ѕcнool мaғιa || STRAY KIDS FANFICTION ( Completed )

Chapter 40 - Nightmare

Changbin's POV

I got confined for fucking weeks. Laying in this plain hospital bed, boredness can lead me to near death. Lalong lumalala ang kondisyon ko ngayon at sa mga susunod pang araw. Seems like I can't end this game, hindi pa ako mahina sadyang isang maling kilos ko lang ay pwede na kong mag agaw buhay. That's why my disease is fxckin' powerful, I undergo on a heart surgery pero walang nag initiate na mag donate nang puso nila. Wala rin silang nakitang pwedeng mag match sakin. My current situation is so complicated, hindi na ko aasahang mabubuhay pa nang matagal pero sana mapatay ko na yung last boss .

" Nangungumpisal kana boss? " nang aasar na tanong ni Han . Nakatikim naman sya nang malakas na kutos sakin .

" Mauunang mamatay sakin ang kupal na yun " walang emosyon kong sabi.

" Mamamatay nalang may pride parin" pailing iling na sabat ni Woojin Hyung.

" Mga ulol ! Ano bang ginagawa nyo rito? Gusto kong magpahinga magsilayas kayo " pagtataboy ko.

" Baka yung pahinga mo na yan pang habang buhay na" sagot naman ni Lee Know Hyung na may tonong pang aasar.

Ahh so ayaw talaga nila akong tantanan. Teka may natago yata ako dito sa ilalim nang bed sheet ko na magpapatahimik sa inyo. Nangingiti kong sabi sa isip ko at kinuha ang baril sa ilalim nang bed sheet .

" You'll die first, kung hindi kayo aalis dito ihahatid ko kayo sa puntod nyo" sabi ko habang nakatutok ang baril sa kanila.

" Okay so, hayaan na natin sya dyan na outdated about kay Kaye. Kumusta naman kaya ang pinakamamahal nya?" Pangongonsensya ni Chan Hyung.

Parang nabuhusan ako nang malamig na tubig sa kinahihigaan ko. Natulos ako at halos di makagalaw, bigla akong nakaramdam nang pangungulila. Miss na miss ko na sya. Yung tawa nya, yung kabaliwan nya, lahat nang katangian nya miss ko na. Umupo ako at sumandal sa headboard nang hospital bed at ikinasa ang baril saka ito ibinaba .

" Anong nalalaman nyo? Spill it out bago ko pa paputukin to sa ulo nyo" may pananakot kong pahayag.

Tumikhim si Seungmin " Hyung, napag alaman namin na kinausap nang Daddy mo si Kaye at inutos na lumayo na sayo..." Walang emosyong nakatingin sya sa mata ko, hindi ko mabasa ang gustong ipahiwatig nang mata nya.

" Tapos? Anong ginawa nya?" Bumaba ang tingin ko sa baril ko at inayos ito, nakikinig lang ako habang pinupuno ito nang bala.

" She just cry and .... beg" madiin nitong sagot.

Parang bombang sumabog sa tenga ko ang nalaman ko. SHE JUST CRY AND B-E-G. For fxcking sake ! My Kaye don't beg, but she does . Gulat na dumako ang tingin ko kay seungmin. Matiim itong nakatingin sakin sa hindi malamang dahilan sinalubong ko iyon.

" Stop staring me like that. Baka mapatay kita nang wala sa oras." Maotoridad kong sabi.

" Then go on hyung, I know my bestfriend , she never beg even the world is her enemy but just for you? She did. It sucks me it really sucks !" Nanggagalaiting depensa nito.

Tumaas ang sulok ng labi ko. " Sucks you? You're just jealous man. I'm sorry to say that your love for her is not that worth it, for you to be his man" pagmamalaki ko pang sagot.

" Bakit ikaw Hyung? Sa tingin mo worth it kang maging boyfriend nya? Palagi mo nga syang pinapaiyak e, sabihin mong natatapalan yung sakit na yun dahil lagi mo syang pinoprotektahan, but still when reality blows you're a jerk who always cause makes her emotionally suffering."

Pakiramdam ko ay may bilyong palaso na tumusok sa puso ko. Ang hirap panatilihing kalmado nang sarili sa panahong ganito then I can't help myself to get angry. Then next thing I know, Seungmin is laying on the floor , blood scattered on his body because of the bullet from my gun. Several hits .

Am I that psychopath? Bigla bigla nalang akong nagiging demonyo nang hindi ko alam. This is the worst side of mine, maybe I'm the baddest , living evil mafia na kahit kaibigan ay kaya ko nang patayin sa harap ko. Isa lang naman ang gusto kong mangyari e mapatay ang huling mafia boss para makuha ang titulo ni Daddy as a mafia king at makasama ang babaeng mahal ko, alam kong makasalanan ako pero sana bago pa magtapos ang buhay ko maranasan ko naman ang kasiyahan at pagmamahal na hinahanap ko.

---*

An scenario flashes on my mind.

Tinatahak ko ang isang daan kung saan hindi ko alam yung patutunguhan. No traffic pero sigurado ako na national road to. I'm riding on motorcycle with all dark suits.

Huminto ako sa isang abandoned apartment, masyadong madilim but I can manage the dark kase sanay na ko. Isa to sa mga training na pinagawa sakin ni Daddy. Hindi ko alam na iaapply ko pala talaga sya, bumaba ako ng motor bitbit ang 586-357 na pistol . Kasabay nang malakas na kabog nang dibdib ko ay ang pag apak ko sa sahig nang apartment.

Masyadong risky pero I can't believe na napakagat nila ako na walang back up , hindi ko alam ang dahilan pero ramdam kong dapat akong sumunod. Naglalakad ako at hindi gumagawa nang ingay sa bawat apak. Sa bawat hakbang ay kakaibang kaba ang nararamdaman ko.

" We're on the second floor moron , turn left and you'll see"

Hindi ako pwedeng magkamali , galing yun sa speaker na nakapwesto sa itaas na bahagi ng pader . Nakaramdam ako nang galit bakit ba nila ito ginagawa sakin?

" Where is she? Is she okay? Dare to touch even the strand of her hair I'll make your relatives life like a hell." Madiin kong sabi.

Eto ang mga salitang kusang lumabas sa bibig ko. I don't know who's that she?, I can't understand maybe it's being manipulate. Napailing iling ako at naglakad hanggang sa makarating sa second floor.

" Masyadong maraming rooms saan ba dito?!" Padaskol kong tanong.

" Easy Mr. Seo yung pangatlong room nandun kami and you're nearly death" may pananakot ang boses nito kasabay nang halakhak.

Napahigpit ang hawak ko sa baril ko nang marating ang pangatlong room, pinihit ko ang doorknob at saktong tumama ang isang bala ng baril sa balikat ko.

Napangiwi ako sa sakit pero hindi ko ito ininda ng makarinig ng boses ng babae .

Nakatali sya at nakapiring pero walang takip ang bibig nya. There is so many bruises on her pale skin when I realize her. This is fuck! Wala sa sariling napaluhod ako at nabitawan ang baril kasabay ng pagbikas ng pangalan nya.

" Kaye !" Parang may bumara sa lalamunan ko kasabay nito ang pagtulo ng luha sa mga mata ko. This time I lose.

After that I woke up.

---