This is the last chapter of this story. My next update will be the wakas. Yey! Thank you so much for making it this far, though I never made it to fifty chapters but atleast I've made it 'til forty chaps! Thank you for reading. And I've learned that commitment is a very strong foundation of love and staying was just a bonus. Hope you like my story.
Kabanata 40
Forgiveness is the key to a happy ending.
Ganoon na nga siguro ang nangyari sa aming dalawa ni Zael. Ang lahat ng sakit at galit ay pinawi ng pagpapatawad lalo na kung mahal ninyo ang isa't-isa. Pinili ni Zael na lumagong mag-isa upang maging maayos ang relasyon namin at pansamantalang iwan ang naiwan, habang ako naman ay pinili kong lumagong mag-isa at pinagsikapang manatili sa mga iniwan.
Nanatili ako dahil mahal ko ang mga ala-ala naming dalawa, nabuhay ako sa galit dahil sa pananatili sa mga ala-alang dapat pala ay binitawan ko, pero hindi ako matuto kung hindi ko ginawa ang pananatili sa mga ala-alang iyon. Lalo na ang nangyari sa club na iyon na matagal ko nang ibinaon sa limot.
"Anong iniisip mo, hmm?" tanong ni Zael at niyakap ako galing likod
Tanaw na tanaw namin ang view mula rito sa kinaroroonan namin. Malakas rin ang ihip ng hangin kaya naman lumilipad ang iilang hibla ng aking buhok.
"Naisip ko lang si Tyler. I am so happy for him dahil sa wakas ay tanggap na siya ng Dad niya." saad ko
"Masaya rin ako para sa pamilya mo at para sa'yo dahil mababalik na kayo sa dati." his voice was husky
"Yeah. Matagal kong hinintay ang bagay na iyon El at sa wakas ay naibigay na Niya sa akin." bulong ko
"That's because you're a kind-hearted." bulong niya pabalik at niyakap ako ng napakahigpit, napangiti ako. I love a supportive man like him!
"Not really." hagikgik ko
He chuckled too and he kissed my cheeks.
"Oh, love birds kain na!" tawag sa amin ni Rovan
Napabaling ako sakanila na kumakain na ngayon. Naalala ko tuloy noong sabihin ko sakanila na nagkabalikan kami, the shockness on their face made me laugh so hard. Hindi sila makapaniwala, but I explained it already to them lalo na sa parents ko.
"Let's go?" saad ni Zael
"Okay." tawa ko dahil sa biro ni Rovan
May kaonting pagsasalo lang dito sa bahay, linggo naman at walang trabaho kaya nagkayayaan. Si Zael ang nagplano nito dahil gusto niya raw bumawi sa tatlong taong nakalipas na nawala siya!
Kung sa akin lang naman ay hindi na niya kailangan pang gawin ang bagay na ito. Ang sa akin lang naman ay ang makasama siya araw-araw ay sapat na para sa akin.
Naupo ako sa tabi ni Klaus at tumabi naman sa akin si Zael. Nag-angat ako ng tingin kay Cameron na himalang tahimik ngayon! Actually kanina ko pa sila napapansin na tingin nang tingin sa akin. At si Mommy na naluluha, I asked her a while ago if there was a problem ang tanging sagot niya lang ay masaya raw siya para sa akin.
Siguro ay nakikita niya sa aking mga mata kung gaano ako kasaya nitong mga nakalipas na araw. Of course masaya rin ako para sa sarili ko dahil sa wakas ay maayos at masaya na ang inaasam kong buhay.
Pinanood ko kung paano lagyan ng kanin at barbeque ni Zael ang aking plato.
"Tama na iyan..." suway ko sa kaniya
"No way, you should it more." ani nito at dinagdagan pa ng gulay ang aking plato!
Napanguso ako dahil sisirain nanaman niya ang diet ko!
