Always You [LS]

Chapter 33 ~ Caring Spouse

Harry elindeki sargıyı değiştirerek otomatik cam kapının ardından çıktığında onu bekleyen arkadaşları ayaklandı. Brendan ve Niall'ın çizikleri hastaneye gelene kadar geçmiş olsa da Harry onların kafalarına darbe alma ihtimallerine karşın onları zorla MR çektirmeye yollamıştı. Liam'ın sağlık açısından bir sorunu yoktu, yalnızca baygındı. Harry ise hastaneye girdikleri andan itibaren kendine bakılmasına dahi izin vermeden Louis ile ilgilenmişti.

"Liam'ı odaya aldık, iyi, Zayn yanında. Sizin de bir şeyiniz yok." Harry açıklamaya başladığında hepsi derin bir nefes alıp verdi. Harry hiç olmadığı kadar yorgun görünüyordu, zorlukla bekleme koltuklarından birine çöktü. "Louis iyi değil. Boğazı çok fazla zedelenmiş, boynu mosmor, hastaneye geldiğimizde nefes alamıyordu, solunum desteğine bağlamamız gerekti. Liam'ın yanındaki odada o da, birazdan çıkacağım yanına."

Harry göğsü parçalanıyor gibi bir ağrıyla boğuşurken kafasını geriye yatırdı. Daphne elini arkadaşının koluna koyup "Sen nasılsın?" diye sorduğunda Harry güçsüzce güldü. "İyiyim Delta, merak etme." Herkes rezalet durumda olduğunu görebiliyordu. Koridorun sonundan gelen hızlı adım sesleriyle hepsi o tarafa dönerken Daphne kaşlarını çatarak ayağa kalktı. "Hope?"

Sigma eşinin kucağına atlayıp var gücüyle sarılırken hıçkırıklarını tutamıyordu. Delta eşinin bacaklarının altından tutup karnına dikkat ederek kucağına aldı. "Bebeğim ben sana evde kal demedim mi?" O sitemli bir sesle karısının boynuna doğru söylenince Hope omuz silkip daha sıkı sarıldı. "C-canın yandı. S-sana kötü bir şey olacaktı."

O hıçkırarak ağlarken Daphne gözlerini yumup sevgilisinin boynunu öptü. "Bir tanem bak iyiyim. Ağlama lütfen." Sigma kafasını onun boynuna gömüp daha şiddetli ağlamaya başladığında Daphne onu zorla kucağından indirdi. Nefesleri ağlarken hıçkırıklarında boğuluyordu, göğsü sıkışıyordu ve yüzü kıpkırmızı olmuştu. Panik atak geçiriyordu. Sigma nefes alamamaya başlarken eşi direkt alnını ve yanaklarını öpmeye başladı.

"Hope, ben buradayım. Aşkım ben güvendeyim, yanındayım. Kollarımın arasındasın bebeğim, korkacak bir şey yok. Geçti." Daphne içi yanarak eşinin gözlerini silip sakinleştirmeye çalışırken onu çoktan oturtmuştu. O ağladıkça içi sıkışıyordu. "İyiyiz hayatım. Hepimiz iyiyiz." Hope zorlukla nefes alırken kafasını salladı, yüzü göz yaşlarından sırılsıklam olmuştu. Eşine bir şey olacağı korkusuyla ölecek gibi hissetmişti.

Harry hamile kadının yanına çökerken Daphne hâlâ onun saçlarını okşayıp nefes almasını tembihliyor ve yüzünün belli bölgelerine minik öpücükler bırakıyordu. "Hafif bir sakinleştirici yapmamı ister misin? Bebeklere zarar vermez, hatta istersen onların da durumuna bakarız." Daphne merakla eşinin gözlerine bakmaya çalışırken Hope ağlamayı kesemeden kafasını sallamıştı.

"217'de Liam ve Zayn kalıyor, 218'de de Louis. O oda çift yataklı istersen siz geçin, ben de ultrasonu alıp geleyim." Daphne kafasını sallayıp hâlâ nefes almakta zorlanan ve ağlayan karısını hızlıca kucağına alıp ayağa kalktı. O uzaklaşırken Harry diğer iki kurda döndü. "105'de de Cheryl var, sürünün kalanına haber verdim ama onlar gelene kadar siz başında durun. Olur mu?"

Harry ikisinin de reddetmeyeceğini bilse de kendine bağlı kurtlar olmadıkları için rica etmişti. Niall Harry'nin omzunu sıvazladıktan sonra Brendan'ı da alarak merdivenlere yönelmişti, Alfanın mahvolduğunu görebiliyordu. Harry kendisini biraz olsun toparlayabilmek için derin bir nefes alıp verirken elindeki kanlı sargı bezini tıbbi atık kutusuna atıp, ihtiyacı olan malzemeleri de alarak hızlıca ikinci kata çıktı.

Odaya girdiğinde gözleri direkt boyunluk ile yarı oturur bir şekilde yatırılmış Louis'ye kaymıştı. Onu o şekilde görmek yutkunmasına neden olmuştu. Kafasını hızlıca iki yana sallayıp evli çiftin yatağına doğru ilerledi. Daphne karısını sevmeye devam etse de kumral kadın hâlâ sarsılıyordu, Harry sakinleştirici iğnenin ardından bebeklerin durumunu da kontrol edip bir sorun olmadığını Sigmaya gösterip tamamen rahatlamasını sağladı.