TEBESSÜM

Göz Yaşı!

-674 kişiye sevgilerimle-

Yorum bekliyorum lütfen

“Bir şeyi merak ettim acaba Mert bana ulaşmak istemiş miydi? Hemen telefonuma baktım. Baktığım da ne kadar salak bir insan olduğumu anladım, o kadar şeyden sonra beni ne yapsın!”

 3 gün sonra

Hala okula gitmedim, gidecek yüzüm yok. Siz bilmiyorsunuz ama ben bir kere üzüldüm mü zor toplanırım, yıpranırım. Son sene olacak şey mi? Yıprandığımı size şöyle açıklayayım; sanki kış gelmiş üstüme kalın bir battaniye, elim de kahve, önüm de çikolata kasesi ve karşım da da ağlamaklı bir film, bir de gözlerim de yaş. Yıprandığımı daha ne kadar açıklayabilirim ki?

 Zaten telefonumdan bahsetmiyorum bile, kapattım! Ev telefonundan annem arayınca bakıyorum o da çok aramıyor!

Derin’den

Şu beş gündür Hira’dan haber alamıyoruz ve bu bizi çok yıprattı! Mert çok merak ediyor biliyorum ama ilgisini içine atıyor, fark ediyorum! Kerim’e gelirsek Hira’yı bulursa öldürmeye kararlı, tabi kızı ölü bulmazsak! Gerçekten çok korkuyoruz evde olduğundan haberimiz var fakat hiçbir şey yapamıyoruz. En son telefonuma cevap verdi ve ben suyuna gitmek yerine ona kızdım şuan pişmanım!

 Polise haber vermeyi düşündüm annesi ve babasını telaşlandırmak istemedik. İyi olduğu haberini annesinden alıyordum! Ona da yalan söylemek zorunda kaldım! Bugün öğlen Kerim’in işi olduğu için akşam evine beraber uğrayacağız, her gün uğruyoruz ama hiçbir şekilde görüşemiyoruz.

Evlerinin içini gösteren büyük bir cam var fakat perdesini kapattığı için onu göremiyoruz. Belki bu gün açmıştır diye gidicez bakalım!

Mert’ten

Bu kız ne yapmaya çalışıyor zaten acı çektirdi daha çok mu çekmemi istiyor? Kendine bir şey yapacak kadar güçsüz bir kız değil ama insan düşünmüyor değil! Ben ilgilenmiyor gibi davransam da her gün belli saatler de eve bakmaya gidiyorum ışığın yanıp söndüğünügörünce bir şeyinin olmadığını anlıyorum!

Ben gidip yardım ederim sorun değil ama umut vermek istemiyorum çünkü bana yaptığı şey çok kötüydü resmen beni kullanmıştı! Belki büyüttüğümü düşünüyorsunuzdur ama bu böyle, gururumdan taviz veremem!

Hira’dan

Her şeyimden kurtulup banyoya gittim soğuk su da duş alıp aşağı indim büyük camın perdesini açtım ve -saat beş’ti- güneş  ışığı yüzüme gelince gözlerim kamaştı, kendimi çok farklı hissettim, güneş görmeyen insan gibiydim!

Ev çok dağınıktı ama toplayacak dermanım yoktu. Tüm gün çikolata ve cips yiyerek geçiriyordum arada da su. Sadece depresyonumun ilk günü makarna yemiştim.

5 saat sonra –Saat 10-

Gözlerimi açtığım da bağırışlar duyuyordum, her yer çok bulanıktı, beni taşıyan Mert mi? He anladım rüya görüyordum, yarım açtığım gözlerimi kapattım. Gözlerimi tekrar açtığım da nerde olduğumu anlamadığım için bulanık gören gözlerimle etrafa bakmaya çalıştım fakat yapamıyordum. Bir yerde yatıyordum ama anlamıyordum bu yüzden gözlerimi tekrar kapattım.

Derin’den

Kerim bugün gelemeyeceğini söyleyince ben de kendim gitme kararı aldım. Saat ona geliyordu ve iki sokak ötede ki eve geldiğim de kapıyı çaldım, açmayacağını tabii ki de biliyordum fakat denemekten zarar gelmezdi.