Stay with me

18.0 - Dylan

Ik liep langzaam door het park heen, waar was ik nog niet geweest? Ergens moet Kate toch zijn? Ergens moet ik haar toch tegenkomen? Ik geef het op, het is onmogelijk. We waren niet meant to be, we horen blijkbaar niet bij elkaar. Ik liet me zakken op het gras en ging liggen. 'Papa' fluisterde ik zacht. 'Wil jij me alsjeblieft helpen! Wil je alsjeblieft het goede voor mij doen. Ik zal mama en Jolien beschermen, dat beloof ik'. Ik sloot mijn ogen. Waarom wil ik zo graag naar Kate toe? Wat doet ze toch met me? Hoeveel mensen zouden tegen me zeggen dat ik gek was? Dat ik haar moest laten, omdat ik haar nog maar een paar minuten ken. Ik geef ze groot gelijk, ik zou precies hetzelfde zeggen. Maar zij voelen niet wat ik voel, zij weten niet hoe ik Kate zie. Voor mij is ze niet gewoon iemand, ze is super. Ik weet niet eens of ze mij wel ziet zitten. Daarom moet ik naar haar opzoek, ik moet duidelijkheid hebben voor mezelf. Als ik haar vind en ze blijkt dat ze mij is vergeten, ook goed. Dan kan ik het in ieder geval afsluiten voor mezelf. Ik wil niet nog iets afsluiten. 'Hey Dylan, wat doe jij hier'!! Ik schoot met een ruk overeind. 'Hey Amayra' zei ik een beetje teleurgesteld. Wie had ik dan verwacht, Kate? Natuurlijk kwam ik haar niet zomaar tegen, dat is te optimistisch. 'Was jij niet naar Amerika voor een jaar'? Ik knikte. 'Ja' zei ik droog. Ik had helemaal geen zin in een gesprek met Amayra. We hadden bij elkaar op de middelbare school gezeten. Ze was altijd wel aardig tegen mij, eigenlijk iets te aardig. Al mijn vrienden zeiden altijd dat ze me wel zag zitten, maar ik zag haar niet zitten. 'Waarom ben je dan hier'? Wat een rot vraag zeg. Ik dacht dat iedereen het intussen wel wist, maar niet dus. 'Mijn vader uhm..' ik wist niet zo goed hoe ik het moest zeggen. Ik wilde niet huilen, ik wilde absoluut niet huilen. 'Mijn vader is gestorven' zei ik met een droevige glimlach. Amayra schrok zichtbaar. 'Ow sorry'! Zei ze terwijl ze rood werd. Dit was de eerste keer dat ik het hardop uitsprak. Papa is dood, hij zal er nooit meer zijn. 'Dat wist ik niet, I'm so sorry'. Ik wil geen medelijden, ik ben een man. Ik kan dit zelf wel aan. Ze ging langs me zitten in kleermakers zit. 'Ga je nog terug'? Waarom liet ze me niet gewoon met rust? Ze maakt het alleen maar erger. 'Ja, nog voor een maand'. Ze wilde iets zeggen maar ik luisterde niet meer, mijn oor hoorde iets anders. "And being here without you, is like waking up to'.. Ik draaide me met een ruk om. Dylan rustig, het is haar toch niet, je verbeeld jezelf het. "Only half a blue sky".. Ik stond op zonder ook maar om te kijken naar Amayra. Ze zal ook wel denken, die is gek. 'Dylan'? Ik liep gewoon verder. Ik wist het, ik hoorde het. Papa had me geholpen! Ik zag een groep mensen om een meisje staan. Het meisje zat op de grond met haar gitaar. Ik duwde een paar mensen aan de kant, die me boos aankeken, en zag haar zitten. 'KATE'!

"Only half a blue sky,
Kinda there but not quite
I'm walking around with just one shoe,
I'm half a heart without you
I'm half a man at best, 
with half an arrow in my chest
I miss everything we do, 
I'm half a heart without you"..

PAM PAM PAAAAM..

Kijk eventjes naar de video die ik gedeeld heb.. Het is van het liedje half a heart en halverwege het clipje gaat die jonge echt ongeloofelijk mooi dansen, met zoveel gevoel. Het is echt geweldig!!

Voteeee xx