အပိုင်း ၂၀
ဒီနေ့လစာထုတ်ရက်မို့လို့ လမင်းငယ်ကို
သောကဆိုင်မှာ မုန့်လိုက်ဝယ်ကျွေးလိုက်သည်။
" ဘာလို့ သူငယ်ချင်းတွေပါ
ခေါ်မလာတာလဲ
ငယ်လေး "
" အစ်ကိုနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ဆိုင်ထိုင်ချင်လို့ "
နှစ်ယောက်တည်းဆိုင်ထိုင်ချင်လိုတဲ့လား
ဒီကလေးကို ကျွန်တော်ဖွင့်ပြောဖို့အချိန်ကောင်းပဲ။
ဒီလောက်ကောင်းတဲ့အခွင့်အရေးကို
လက်လွတ်မခံနိုင်ဘူး။
" အစ်ကိုလည်း ငယ်လေးကို စကားပြောစရာရှိတယ် ငယ်လေး အစ်ကို့ကို ရွံရှာသွားမှာလည်းကြောက်တယ် "
"ဘာစကားမို့လို့လဲ "
"လမင်းငယ်ရွံရှာသွားစေမဲ့စကား "
" ကျွန်တော်ရွံရှာသွားမဲ့စကား
ဟုတ်လား "
စိတ်ဝင်စားစွာမေးလာတဲ့ ကလေးလေး
ဒါအချိန်ကောင်းပဲ
" အင်း ငယ်လေးကြိုက်မှာမဟုတ်ဘူး "
" ကျွန်တော်မကြိုက်တဲ့စကား
ရပါတယ် အစ်ကိုပြောပါ
အစ်ကိုဘာပြောပြော
ကျွန်တော် ကြိုက်ပါတယ် "
" ငယ်လေးကို ချစ်တယ် "
အဟွတ်..ဟွတ်
တည့်တိုးပြောလိုက်တဲ့အစ်ကိုကြောင့် လမင်းငယ် အအေးတောင်သီးသွားသည်။ အစ်ကိုကတီရှုးယူပြီး ကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းကို သုတ်ပေးရင်း
" ယောက်ကျားချင်းပြောခံရလို့ ကိုယ့်ကိုရွံသွားပြီလား ကိုယ့်ကိုရော့ အခြောက်လို့ထင်သွားပြီလား ငယ်လေးလည်းယောက်ကျား အစ်ကိုလည်းယောက်ကျားမှန်းသိပေမဲ့ အစ်ကိုစိတ်တွေ
ထိန်းချုပ်လို့မရအောင် ငယ်လေးကို ချစ်နေမိပြီ
ငယ်လေးဆီက မဖြေပြန်မရလည်းရပါတယ်
အစ်ကိုငယ်လေးကို ချစ်တာ သိစေချင်ယုံပြောလိုက်တာပါ "
" ကျွန်တော်.."
" အရမ်းစိတ်ဆိုးသွားလား "
" ဟင့်အင်းအစ်ကို ကျွန်တော်စိတ်မဆိုးပါဘူး
ရွံလည်းမရွံပါဘူး ကျွန်တော်လည်း
အစ်ကို့ကို သဘောကျပါတယ် "
လမင်းငယ်စကားကြောင့် သောကပြုံးမိသည်။
" ငယ်လေးက အစ်ကို့ကိုသဘောကျတယ်
ဟုတ်လား ဘယ်တုန်းကလဲ "
BẠN ĐANG ĐỌC
လမင်းလေးရဲ့ ဥယျာဉ်မှူး
Tiểu Thuyết Chungပထမဆုံးဖန်တီးထားတဲ့ မြန်မာ BL Fic ကိုအားပေးကျပါအုန်းနော် လိုအပ်ချက်တွေများနေပေမဲ့ ချစ်ခင်မှုနဲ့ ဖတ်ပေးကျပါနော်
