Stay with me

21.0 - Dylan

Ik pakte de tickets op en keek er bevroren naar. Hoe kunnen ze me dit aan doen? Net nu ik een week Kate heb terug gevonden en ik haar aan het helpen ben? Ze heeft het heel erg moeilijk met het feit dat ze bij haar vader moet wonen. Maar doordat ik in Londen ben wordt het allemaal wat draagelijker, zegt ze. Hoe kan ik vertellen dat ik nog een maand naar Amerika moet? Hoe kan ik dat vertellen zonder kei hard beginnen te janken? Ik kan het niet, ik kan haar niet verlaten. Ik kan mama niet verlaten. Ik kan niet terug naar Amerika. Hoe wil ik dat doen? Nog een maand in hel leven? Waarom zou ik dat mezelf aandoen. 'Hey, wat heb je daar'! Mama liep de hal binnen en ik wilde de kaarten verstoppen, maar ik was te laat. 'Hebben ze die opgestuurd? Wat lief''! Ik lachte ongemakkelijk. 'Ja, ze willen nog heel graag dat ik nog even terug kom'! Mama trok me in een knuffel. 'Snap ik, je bent ook zo'n lieve jonge! Natuurlijk moet je nog even terug gaan, dat is super leuk'! Ze gaf me een kus op mijn hoofd en liep toen weg. Natuurlijk moet ik nog even terug gaan, super leuk. Ik liep met tranen in mijn ogen naar boven. Hoe wil ik dit Kate vertellen? Zij heeft me hier nodig, ik wil niet terug. Ze zal zeggen dat ik voor mijn eigen plezier kies. Maar ik wil niet terug, ik heb geen keus. Als ik het niet doe zal mama vragen gaan stellen en mijn gastouders boos worden. Dat ze me het hele jaar ze goed hebben verzorgd en ik niet het af wil maken. Ook Kate zal vragen gaan stellen en dat kan ze er nu niet bij hebben. Ze heeft genoeg aan haar zelf, ik moet gewoon niet zo zeuren. Je hebt het een maand volgehouden, hoe erg kan die maand dan worden? Maar ik wist dat het erg ging worden, erger nog als erg. Kan dat? Kan is erger zijn als erg? Gister heb ik op tv gezien dat iets meer kan zijn dan oneindig, oneindig plus een is oneindig een. Raar, je kunt dus altijd meer hebben dan je denkt. Ik liep naar mijn piano toe en ging erachter zitten. Ik glimlach even, wat heb ik deze gemist. Ik mocht in mijn gastgezin geen muziek maken, dat vonden ze herry. Maar ik hou van muziek, muziek is mijn leven. Rustig begon ik te spelen. Mijn vingers zochten vanzelf de toetsen op en mijn stem deed mee. 

What doesn't kill you makes you stronger.
Stand a little taller.
Doesn't mean I'm lonely when I'm alone. 
What doesn't kill you makes a fighter, 
footsteps even lighter
Doesn't mean I'm over cause your gone
What doesn't kill you makes you stronger, stronger!

Ineens klopte iemand op de deur. Ik veegde snel mijn tranen af, ik had niet eens door dat ik huilde. 'Binnen' zei ik. Langzaam ging de deur open. In de deuropening stond Kate. 'Je moeder zei dat je boven was'. Zei ze verlegen. Ik hield van haar, maar ik wist niet goed wat ik ermee moest doen. Ik weet zeker dat ze me niet zo zag, dat ze me gewoon als iemand zag die haar kon helpen, opvrolijke. 'Kom binnen'! Zei ik enthousaist, maar dat was ik niet. Ik moet het nu vertellen, ik moet nu vertellen dat ik een maand weg moet. Het is nu of nooit, ik moet nu sterk zijn. 'Kate' zei ik twijfelend. 'Ik uhm..' ik keek naar beneden. 'Je moet een maand weg' fluisterde ze zacht.