Kabanata 8
"Ba't ayaw mong pumunta ako, ha?" I asked as I sitted on the wooden chair
Natagalan siya bago nakasagot. Kumuha ako ng pasta na nakahain doon. Right. Ako lang ang bisita niya 'rito! Pero hindi ko lubos matanggap na wala ako mamaya sa party, dahil panigurado ay pupunta ang mga pinsan ko! How unfair!
"You're a minor." sagot niya na parang sapat na dahilan na iyon para sa akin para hindi ako pumunta
"Minor de edad ka din naman, ah?" I blurt out
Tila nasampal ko sakaniya ang katotohan, nag-pout siya at pumangalumbaba.
"Huwag mo ngang gawin iyan! Nasa harap ka pa man din ng pagkain!" bulyaw ko sakaniya
Hindi ko alam kung bakit hindi na ako naiilang sa kaniya para sabihin iyon. Bahagya akong nagulat sa mismong sinabi at binalingan nalang ang pagkain para hindi ako masyadong halata!
Nagpatuloy ang araw na iyon. Ipinasyal niya ako sakanilang malawak na hardin na talaga namang nagustuhan ko!
Pinanood niya akong nagtatakbo sa kanilang hardin at wala siyang ginawa kung 'di ang tumawa ng tumawa sa inasta ko.
"Ang ganda rito, El." sabi ko habang tumatawa
I addresses him "El" just like what he wants me to call him, iilan lang daw ang tumatawag sa kaniya 'nun. Napaka-suwerte ko ba kung ganoon?
"Sobra." he answers
Binalingan ko siya at nahuling nakatitig sa akin. Pumungay ang kaniyang mga mata at nag-iwas ng tingin sa akin.
"You know what? Ayoko nang pumunta sa party mamaya." he suddenly said
"Bakit naman? It's your party... you should be there."
Tiningnan ko ang mga paa kong walang sapin na nakaapak sa damuhan. Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako dahil nagdadalawang isip siyang hindi pupunta sa party o maiinis dahil napaka-selfish ko kung para 'yun lang ay magagalit ako.
Huminga siya nang malalim at lumapit pa ng kaonti sa tabi ko.
"Mas gusto ko dito, kasama ka." he whispered
Napatikhim ako at niyakap ang aking mga tuhod. I don't want to take serious his actions towards me. I don't want to assume dahil paniguradong masasaktan lang ako. Ganiyang naman talaga lagi e, magbibigay ng motibo pero 'pag kumagat ka iiwan ka nalang nila bigla!
Wala pa akong naging ex-boyfriends, lalaki ang mga pinsan ko kaya alam ko ang mga pinaggagawa nilang apat! They will make girls fall in love with them and when it works... iiwan ka lang nila.
"Uh, you know it's my first time to celebrates here. It is my first time to celebrates in this peaceful place." ani niya
"Siguro lagi kang nagpaparty tuwing birthday mo ano? Napaka-bata mo pa para sa ganiyang bagay." I said
He chuckles a bit and stared at me.
"Para ikaw si Mommy kung makapag-salita ka." halakhak niya
"Because that's the truth. Akala ng mga kabataan ngayon ay kaya na nila ang lahat ng posibleng mangyayari, masyado tayong aggressive sa mga bagay na gusto nating gawin. Sabi nga nila, masarap ang bawal."
But in my case, hindi ko pa naman nasusubukan iyong 'Masarap ang bawal' Sigurado siya ay naranasan na niya?
"Paano naman yung mga iba na nabubuhay sa bawal at gustong magpakasaya nalang lagi?" nag taas siya ng kilay
"Well it is always be your choice." nagkibit balikat ako
"Sabi mo e." sagot niya
Ngumiti lang ako at tinignan ang mga halamang nakatanim sa kanilang hardin. I suddenly remember this scene... Naputol bigla ang aking pag-iisip nang bigla niyang hawiin ang mga kamay ko, nanlaki ang mga mata ko nang hawiin niya ang mga ito at nahiga sa aking mga binti!
Shocked filled me at hindi kaagad nakapag-salita dahil sa mabilisang ginawa.
"Better." aniya
Tinikom ko ang bibig ko at hindi na isinantinig ang nasa isipan. Binaba ko ang tingin ko para sulyapan siya, his eyes were closed ang mahahabang mga pilik-mata ay malaya kong nakikita. His plump lips looks so delicious- what the fuck!
Tumindig ang mga balahibo ko sa mga naiisip. I gulp and look away.
Wala pa man ay nasasaktan na, Hindi pa sinasabi ay nasasaktan na ako. At ang higit sa lahat ay natatakot ako sa posibleng mangyari.
I hate him. Iyon ang alam ko magmula noong magkakilala kami pero parang iba na yata?
Sabi ko nga, ayokong mag-assume. Pero siya mismo ang nagbibigay ng motibo!
Napasinghap ako at tumingin sa langit sabay pikit sa aking mga mata. Kung mahuhulog man ako ay sana ay may sumalo sa akin. Dahil ngayon pa lang, ngayon pa lang masakit na masakit na.
"What are you thinking?"
Naputol ang pag-iisip ko at binaba ang tingin sakaniya na nanatiling nakapikit.
"Hmm, what do you think I'm thinking about?" I chuckles
Bahagya din siyang natawa sa sinabi ko at ngumiti kahit na naka-pikit pa rin.
"You are thinking of me?" he chuckles
"Kapal mo talaga!" inirapan ko siya kahit hindi naman niya nakikita
"What? So ano pala ang iniisip mo?" dinilat niya ang mga mata niya at tiningnan ako
"I just wish I could read your mind." he hissed
"But what if it could hurt you? I mean what's on my mind could hurt you?" I tried him
Humalakhak siya
"That's hard, huh? but I can take the risk." naupo na siya sa tabi ko
Pumangalumbaba ako at napatingin sa malayo.
"Mas gugustuhin mo ang masaktan kung ganoon?" tanong ko nang wala sa sarili.
"Hindi ba malinaw sa iyo?" tanong niya pabalik
"Ang alin?" kunot noo kong tanong at bahagyang naiinis na
"Never mind." mabilis niyang tugon
Natawa ako bigla, this conversations of us are no longer to be understand. Masyadong 'childish talk' for me but... it's kinda good.
What?
I never liked childish talking, I mean childish talking ay walang kwenta na ang pinag-uusapan that was my opinion, before.
Dry conversations are hell! Sa sagot palang niyang 'nevermind' ay tila pinuputol na niya ang usapan naming dalawa. Tumahimik na lamang ako at kinagat ang labi na kanina pa natutuyo.
"Oh? Natahimik ka?" tanong niya sa akin
Parang may biglang bumuhos sa kaloob-looban ko. My heart hurts so much. If he's bored with me then it is so easy to leave me, basta ba ay wala nang balikan.
{Please do not forget to vote! :) Pardon my typos & grammatical errors. Sorry 'din kung late update haha.
