'Hebben jullie een fijne reis gehad'? Ik schrok wakker uit mijn gedachten en zag dat Dylan sliep. 'Ow sorry meisje, maakte ik je wakker'? Verward keek ik naar de vrouw links me, en herinnerde me het gesprek van het begin van de vlucht weer. Als zij niet zo aardig was geweest, dan had ik hier nu niet gezeten met Dylan. Dan had ik niet meer van hem kunnen genieten. 'Ja hoor, en uw'? Maar er zal wel iets achter zitten. Waarom zou ze anders van plaats willen veranderen? 'Nou, mijn benen beginnen nu toch wel erg pijn te doen. Ik kan ze niet strekken en zo soepel ben ik niet. Weet je, vroeger vond ik het altijd super om te sporten en te bewegen. Maar hoe ouder je wordt hoe meer dingen je ontnomen worden. Erg jammer, geniet er maar van meisje, zo lang je het nog kan. En geniet vooral van de knappe jonge man naast je'. Ze glimlachte naar mij en ik begon te blozen. Waarom begon ik te blozen? Het is eigenlijk super eng als zij dat zegt.. knappe jonge man.. Zij is tachtig ofzo! Ik zuchtte een keer in mezelf. Waarom moet ik altijd iets gemeens denken? Kan ik het niet gewoon lief vinden? 'Zal ik zeker doen' kreeg ik er met moeite uit. Ik kon deze vrouw gewoon niet afkatten, zo erg ben ik nou ook weer niet. Terwijl ze wel mijn gevoelige snaar raakt, hierna zal ik Dylan nooit meer zien.. Hierna zal alles voorbij zijn.. 'Je moet hem houden, nooit pijn doen. Toen je sliep liepen er een paar tranen over je wangen, hij heeft je de hele tijd strak vast gehouden en getroost. Volgensmij was hij zelfs voor je aan het zingen'. De vrouw lachtte me toe. Zingen. Kan Dylan zingen? Mijn hart smolt weg, zou hij dat allemaal voor mij hebben gedaan? Ik wilde net antwoord geven toen de stewardess zij dat ik mijn vriend moest wakker maken omdat we gingen landen. 'Dylan, we gaan landen'. Langzaam klopte ik op zijn borst in de hoop dat hij wakker werd. 'Dylan'! Zei ik nu iets harder, hij wilde maar niet wakker worden. Ik draaide me om zodat ik hem kon aankijken. 'Dylaaaaaan'! Er verscheen een klein glimlachje op zijn gezicht waardoor ik wist dat hij al lang wakker was. 'We gaan landen, maak je gordel vast. Maar ik wil helemaal niet weg'. Hij deed zijn ogen op en en keek me serieus aan. 'Als het vliegtuig land betekend dat dat we afscheid moeten nemen, en ik haat afscheid nemen..' Bij zijn laatste worden viel hij een beetje stil. 'Maar we kunnen toch contact houden'! Probeerde ik. 'Klopt, maar niet bij elk afscheid kan dat'.. Hij beet op zijn lip en ik keek hem vragend aan. Waar had hij het over? Waarom praatte hij in raadsels? Ik kan er niet zo heel goed tegen als iemand dat doet. Of je zegt gewoon wat je bedoeld, of je houd gewoon stil. Oke, daar ga ik weer, bitch mode aan. Ik moet altijd iets onaardigs denken, waarom kan ik niet gewoon normaal zijn. Dan heb ik geluk dat ik niet alles uitspreek wat ik denk, anders wordt het helemaal een ramp. Ineens schokte het vliegtuig en zag ik door het raam dat de wereld onder ons groter werd. 'Daar gaan we dan' fluisterde Dylan zacht. Ik had alleen nog niet door of hij het tegen mij had, of tegen zichzelf. 'Dylan'? Dylan leek mij niet te horen en staarde uit het raam. 'Dylan is er iets'? Waarom zou hij anders zo vaag doen? 'Hm.. oow nee hoor, gewoon.. gewoon een beetje bang voor de landing'. Hij keek naar beneden en even geloofde ik hem. Een fractie van een seconde geloofde ik dat hij echt bang was. Maar toen zag ik een traan over zijn wang rollen, en hij huilt niet omdat hij het zo spannend vindt. Zou hij iets achter houden.. iets wat ik niet mag weten? Mij lijkt het ook niet zo dat hij nu moet huilen omdat wij afscheid moeten nemen. Ik weet niet wat er met hem aan de hand is. Ineens schoot me iets tebinnen. Zou hij ergens tegenop zien? Maar hij moet toch naar een bruilloft? Zou hij hetzelfde meemaken als ik. Wil hij ook niet naar de bruilloft toe. Dadelijk is hij.. Dadelijk is hij de zoon van mijn vader vriendin!!! Nee. Nee nee nee kate!! Je loopt te hard van stapel. Misschien heeft hij het wel oprecht heel moeilijk met ons afscheid. Ik vind het ook heel jammer dat we elkaar niet meer kunnen zien. Het kan goed dat hij daarom moet huilen. Maar ik geloofde mezelf niet.. Er is iets met Dylan aan de hand.
Hoooi! Sorry dat ik zo lang niet meer geupdate heb!! Ik vind het echt heel vervelend maar heb het heel druk met school. De komende week heb ik examenweek, maar daarna heb ik vakantie. In de vakantie probeer ik voor jullie meer te schrijven!!
Als je ondertussen iets leuks wilt lezen kijk dan op de profielen van @FrozenB en @Yuekarregat zij hebben fantastische boeken!!
Het boek is ook al veel gelezen en daarvoor wil ik jullie bedanken!!
Vote? Reageer op hoe leuk dit boek is *ugh bitch ugh* haha ennn promoooot!
Alvast bedaaaaankkkttt x

JE LEEST
Stay with me
RomansaKate Sprites woont in Amerika en gaat naar de trouwerij van haar vader in Londen. Haar vader trouwt na een jaar gescheiden te zijn met een vrouw die ze nog nooit heeft gezien, en wat haar betreft blijft dat zo. Haar moeder drong aan en uiteindelijk...