Stay with me

2.0

We stonden voor de douane, hier zouden onze wegen scheiden.. Aan de ene kant vond ik het wel jammer, ik zou hem hierna nooit meer zien. Maar aan de andere kant, ik kon best alleen reizen. De drie uur samen die we hadden gekregen waren leuk, maar misschien was dit wel het einde voor ons. 'Nou' zei hij een beetje verlegen. Hij keek naar zijn schoenen en daarna op. 'Het was leuk om met je kennis te maken'! Ik glimlachtte naar hem terug. 'Eens gelijk' zei ik op met mijn beste brits accent. Hij lachtte even en kwam naar me toe gelopen. 'In Engeland geven we elkaar altijd een knuffel' zei hij en zijn wangen kleurde rood. Hij was een echte gentleman, maar had ook zijn gevoelige kant. Langzaam sloeg hij zijn armen om me heen en even vergat ik alles. Ik vergat dat ik opweg was naar de man wie ik haatte, dat ik in een stomme jurk moest, en dat ik de irritante vriendinnen van Charlotte straks zou ontmoette. Het was eventjes alleen hij en ik.. Daarna trok hij zijn armen weer terug, 'tot ziens' mompelde hij. Maar tot ziens was verkeerd gebruikt. Tot ziens zou betekenen dat ik hem nog ooit zou zien, maar ik ga hem nooit meer zien. Dylan was voor nu, ik zie hem nooit meer. Het deed me best wel pijn om te weten dat ik de jongen met wie ik zoveel plezier had gehad nooit meer zou zien. Maar dit is het lot.. Als het anders had gemoeten, was het vast ook anders gelopen. 'Doei' zei ik waarna ik me omdraaiden. Hoe langer ik hier stond hoe meer ik tegen hem wilde zeggen dat hij niet weg moest gaan. Maar hij moest weggaan, ik moest hem loslaten. 'Doei' hoorde ik hem nog zeggen, waarna ik door de douane heen liep. Ik kwam uit bij de gate waar we doorheen liepen. Iedereen die op hetzelfde vliegtuig moest, in dezelfde kleine ruimte. Het was vreslijk. Ik voelde dat mijn adem sneller begon te gaan en ik dwong mezelf om kalm te blijven. Ik mocht deze vlucht echt niet missen, want dan zou ik de bruiloft missen. Hoe graag ik de bruiloft ook wilde missen, ik kan het echt niet maken tegen over mijn vader en moeder. Ik mag het er dan niet mee eens zijn wat mijn vader gedaan heeft, ik moet er toch bijzijn. Meteen dacht ik aan iets wat mijn vader vroeger heeft gezegt. Het was op een vakantie in Italië, ik kwam er toen achter dat mijn vader een andere vriendin had. Ik zou naar Engeland gaan om hem daar te bezoeken tijdens mijn vakantie. In eerste instantie zouden we met zijn drieeën in Amerika op vakantie gaan, maar papa belde naar hui dat hij niet thuis kon komen in de vakantie. Mijn vader en moeder hadden toen een ellendig lang gesprek, na dat gesprek kwam mijn moeder mij vertellen dat ik naar Engeland ging in de vakantie. Ik zag dat ze gehuild had, ze had helemaal rode ogen. Misschien dachten ze dat ik dom was, maar de hints waren duidelijk. Papa zou niet meer thuis komen. Een week later belde hij mij op om te zeggen dat ik naar Italië moest vliegen, we zouden gezellig samen op vakantie gaan! Geweldig.. 

Hoe was je vlucht? Mijn vader liep het hotel in waar we zouden logeren. 'Goed' zei ik zonder hem aan te kijken. Ik heb hier helemaal geen zin in, ik wil gewoon weer terug naar huis. 'Mooizo, die van mij was ook goed' ik beet op mijn lip om mijn woorden tegen te houden. Ik wilde heel graag duidelijk maken dat ik wist waar hij mee bezig was. 'Onze kamer is op de derde verdieping, we hebben zelfs een bubbelbad! Leuk'! zei ik zo enthousaist mogelijk. Maar ik wist goed waar hij mee bezig was, hij was mij aan het omkopen. Als je ze maar genoeg cadeautjes geeft vergeten ze wat je allemaal verkeerd hebt gedaan, maar ik ben anders. Ik wacht nog steeds op het moment dat hij gaat zeggen dat hij niet meer thuis komt. Ik ben geen klein kind meer, als ze het geheim willen houden moeten ze toch iets meer hun best doen. Ik stapte de lift binnen samen met mijn vader. Fijn, ik heb het nooit op kleine kamers. Mama wist dit, het is begin dit jaar begonnen. Mijn vader wist dit niet, en wat mij betreft bleef dat ook zo. Ik hoefde niks meer van die man. Ik kneep in mijn arm om afleiding te zoeken. 'Deze kamer is niet klein' bleef ik mezelf maar voorhouden. Maar wat probeerde ik? Ik zat in een van de kleinste ruimtes die er bestaan! 'Gaat het wel, je ziet een beetje wit'! Nee, tuurlijjk gaat het niet! Maar ik wilde het niet tegen hem zeggen. Als ik zwak was wist hij dat hij me had, dat ik hem vertrouwde. 'Ja gaat wel' mijn ademhaling ging sneller en mijn hart ging tekeer. Ik ging op de grond zitten omdat ik duizelig was. 'Wat is er aan de hand'? vroeg hij bezorgd. Als hij thuis was geweest had hij het geweten, maar hij moest zo nodig naar Engeland! 'Ben je bang voor kleine ruimtes'? vroeg hij verbaasd. Ik knikte langzaam. Wat moest ik anders? Het was zo duidelijk dat zelfs een klein kind het nog kon zien. 'Denk aan een grote open ruimte'. Ik probeerde mijn adem onder controle te houden terwijl ik naar mijn vader luisterde. 'Denk aan een.. een voetbalveld'! Hij kwam naast me op de grond zitten. 'Of nee, denk aan de hemel' ik kneep mijn ogen dicht een dacht aan de hemel. Mijn vaders stem ging verder met praten. 'Je zit op een wolk, midden in de hemel.. Het is er groot, zo groot dat je het einde niet kunt zien. Het is er ook blauw, zo blauw heb je nog nooit gezien' ik hoorde het piepje van de lift en kwam overeind. 'Dankjewel' zei ik onzeker. Het hielp echt.. De hemel was een groot oppervlak zonder ruimtes. 'Graag gedaan' zei hij lachend. 

Dat was het laatste, goede gesprek dat we hadden gehad.. 

Hooooooi!!! 

Hoe vonden jullie het? Ik ben erg benieuwd hoe jullie dit verhaal vinden, want ik merk dat ik lezers verlies. Op het begin had ik 200 lezers en vorig hoofdstuk 50.. Ik mag natuurlijk niet klagen maar, is er misschien een rede? Als jullie dit verhaal niet leuk vinden, of het onderwerp, kan ik altijd een ander boek beginnen. Duss laat me alsjeblieft weten!

Ook wil ik jullie vragen om mijn boek te promoten, een paar van jullie hebben dit al gedaan zoals:

@xxlittleladyjuliaaxx
@Liesjejely (http://www.wattpad.com/66408108-duo-penottie-9-de-sloot) 

Ga ze volgen want ze zijn echt top! 

Link staat ook bij reacties :)

Doeeeeeeeei en degene die weer naar school moeten veel succes! Ik moet volgende week weer :$ 

xx