Always You [LS]

Chapter 24 ~ First kiss

spectrelarry ve ShipperWriter için
☆

Küçük çocuk ayaklarını yavaş bir ritimle sallayarak üzgün mavi gözlerini toprağa dikmişti. En yakın (ve tek) arkadaşının evinin verandasında oturmuş usulca ağlıyordu. Annesi ve onun arkadaşının konuşmasını dinlemiş ve bu yaramazlığı sonucu duymaması gereken bir şey duymuştu.

"BOOBEAAR!" Louis arkadaşının sesini duyunca kafasını o yöne çevirse de üzüntüsünü üstünden atamamıştı. Arkadaşı ona paytak adımlarla koşarken Louis iç çekip yere ayaklarıyla daireler çizmeye başlamıştı. Louis'nin saçları da açık tonlarda olsa da arkadaşınınkiler sarıydı resmen ve Louis az da olsa onu kıskanıyordu.

"Selam Hazzy." Louis gözlerini ayaklarıyla çizdiği dairelerden ayırmadan gönülsüzce söylediğinde en yakın arkadaşı elindeki kutuyu kenara bırakıp onun yanına oturmuştu. "Seni beklettiğim için küstün mü bana?" Onun masum sorusu karşısında Louis gülümsemeye çalışarak kafasını ona çevirip kafasını iki yana sallamıştı. Ona asla küsemezdi ki.

Sarışın çocuk arkadaşının dolu gözlerini görünce çok suçlu hissetmişti, onu isteyerek bekletmemişti ki. "Çok üzgünüm Boo. Sana sürprizimi getiriyordum." Hazzy sürprizi ağzından kaçırmasıyla gözlerini büyütüp hızla iki elini de ağzına kapatmıştı. O zaten asla sürprizleri ve sırları saklayamazdı. Boobear'inin ona anlattığı her şeyi kendine saklardı sadece, çünkü onlar özeldi.

Louis onun haline kıkırdayıp minik ellerini ağzından çekmişti. "Sana küsmedim. Hem sen benim en yakın arkadaşımsın, sana küsmem ki." Hazzy bununla üzülmüştü. "Geçen hafta çikolatalarını yediğimde küstün ama." Louis tekrar hatırlayıp onun ellerini bırakarak kollarını önünde bağlamıştı. "Tüm çikolatalarımı beni beklemeden yedin çünkü! Seninle paylaşacaktım zaten!" Louis ona bunun için gerçekten çok kızmıştı.

"Ama canım istemişti." Yeşil gözlerinin dolduğunu görünce Louis ona kıyamayıp sarılmıştı. "Tamam affettim, lütfen sen de ağlama." Kendisi üzgün de olsa biricik dostunu üzmek istemiyordu. Sarışın olan elleri kirli olduğu için elinin dışıyla gözlerini silip arkadaşının yanaklarını tutmuştu. "Bana küs değilsen neden ağlıyorsun ki?"

O merakla sorduğunda Louis sadece omuz silkip tekrar gözlerini yere dikmişti. "Hadi ama Booo." O uzatarak yanaklarını elleri arasında sıkıştırırken Louis suratını onun ellerinden kurtarmaya çalışıyordu. "Hani ben senin en yakın arkadaşındım?" Elbette öyleydi ama Louis bunu kendisi bile bilmemeliydi, arkadaşına da anlatmaması gerekiyordu.

Yeşil gözlünün yüzü düştüğünde Louis onun için kötü hissetse de yapabileceği bir şey yoktu. Hazza yine de pes etmemiş ve ona yeşil kurdeleli, mavi, kalp şeklindeki kutuyu gülümseyerek uzatmıştı. "Bu senin için." Louis bunu zaten biliyordu, Hazza zaten ağzından kaçırmıştı. Yine de sevinçle kutuyu almış ve kurdelesini çözmüştü. Arkadaşının o kurdeleyi pofuduk yapmak için neler çektiğinden habersizdi.

Kutunun içi Louis'nin en sevdiği çikolatayla doluydu. Minik çikolata topları parlayarak 'Ye beni!' der gibi bakıyorlardı. Louis gülümseyip kutuyu tek eliyle sıkıca tutmuş, diğer elini aralarına koyarak dengesini sağlayıp arkadaşının yumuşak yanağına kocaman bir öpücük bırakmıştı. Kendisi yüzüne dokunulmasını pek sevmiyordu ama Hazza'nın yanaklarını oyun hamurlarından daha fazla seviyordu, çok daha yumuşaktı tombul yanakları.

Louis eline aldığı çikolatayı en yakın arkadaşına uzattı, onun da çikolatayı kendisi kadar sevdiğini biliyordu ve onu mutlu etmek çok daha güzeldi her çikolatadan. O mutlulukla çikolatasını yerken Louis de ağzına bir tane atıp kutuyu tekrar kapatmıştı. Hediyesini hemen bitirmek istemiyordu.