Kabanata 23
Tila hindi ako nakahinga ng ilang sandali sa kaniyang sinabi. Namulat lang ako nang may nakabangga sa aking estudyante. She was sorry though, kaya hinayaan ko na rin naman dahil hindi ko pa rin magawang marehistro sa aking isipan ang sinabi ni Zael!
Is it for real? Liligawan niya ako? Pero hindi ba't girlfriend niya si Charlotte? Mahirap na baka third party pala ako!
Hindi ko rin alam kung bakit pumayag akong magpahatid sa kaniya sa bahay! Siguro dahil na rin sa ginagabi na at wala nang pwedeng masakyan lalo na't hindi ko nasabi sa aking mga pinsan na sasabay ako!
"If you feel uncomfortable with me, wala kang magagawa dahil ihahatid at ihahatid pa rin kita." panimula niya pagkatapos ng isang mahabang katahimikan sa gitna naming dalawa.
"Ano pa nga ba?" bulalas ko
I didn't say anything on what he was said awhile ago baka mabigla ako o siya sa maaaring maging sagot ko. I didn't had a boyfriend before, may mga nagtangka pero hanggang doon lang sila kaya he could be my first kung sakali nga.
Having a boyfriend isn't a big deal with me. Hindi naman ako katulad ni Janella na nagkaroon na ng maraming boyfriend. Kung minsan nga ay dinidemonyo niya ako at sinasabing, para saan pa raw ang gandang Monterios ko kung hindi ako magpapaligaw at magkaroon ng boyfriend!
Hindi siya nagsalita at tahimik na pinaandar ang kaniyang sasakyan. Kahit na ramdam ko ang paninitig niya pilit ko pa rin iyong iniiwasan. I tried my best to looked away through watching the road while we're passing through it.
"Calli, ngayon pa lang ay sinasabi ko nang hindi naging kami ni Charlotte." wika niya
Bumaling ako sa kaniya kung saan sa daan na ang kaniyang atensiyon ngayon. Napasinghap ako, I should forgive him right? dapat ay matagal ko ng ginawa ito sana'y hindi ko na pinaabot pa rito!
"Let's just forget about it nakalipas na rin naman iyon." bawi ko
His jaw clenched and took a sudden glanced on me. I saw his piercing eyes turned into softest one. Bigla akong nanlambot nang makita ang kalmado niyang mga mata! This is so unusual, minsanan ko lang siyang makitang hindi masama ang kaniyang tingin!
"Really? You'll forgive me so quickly?" masaya niyang sabi habang nakatingin pa rin sa daan
Kung alam niya lang, naging napaka-hirap ng desisyon na ito noon dahil na rin sa sakit at sa tindi ng selos. Yes jealousy could hurt you. It can lead us to hurt people, worst it could cause death!
Pero syempre, Always know your limits as a human hindi natin hawak ang buhay ng isang tao hindi pwedeng dahil sa selos ay pupwede na tayong pumatay!
Pero hindi ako martyr para gawin ang bagay na iyon.
"Let's just say you deserve it." saad ko
"Don't worry hindi ka magsisising patawarin ako..."
Dapat lang!
Umalis na rin naman siya kaagad pagkahatid sa akin sa bahay and this time no Daddy's around the frontyard. Hindi pa siguro sila nakakauwi dahil Monday ngayon ay paniguradong busy sila.
Naabutan ko naman ang mga pinsan ko na naglalaro sa sala ng Xbox!
"Aba't ang galing? Ni hindi niyo ko isinabay sa mga sasakyan ninyo pauwi tapos makikita ko kayo rito at naglalaro?" sigaw ko pagkakita ko sakanila
"Don't worry nagpaalam naman kami kay Tita Lys, tiyaka nandoon naman si Zael para sunduin ka, ah?" sagot ni Cameron na busyng-busy sa screen ngayon
I even saw Porter in our living room sitted there like a king! Napapansin ko lang, madalas ata nilang kasama ngayon 'to?
Ibinaba ko ang dalang bag sa malapit na couch at muli silang hinarap ngayon at hinarangan ang screen kung saan sila naglalaro!
