Kabanata 26
"Mukhang ang saya mo ah?" tanong ko nang mapansin ang todo ngiti niya habang nagmamaneho
"Of course, kasama kita e." he winked
Namula ako bigla at nag-iwas ng tingin. While on the road, kwento siya ng kwento tungkol sa mga nangyari sa kaniyang kalokohan mostly about with my cousins.
"You know my cousins... they're crazy!" tawa ko
Kinuwento niya kung paano kalakas mantrip ang mga pinsan ko, lalo na si Cameron!
"Yeah, kung hindi mo lang siya kilala malamang ay mapipikon ka sa kaniya." I said
"You're right!"
Nagtawanan kami. I never been this too happy with a guy, except my cousins... what I mean is, someone.
Wala akong masyadong kaibigan na mga lalaki, kaya paano ko naman nasabi na ganoon nga ako kasaya sa kaniya?
Heto nanaman tayo!
I shooked my head, hindi ko dapat ipinagkukumpara ang mga nararanasan ko sa bawat taong nasasalamuha ko, lalo na kay Zael.
If I am happy with him then I am happy, right?
"I'm sorry sa lahat, Calli." biglaan niyang sabi
"Oh, no. Don't bring that up again." iling ko
"Well... siguro nga hindi mo pa talaga ako napatawad." aniya
Nilingon ko siya kaya nilingon niya rin ako, ang kaniyang mga mata'y namumungay na. Siya ang unang nag-iwas ng tingin ngayon.
"Matagal na kitang napatawad, no!" napapikit ako
He chuckled,
"So... hindi na ako mahihirapang ligawan ka?" masaya niyang sabi
Natawa ako "You mean, nahihirapan ka pa sa lagay na iyan?"
"A bit..." napahagalpak ako sa sinabi niya
"What?" natatawa din niyang tanong
"Are you scared... that I'll say no?" diretsahan kong tanong
Natahimik ang loob ng sasakyan ng tinanong ko iyon. Tinignan ko siya at nakitang nakakunot ang kaniyang noo at seryosong nakatingin sa kalsada.
"It's okay-"
"Why would I?"
Itinigil niya bigla ang kaniyang kotse sa gilid ng kalsada, nagtaka naman ako dahil wala namang nasira sa makina o ano.
"Ba't mo tinigil?" tanong ko
"What makes you think of it?" seryoso niyang tanong
Oh!
"W-Wala. It wasn't a mean question..." utas ko
"You know I'm not scared, dahil alam ko you'll eventually say your yes to me." ngisi niya
"Yabang! Kung basted-in kaya kita?" pagbabanta ko
"You wouldn't dare, Calliope."
Lumapit siya sa akin at sa sobrang lapit niya'y para akong matutunaw at hindi makahinga!
He closed his eyes at mas lalong lumapit! Anong ginagawa niya? Is he... is he!?
Natigilan siya bigla at minulat ang kaniyang mga mata, nagkatinginan kami. I looked scared!
"I'm sorry... I shouldn't kiss you lalo na at hindi mo pa ako sinasagot." he exhaled
Nanatili akong nakatingin sa harap at hindi makagalaw. Halos lumabas na yata sa dibdib ko ang puso ko sa sobrang bilis ng pagpintig nito!
"U-Umalis na tayo." utas ko
Sinulyapan niya ako at mabilis ding pinaandar ang sasakyan. Hindi niya itinuloy ang kaniyang halik... siguro kung ibang lalaki iyon ay kukunin niyang pagkakataon iyon para mahalikan nga ako.
But Zael is different, I thought he was a kind of guy na bastos at iba pa!
Masyado yata akong naging judgemental sa isang pagkakamali niya lang...
"So he's really courting you?" Klaus asked
Nakauwi na ako at nakita niya si Zael na hinatid ako, nasa terasa kasi sila at umiinom nanaman.
"Yeah..." dahan-dahan kong pag-amin
"Sayang naman, ba't hindi pinababa Calli? Mag-iinuman sana kami!" hiyaw ni Cameron
I rolled my eyes at dumako kina Tyler na kausap ngayon si Porter, may isa pa silang kasama na si Paul.
Pagod akong nag-iwas ng tingin sa kanilang lahat,
"Huwag mo nga siyang itulad sayo, Cameron." giit ko
Humagalpak siya ng tawa
"Good boy lang iyon ngayon dahil nililigawan ka." aniya
"What do you mean... na magiging siraulo na siya kapag s-sinagot ko na siya?" piyok ko
"Hindi... hindi naman." sagot niya
"Calli, huwag mo nang pakinggan ang isang iyan. He's drunk, I guess." ani Tyler
"Hindi no!" tawa-tawa niyang sagot at hindi na mapilmi ang kaniyang tingin sa amin
He is drunk!
Nakausap ko si Zael sa gabing iyon at hindi na isinantinig ang sinabi ni Cameron kanina. Maybe Cameron was trying to say that Zael is a beast... Alam ko naman iyon dahil hindi pa siya nanliligaw ay alam ko nang halimaw siya. Kaya nga hindi kami magkasundo noon hindi ba?
If I am the one who'll make him tame... then fine, I'll give him a chance.
"Sabay ulit tayo bukas," aniya sa kabilang linya
"O-Okay." utas ko
"I'll wait for you..." he huskily said
"Uhmm, paano kung ako yung mauna sa'yo?" tanong ko
"Hintayin mo nalang ako sa canteen, tiyaka it won't take too long kung malilate kami ng dismiss." paliwanag niya
"Alright." sagot ko
I'm not used to this yet. Ihahatid, sasamahan kumain, sasamahan sa library and then late night talks.
Kapag malungkot ako'y lagi niya akong pinapatawa, though some of his jokes were corny still ay napapasaya niya ako.
He lowered down his pride, too! Siya ata ang kilala kong walang pakialam kung kabawasan iyon sa kaniyang pagakalalaki!
Five minutes bago mag-break nasa labas na ng classroom ko si Zael at naghihintay na para sa akin! Ano ba iyan, may limang minuto pa ah?
Halos mabalisa tuloy ako sa kakatingin sa aking wrist watch kakahintay sa limang minuto!
"In fairness huh? Nariyan na iyong masugid mong manliligaw." bulong sa akin ni Nella
"Pwede ba..." bulong ko pabalik natatakot na baka pagalitan kami ng aming guro
She chuckles a bit. Tumingin ako sa labas at nakita kung gaano siya katiyagang naghihintay roon, he waved his right hand when he saw me looking at him.
I smiled at him and he smiled cutely!
Nag-iwas ako ng tingin, nangingiti.
"Ang aga niyong nag-dismiss?" tanong ko nang sa wakas ay napalabas na kami
"Yeah, tinapos ko kaagad yung activity para mahintay ka." ani niya
"Sorry, ang tagal kasing magpalabas ni Ma'am Alduza." paliwanag ko
Nauna na rin sa akin si Nella dahil may tatapusin pa sila ng mga ka-grupo niya sa isang subject.
"Ayos lang," ngiti niya bago inilapag ang mga pagkain namin sa lamesa
Nagkatinginan kami.
"Are you free later? Uh... after class?" tanong niya
"Yup, why?" sabi ko habang kumakain ng spaghetti na in-order niya.
"Alright. Sabay tayong umuwi."
{Please don't forget to vote and pardon my grammatical errors and typos!}
