Always You [LS]

Chapter 12 ~ 28

Tabii ki hikâyede daha dövmeleri yok, ama konumuz bu mu? Tabikisi hayır
Gif çok güzel

《<>》

Harry zor da olsa girmeyi başarabildiği odanın kapısını yavaşça kapattı. Liam Louis'nin operasyonu biter bitmez Harry'i burnunu kırana kadar dövüp hastaneden atmıştı. Harry de kendisini suçladığı için karşı koyma zahmetinde bulunmamıştı. Liam hastaneye dönerse Louis'nin kırılan kemiklerinden kat kat fazlasını kıracağını haykırarak siktirip gitmesini de söylemişti.

Harry kırılan burnunu sıkıca tutarak düzgün iyileşmesini sağlamış ardından Louis'nin evine gidip ondan bir kutu bastırıcı çalmıştı. Liam kokusunu alsa onu bu sefer öldürüp cesedini dışarı atardı. Yüzündeki doktor maskesini çıkarıp Louis'nin yatağının ayak ucundaki gri panele bıraktı. Kaburgasında 28 çatlak ve bir ciddi kırık olan Omega yüz üstü yatırılmıştı kaburgalarının iyileşebilmesi için. Tüm göğsünü kaplayan sıkı bir sargı vardı.

Üstündeki önlüğü de çıkartıp yatağın yanındaki sandalyenin sırt kısmına bıraktı. Louis'yi hastane yatağında görmek canını yakıyordu. Buna kendisinin sebep olduğunu düşünmek ise daha çok canını yakıyordu. Yatağın kendi tarafında bulunan korkuluğunu indirip Louis'nin kolunu canını acıtmamaya çalışarak kaldırıp ona dönük bir şekilde baygın Omeganın yanına uzandı.

Tüm göğsünü saran sargıdan göğsünün sol arka kısmındaki dikiş atılan yerden sızan kanlar belli oluyordu. Çoktan kurumuş olsalar da onları görünce Harry ağlamak istemişti. Gün içerisinde onların oluşumunu görürken de ağlamıştı zaten.

Louis'nin kırık kemiği yanlış iyileştiği için Kate'in dediği gibi tekrar kırmak zorunda kalmışlar ve yerine oturtmuşlardı. Louis kendinden geçmiş olsa da yine de anestezi uygulamışlardı ama yine de acıdan bilincinin açılıp çığlıklar atmasını engelleyememişlerdi. Harry onu sabit tutmayı zor da olsa başarmıştı.

Ama bir de Harry'e sormak lazımdı nasıl başarmıştı. Louis acı içerisinde çığlıklar atarak ağlarken Harry yanan gözlerindeki yaşları tutmaya çalışmış ve ellerinin titremesine rağmen Louis'yi sabit tutmuştu. Hayatının en zor saatlerini sorsalar bugünü gözü kapalı söylerdi. Louis'den çok kendine zarar vermiş gibi hissediyordu.

Gerçi bu çok mümkün değildi. Omeganın kaburgasında 28 çatlak ve ciddi bir kırık açılmasına sebep olmuştu. Hiçbir hakkı olmamasına rağmen bir mühürlenmenin ortasına girip hem Alfaya hem Omegaya ruhsal açıdan zarar vermişti. İkisine de fiziksel zarar da vermişti ama Harry istemsizce Aiden'ın hak ettiğine inanıyordu. İkizlerin ikisi de hak etmişti onun gözünde.

Babasının gözünde aynı olmamıştı fakat bu durum. Sürüdeki en güçlü olması gereken iki Alfadan birinin mühürlenmesini bozmuş, Omegasını ağır bir şekilde  yaralamıştı. Bunu yapmaya kesinlikle hakkı yoktu; ikizler onu sürü liderine, yani babasına, ve kurula şikayet etmişlerdi. Harry'nin sağlam bir açıklama bulması gerekiyordu ama pek mümkün değil gibi duruyordu.

Kafasını iki yana hızla sallayıp düşüncelerini kafasından attı. Louis bu haldeyken kendisini düşünemezdi. "Özür dilerim Lou..." çatallı sesi kendisine bile yabancı gelmişti. Titreyen elini yavaşça Omeganın saçlarına götürüp dokundu. İlk göz yaşı yüzünden kayarak yatağa düşerken burukça gülümsedi. "Bak seninle uğraşamadığım için sıkıldım kirpi seviyorum."

Parmaklarının arasındaki saçları okşamaya devam ederken fısıldadı. "Ben kirpileri çok seviyorum." Kendi kendine gülüp burnunu çekti. "Aslında sadece belli bir kirpiyi seviyorum ama olsun. Çok seviyorum." Uzunca nefesini verip yumuşak düz saçlarla oynamaya devam etti. "O mühürlenmek istediğin pezevengin aksine ben bedenini ve özelliğini istemiyorum. Ben kalbini istiyorum."