အပိုင်း ၃၉
မိုးစက်ကို ဧည့်ခန်းထဲမှာစောင့်နေမိသည်။
ဧည့်ခန်းထဲမှာ စောင့်နေလို့ ၁၅မိနစ်တောင်မကြာသေးဘူးမိုးစက်ရောက်လာသည် မိုးစက် ကျွန်တော်ကိုတွေ့တွေ့ချင်း
" ခင်ဗျား ကျွန်တော်အမေနဲ့ပေါင်းပြီး
ငယ်လေးကို ဘာလုပ်မလို့လဲ "
" ခင်ဗျားတဲ့လား မိုးစက် ကိုယ့်ကယုတ်မာတဲ့သူ မဟုတ်ဘူး မိုးစက်ဘာတွေထင်နေတာလဲ
လမင်းငယ် ကိုယ့်ကားရှေ့ရုတ်တရက်ပြေးလာပြီး
လန့်ပြီးမေ့လဲသွားလို့ ကိုယ့်အိမ်ခေါ်လာတာ "
"ငယ်လေး ...ငယ်လေးဘယ်မှာလဲ "
တုန်ရင်နေတဲ့ မိုးစက်ခန္ဓာကိုယ့်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး
ဖက်ထားလိုက်သည်။
"တောင်းပန်ပါတယ်...ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် ကိုခန့် ကျွန်တော်ရူးသွားတယ်ထင်တယ် "
" မိုးစက်စိတ်ကို ကိုနားလည်ပါတယ် မိုးစက်
နေမထင်အချစ်ကို လိုချင်လို့ ပျာယာခတ်နေတာ ကိုယ့်သိပါတယ် တဖတ်သတ်အချစ်က ဘယ်လောက်ပူလောင်လဲ ကိုယ့်ကောင်းကောင်းကြီး သိနေပါတယ် အဲ့ဒါကြောင့် နေမထင်ကို
အလွှတ်ပေးလိုက်ပါတော့ "
" ဟင့်အင်း ဘာလို့အလွှတ်ပေးရမှာလဲ
ကိုကိုက ကျွန်တော်ကို ချစ်တယ် ကိုခန့်သာ ကျွန်တော်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပါ "
" နေမထင် မိုးစက်ကိုတကယ် ချစ်တယ်လို့ယုံနေတာလား လမင်းငယ် တစ်ယောက်လုံး ရှီတာကို
မိုးစက်ကို ယူမယ်လို့ထင်နေလား ကိုယ့်ကို လက်ထပ်ပါကွာ ကိုယ့်မိုးစက်ကို စိတ်ချမ်းသာအောင်ထားပါမယ် "
မိုးစက် ကျွန်တော်ဖက်ထားတာကိုရုန်းပြီး
" လက်မထပ်နိုင်ဘူး ဘာလို့လက်ထပ်ရမှာလဲ ကျွန်တော်ကိုကို့ကို ကျွန်တော် အသက်ထက်မက
ချစ်တာ ကိုကို့ကိုပဲ သေတဲ့အထိချစ်မှာ
လမင်းငယ် ဘယ်မှာလဲ "
" သူမနိုးသေးဘူး သူကြည့်ရတာ တစ်ခုခုကို
စိတ်ဖိစီးနေသလိုပဲ ကိုယ့်အိမ်မှာ နားချင်တယ်ပြောလို့ ကိုယ့်အိပ်ခိုင်းလိုက်တာ. "
" ဟင့်အင်း နားလို့မရဘူး ကိုကိုနေမကောင်းဘူး လမင်းငယ်ကို နှိုးပြီး ကိုကိုနားပို့ရမယ် "
YOU ARE READING
လမင်းလေးရဲ့ ဥယျာဉ်မှူး
General Fictionပထမဆုံးဖန်တီးထားတဲ့ မြန်မာ BL Fic ကိုအားပေးကျပါအုန်းနော် လိုအပ်ချက်တွေများနေပေမဲ့ ချစ်ခင်မှုနဲ့ ဖတ်ပေးကျပါနော်
