Always You [LS]

Chapter 30 ~ Library

Louis elinin altındaki siyah saçları okşarken burnunu çekti. Vicdan azabından ölmek üzereydi. "Çok özür dilerim Zayn." Titreyen sesiyle mırıldanıp kafasını yatağa koydu. Her şey onun yüzünden olmuş gibi hissediyordu.

Açılan kapıyla kafasını kaldırdı, içeri giren bedenle daha da kötü hissetmişti. Harry onu öldürse haklıydı. Betası onun yüzünden düşük yapmıştı. "İyi misin sen?" Harry soğuk bir sesle sorduğunda Louis gözlerini yerden kaldırmadan kafasını salladı. Yanındaki refakatçi koltuğuna Harry yerleştiğinde titrek bir nefes alıp vermişti.

"Yine kendini suçlamıyorsundur umarım?" Louis kızarmış gözlerini onun kızarmış yeşillerine çıkarttı. "Suçluyorsun." Harry gözlerini devirip elindeki kahvelerden birini ona uzattı. Louis sesiz kalmaya devam ederek kahveyi aldı. Her şeyin düzeleceğine inanırken Zayn'in Liam yüzünden çocuklarını düşürmesini beklemiyordu. Zayn'i nasıl toparlayacaklardı?

Harry sinirini yatıştıramıyordu. Liam'ı öldürene kadar dövmek istiyordu. Kendinden güçsüzlere vurmak istediği şeyler listesinde asla yer almamışken o kadını da öldürmek istiyordu. "Louis." Omega kafasını kaldırıp yorgun gözlerini onunkilerle buluşturduğunda yanağına elini koyup ağır çekimde dudaklarına eğilmiş ve dudaklarını onunkilere bastırmıştı. Hareket etmeden öylece dudaklarının değmesine izin veriyordu. Louis titrek bir nefes verip onu öpüp kafasını Alfanın omzuna yaslamıştı.

"Zayn mahvolacak." Acı dolu bir fısıltıyla söylediğinde Harry de kafasını onun omzuna yaslamıştı. "Biliyorum. Yanında olmam lazım." Harry bir süre Louis'yle kalamayacağını anlatmak istiyordu bu cümleyle. "Biliyorum Hazz." Alfa yorgunca gülümseyip onun boynunu öptü.

Harry kafasını Louis'nin omzundan çekince Louis de kendininkini çekmek zorunda kalmıştı. "Nasıl açıklamalıyız?" Harry de bilmiyordu, kahvesinden büyük bir yudum alıp kafasını Louis'nin diğer omzuna yatırmıştı bu kez. En yakın arkadaşının bebeğini kurtaramamışlardı ve güç aldığı tek şey eşiydi. Louis onun omzunda yatmasına izin verip Zayn'in saçlarını sevmeye devam etmişti.

Uzun bir süre sonra Zayn'in uzun kirpikleri titreşince Louis Harry'nin bacağını dürtüp onu kaldırmıştı. "Zen?" Betanın solgun kahverengileri yatağının yanında oturan iki arkadaşına döndü. Hatırladığı son şey sevdiği adamdan tokat yiyip bir de üstüne yere itildiğiydi. "Neler oluyor?" Zayn pürüzlü bir sesle sorduğunda ikisi de birbirine bakmıştı.

"Çocuklar?" Hastanedeydi ve hiç olmadığı kadar bitkin hissediyordu. Louis boğazını temizleyip arkadaşının elini tuttu. "Bak kardeşim, bu nasıl söylenir bilmiyorum. Ama söylemek de zorundayım." Zayn kaşlarını çatıp onun acı çeken yüz ifadesini incelerken Harry araya girme gereği duymuştu.

"Zayn biz ne olursa olsun yanındayız." Ailesi öğrendiğinde büyük ihtimalle olay çıkacaktı çünkü. Zayn daha da gerilirken Louis'nin elini sıktı, neden birisi ölmüş gibi davranıyorlardı? "Sen hamileymişsin." Louis ağlamak üzereyken söylediğinde Zayn'in kaşları önce havalanmış sonra çatılmıştı. "A-ama ben hap almıştım."

"İlkiniz olduğu, Liam kızgınlıkta olduğu ve aranızda iki bağı birden oluşturduğunuz için o hapın hiçbir hükmü yok. Prezervatif kullanmalıydınız." Harry açıkladığında Zayn elini yavaşça karnına götürmüştü. "Ş-şimdi bizim bir bebeğimiz mi olacak?" Yarı şaşkınlık yarı heyecanla sorduğu soru Harry'nin de Louis'nin de yutkunmasına sebep olmuştu.

"Maalesef hayır." Zayn iyice allak bullak olmuştu. "Düşük yaptın." Louis yere bakarak söylediğinde Betanın gözleri dolmuştu. "Ne?" Çocuğu olması gereken zamanın şimdi olmadığını bilse de canından bir parça kopup gitmişti. Hiç hissetmediği kadar kötü hissediyordu. Louis yerinden kalkıp onun yanına oturdu.