"Argh! Calli please pustahan kami ngayon e!" angal ni Rovan
"Eh ano naman ngayon? Ron, paano mo nalaman na si Zael ang maghahatid sa akin?" hinarap ko si Cameron na ngayo'y mukhang nalulugi na!
"He himself, he told us about his plan to take you home happy? Now you may you leave us... please?" pagmamakaawa niya
Isa-isa ko muna silang tiningnan bago sabihing "Alright!"
Sabay-sabay silang huminga ng malalim dahil ramdam ko na mainit ang kanilang labanan. Mukhang pustahan nga!
"Can you please make us some merienda, beautiful Calli?" ani Cameron
"Kapal niyo ah! Gawa kayo mag-isa niyo pagod ako!" sagot
"Pagod saan?" humagalpak siya ng tawa dahilan para matawa rin ang iba
Bigla naman akong namula sa sinabi niya at kinuha ang sapatos ko para ibato sa kaniya, pero suwerte niya dahil hindi siya natamaan. Tinawa niya lang ang nangyari.
Iniwan ko na silang nagkakatuwaan roon at umakyat na sa aking kuwarto. Ibinagsak ko kaagad ang aking katawan sa aking malambot na kama.
Ah, I'm so tired for today huh? Ilang weeks 'din kasi ang naging bakasyon kaya nag-aadjust pa ako para sa pagpasok sa eskuwelahan at tiyaka ko na ikukwento kay Janella ang lahat-lahat ng nangyari ngayon sa akin.
Tumunog ang cellphone ko sa isang tawag, napatayo pa tuloy ako nang makita ko ang pangalan ni Zael sa aking screen.
I cleared my throat before answering it.
"Hello..."
"Hello... uh, I just wanna ask kung kumain ka na?" his voice was husky and sounds tired too
Inayos ko ang upo ko at bahagyang nabalisa sa aking isasagot!
"Uhm, n-not yet." maliit na boses kong sagot sa kaniya
"It's already late, bakit hindi ka pa nakakapag-hapunan?" may pag-aalala sa kaniyang tanong
"Gusto mo ba... dalhan kita ng dinner? Uh, if you want." pag-aalinlangan niyang tanong
Napairap ako bigla sa sinabi niya, ano sa tingin niya wala kaming makakain? What the fuck, Zael?!
"My cousins are here kasi kaya hindi pa ako nakakakain..." paliwanag ko coz I don't want him to get offended
"Oh, I'm sorry. Am I disturbing you?"
"No, No!" agaran kong saad
He sighed heavily.
"Please eat on time, I don't want you to be starve. Ang payat-payat mo na nga." halakhak niya
Napanguso ako dahil sa sinabi niya. I'm on a diet, pinaghihirapan ko ito tapos sasabihin niya payat ako? I don't really like it when I called "Payat" I want to hear that I'm sexy!
"Please promise me that you'll eat a lot from now on?"
"I can't promise, but I will try."
"Baby please?"
Mariin akong napapikit nang marinig kung gaano kabanayad ang kaniyang boses! Oh geez, I've never been this so high for someone! Para akong nakatungtong sa makapal na ulap!
Ang mga paru-paro'y nagwawala na sa aking tiyan, these creatures never leave me alone for just once! Kapag nakikita ko si Zael, kapag nahuhuli ko siyang nakatitig sa akin, kapag nagagalit siya, and lastly noong nakasama ko siya nung birthday niya. They never go away on my stomach... they remained like they used to be!
Matagal na panahon ko nang narealize ang bagay na ito, but until now I was so hard headed and kept on refusing it on my own self bagay na hindi naman dapat because everyone else in this world has the capability to show it, no matter how hard it could be... it should be shown, pero kahit na itago ko siguro ay makikita at makikita pa rin sa pamamagitan ng aking mga mata.
I've been loving him... pero umaatras ako kaagad dahil natatakot akong sumugal. Nakita ko nga lang siyang may kasamang iba halos ikamatay ko na!
This is crazy and scary!
Napailing ako.
{Please do not forget to vote in this chapter! Pardon my grammatical errors and typos! luvlots!}
