Always You [LS]

Chapter 15 ~ Fate can change, right?

AŞIĞIM, BU ŞARKI NE!
~
Dövmeleri hâlâ yok.
Ha bu arada rüyayı anlattığı kısımları geçmeyin. Louis değiştirerek anlatıyor.
~

"Harry gitme! Beni dinleyebilirsin en azından!" Alfa derin bir nefes verip gözlerini kapattı. Louis'ye karşı bir şeyler hissediyordu ama o çoktan başkasıyla bir bağ kurmuştu. Yapması gereken ve etik olan şey ondan uzak durmaktı. Yine de...

Koluna sarılan parmakları diğer eliyle çekip yatağa geri yattı. Louis'yi bir kere daha kırmak istemiyordu. Ve doğruların canı cehennemeydi eğer onu bir kere daha ağlatacaksa.

"Teşekkür ederim." Louis Alfanın beline kollarını sarıp kafasını göğsüne koydu. Biriyle dertleşmeye ihtiyacı vardı ve bu kişi eski rüyalarının başrolüydü. Ona güvenmesi belki aptallıktı. Bilmiyordu, ona güvenmek içinden geliyordu. 28 kemiğini kıran adama güvenmek içinden geliyordu. Bu düşüncesine nefesini burnundan vererek güldü.

"Anlatması biraz zor aslında." Louis uzun sessizliğin sonunda nefesini verdiğinde Harry de onun gibi nefesini verdi. "Louis bir Alfayla mühürlenmek üzere olmandan sonra onu rüyanda gördün. Rüyanda gördüklerin çok büyük ihtimalle kaderin. Ve ben bunun anlatması zor yanlarını dinlesem de sadece içini boşaltacaksın. Geleceğinde değişen bir şey olmayacak."

Louis hızla doğrulup kafasını iki yana salladı. "Hayır, hayır öyle bir şey yok. Daha önce de gerçekçi rüyalar gördüm." Harry umutsuzca nefesini verdi. "Daha önce hiç kimseyle mühürlendiğini aynı netlikte gördün mü? Özellikle biriyle yakınlaştıktan sonra." Louis cevap vermekte tereddüt etse de kafasını olumlu anlamda salladı.

Harry tek kaşını kaldırıp sorgular gözlerle Omegaya baktı. "O özel bir şeydi. Onun kim olduğunu söylemem boşuna bakma öyle." Louis yerine geri yatıp tekrardan kollarını Alfanın beline saracaktı ki tüm üst bedenini kaplayan sargının ne kadar da rahatsız edici olduğunu fark etti. "Şey, şunu çıkartabilir misin? Zaten iyileşmişim gibi duruyor." Alfa kafasını sallayıp dikleşti.

Sargıyı çıkarıp yatağın yanına koyduktan sonra "Sırtını dön." diyerek Omeganın sırtında eskiden en kötü kırığın olduğu yerde yavaşça parmaklarını gezdirdi. "Acıdı mı?" Louis kafasını iki yana salladı. Harry tüm çatlakların yerini hatırlıyordu. Tanrı aşkına nasıl unutabilirdi ki?! Hepsine önce yavaşça sonra biraz sert bir şekilde baskı uygulayıp kontrol etti. Louis tamamen iyileşmiş görünüyordu ve bu neredeyse imkansızdı.

"Louis bu çok saçma." Omega alaycı bir ifadeyle ona döndü. "Muayene bahanesiyle sırtımı okşaman değil mi? Bence de çok saçmaydı Alfa." Harry gözlerini devirmekle yetindi. "Şaka yapmıyorum Omega. Bu kadar hızlı iyileşmen çok garip. Ben sadece garip buluyorum ama birileri öğrendikçe bu başına sorun açar." Düşünürse gerçekten öyleydi. Bir Omega olarak o kadar çatlaktan sağ kurtulmasına bile şaşmalıydı aslında.

"Saklayayım mı iyileştiğimi? Bunu mu diyorsun?" Alfa kafasıyla onayladığında Louis de mantıklı bulup onayladı. Harry detayları sonra konuşmaya karar verip kendini tekrar yastığa doğru bıraktığında Louis de tekrar Alfaya sarıldı. "Ben sana diyorum kapıdaki adam kaderin, sen bana yapışıyorsun." Omega alayla ekledi. "Dedi kaburgasının ebesini siktiği Omegayla 2 gün aynı yatakta uyuyan Alfa."

Louis Harry'nin gerçekten iki gündür yanında yattığını bilmiyordu. Sadece arada geldiğini düşünmüştü aslında, amacı uğraşmaktı. Harry'nin yumuşak kumaşlı tişörtüne yüzünü sürtüp göğsüne iyice yerleşti. "Tamam saklarım. Odadan çıkamayacağıma göre beni beslemek sana düşer ama." Alfa gülümseyip kendine yapışmış Omeganın saçlarını öptü. "Sorun değil."