om weer naar huis te vertrekken. "Als de jongens je gestuurd hebben om me te overhalen om hier te blijven doe dan maar geen moeite, mijn besluit staat vast! Show of geen show ik moet naar Arienne toe" zegt kaj en gaat weer verder met inpakken. "Niemand heeft me naar hier gestuurd" zeg ik en ga op zijn bed zitten. "Waarom ben je dan hier?" Vraagt Kaj en komt naast me zitten. "Gewoon, ik had het gevoel dat je wel iemand kon gebruiken als steun" zeg ik en kijk hem aan. "Waarom moet er altijd wel iets van drama gebeuren? Waarom kunnen wij niet een gewoon leven leiden?" Zegt kaj dan en legt zijn hoofd in zijn handen "kaj, je bent een popster in wording, jou leven gaat nooit meer gewoon zijn en dat van degene rond jou ook niet. Dat is iets waar je mee zult moeten leven" zeg ik en kijk weer voor me "ja oke maar waarom beland er altijd wel iemand in het ziekenhuis?" "Dat houd de spanning een beetje in ons leven" zeg ik en kaj begint zachtjes te lachen. "Hej het komt allemaal wel goed met Arienne en met de baby geloof me, maar je moet echt hier blijven overmorgen kun je alweer naar haar toe maar als je het nu doet ga je alleen maar spijt krijgen achteraf dat je deze kans hebt laten schieten!" Zeg ik en ik kijk hem aan "misschien heb je wel gelijk" zegt hij dan "tuurlijk heb ik gelijk, ik heb altijd gelijk vraag maar aan Samuel" zeg ik en kaj kijkt me aan met een glimlach "kijk jij moet dit beslissen en niemand moet jou zeggen wat je moet doen, maar denk goed erover na en maak niet halsoverkop een beslissing! Alleen jij kan de juiste keuze maken!" Zeg ik en sta recht, kaj doet me na en komt voor me staan "dankjewel" zegt hij en geeft me een knuffel "het is al goed, maar wat je ook beslist laat het mij weten voor de andere het weten oke?" Zeg ik en hij knikt. Ik verlaat weer de kamer en loop terug naar mijn hotelkamer. Blijkbaar had ik gister toch gelijk toen ik dacht dat ik Samuel gezien had in de lobby want we zitten wel degelijk in hetzelfde hotel maar omdat hij een kamer deelt met Cassius zijn we naar de mijne gegaan.

Ik kom aan bij de juiste kamer en open hem. Ik loop verder en zie Samuel nog steeds hetzelfde liggen als daarnet alleen slaapt hij nu. Ik blijf nog even naar hem kijken en besluit dan om me te gaan douchen. Ik loop naar de badkamer en kleed me uit. Ik laat de douche op een goede temperatuur komen en stap eronder. De warme stralen glijden over me heen en begin ik spontaan een random liedje te zingen. Omdat ik zo in het liedje zit hoor ik niet dat Samuel de badkamer is binnen gekomen en dat hij achter me in de douche is komen staan. Hij legt zijn handen op men buik en laat zijn hoofd rusten op men schouder. Ik schrik even en stop met zingen maar leg dan mijn handen op de zijne. "Zing verder" zegt hij zacht in men oor waardoor ik rillingen over men rug krijg. Ik draai me om en leg men armen in zijn nek "en wat als ik niet wil?" "dan doe ik dit" zegt hij en duwt me tegen de koude douchewand. Ik slaak een gil waardoor Samuel moet lachen. "lach niet, weet je wel hoe koud die muur is!" "blijkbaar heel koud aan je gil te horen" zegt hij lachend, ik geef hem een duwtje waardoor hij zijn evewicht verliest en nu ook tegen de muur terechtkomt. Zijn gezicht spreekt boekdelen waardoor ik begin te lachen. Ik geef hem nog een kus en stap dan uit de douche. Ik droog me af en loop met de handdoek rond mij uit de badkamer richting de kledingkast. Ik trek wat ondergoed aan en trek daarna een bloemenjurkje aan. "Sexy hoor" hoor ik Samuel achter me zeggen, ik draai me om en zie hem met alleen een handdoek rond zijn heupen op het bed liggen "weet ik wel" zeg ik en haal overdreven men haar naar achter met men hand. "Kleed je om dan kunnen we naar buiten" zeg ik en doe terwijl wat mascara op. Ik hoor hem zuchten maar zie hem iets later toch zich omkleden. "Ready?" Vraagt Samuel als ik men tweede schoen heb aangedaan en ik knik als ik men tasje heb genomen met daarin men telefoon en portemonnee. Hij geeft me nog een korte kus op men lippen, pakt men hand en dan vertrekken we naar buiten.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~